Alle inzendingen over medeklinker

van de minuscule zaadjes die ik in de vroege lente zaaide oogst ik nu de eerste vroege klinkers de medeklinkers volgen binnen korte tijd dus nog even geduld…

Klinkers uit de straat, medeklinkers uit een boek. Wat rest, is een niet te lezen stuk. Stoep, tegel, zand, tegel. Zo had de schrijver het toch nooit bedoeld.…

Als Principessa zingt zij mij haar lied In een Mathildekrans vocabulaire Autodidactische My Lady Fair Is mijn mysterieuze belle de nuit Ik ben haar medeklinker, consonant Zij mijn vocaal, als diepe zielsverwant…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

alles is gedicht de woordenstroom aan zinnen geordend hiaten verholpen haperingen aaneengeregen als een prachtig collier de valkuilen geëffend en toegedekt met klinkers en medeklinkers die lopen als in juiste cadans... alles is gedicht met dekselse verzen waarin de dichter zich kan vinden…

een poëtische wolkbreuk letterval van klinkers om nog maar te zwijgen van de medeklinkers in dit luilekkerland voor luie dichters kom ik werkelijk niets te kort kan ik zomaar een greep doen in de hoeveelheid woorden en vis ik de strofen simpel uit de goot alles is hier zoveel groener zodat ik vrees dat ik droom…

Woont in z´n woorden woont in z´n gebaren In stoel, op bed komt z´n onrust er tot bedaren Hij vlijt zich neer tussen de zinnen Zeigt neer tussen klinkers en medeklinkers Drukt zich uit in gebarentaal.…

voorzichtig kleurde stilte haar vocalen in kleine perkjes medeklinkers op de grote groene wei veelkleurigheid en een walhalla van geur schiep hier de hemel voor tal van bestuivers vaak onbewust ook in rust kunnen hoofdzaken tot een prettige bijkomstigheid raken als rijpende vrucht…

Sprak nog slechts in medeklinkers: nam zijn werk niet mee naar huis. Zijn vrouw was het na jaren moe en voegde hem wat narrig toe: “Je moet eens duidelijk gaan spreken.…

woorden die smelten in ritmische zinnen voel ik warmte van binnen buig mee met de wind in vredestekens woont het in mijn hart zal de wind de echo hoger blazen wandel ik langs woorden neem ze mee op mijn weg alles betekent alles in klinkers en medeklinkers het draagt alle kleuren in zich die verbinden aan emoties en ze wonen in mij…

de vrouw als drinker echt gênant zij loenst met bubbel haar tong is dubbel links om gekant de vrouw als medeklinker zelfs bij hevig lonken blijft onverklonken voor er is geloken zijn de zinnen reeds gebroken echter de vrouw als klinker breekt grieks gepassioneerd de glazen van gepensioneerd zij zegt 'de eros van de veteraan ik lig…

Choreografie in het fundament van angst, het falen een trein net niet gehaald, mand vol lege eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, gevlucht voor zinnelijke verhalen, door de stroperigheid van een droom te dwalen in het slijk, voor een spoorboom die nooit open gaat, verbeeldende ideologieën van de straat, talrijk de als klinkers…

Een trompet met vol geluid vibreert het leven, lage tonen als som geteld, in verleden tijd vergeven werd in medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door vreemde werelden, dragers van het lopend vuur, verkondigen wat bewaard is in zandloper van de natuur, dáár worden nieuwe klinkers gevormd, van onbestaande woorden, waarover…

Nog eenmaal kijkt zij achterom geeft de laatste uren enkele verschillende klanken die klinken als een klein restje wijsheid wanneer seconden bijna vertraagd naar morgen lopen gooit zij snel een medeklinker in de kist waar, om de zin van de allerlaatste zin te doorgronden, de schop over gaat een rode roos bloeit de doornen laat zij achter…

De choreografie van angst, het falen, een trein net niet gehaald, mand vol eierschalen uitgegleden op de medeklinkers, uiteengespat in zinneloze verhalen door dezelfde droom te dwalen, voor een spoorboom die niet open gaat, vandalen op hoek van elke straat, zo talrijk als klinkers met een hetzelfde gelaat zo blijven ik hangen…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

Gelukkig diegene die bedaren, als oude schors van bomen wordt geraakt, waarmee echo’s smoren in hun medeklinkers, gloort de kruisgang van de wind. Nu in ouderdom genieten wat glans gaf aan de jeugd, een rinse smaak van de komende tijd, regen kleurt zich in de geur van krijt.…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strak bevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

Wij zijn klinkers en medeklinkers die voorkomen om taal te blijven. Hoe klinkt liefde zonder: lfd iee. Het slaat nergens op! Onze liefde draagt kussen over de bruggen van onze armen. Verbonden stralen gloeidraden licht uit.…

de lege tekst tocht wind luguber kaatsen medeklinkers echo's naar elkaar ze kunnen geen volume vinden klinkers klotsen tegenritmes en zijn onbenaderbaar woorden missen de magie van soepele zinnen brengen niet meer binnen dan betekenis strofen vloeien niet omdat de inhoud strakbevroren lijkt misschien wel doodgeboren…

Een trompet met geluid vibreert het leven, alle tonen als som geteld, in geleefde tijd vergeven als medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door cultuurtalen gered.…

De klinker en de medeklinker zijn De weke onderbuik en het korset Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn, Het vormeloze in de steigers zet. Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed.…

Letters lachen in de morgen zinnen maken een verhaal woorden, soms té diep verborgen worden wakker met véél kabaal Medeklinkers worden misbruikt klinkers relativeren smuilend als de ochtend ontluikt zullen de kansen weer keren Gesproken en geschreven taal soms waar, soms overbodig kunnen klinken als krakend staal scherp, venijnig, vaak…

De klinker en de medeklinker zijn De weke onderbuik en het korset. Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn, Het vormeloze in de steigers zet. Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed.…

vertrouwde vel, ’s anderendaags is hij herboren als nooit tevoren hoe meer er rondom verdwijnt hoe minder hij in de spiegel herkent hoe meer van hemzelf pijnlijk wat rest is rimpeling van vel en ongetelde jaren een verzameling oudmodische woorden hij kan zichzelf niet meer horen merkt slechts variaties van spraakgebrek de lispelruis van medeklinkers…

Wie de beloofde glans van z'n toekomst doorstaat, draagt een bloeiende woestijn in de ogen, vermomd in de schaduwen tot aan de dageraad in waar hij tot bedaren komt en hij de jaarringen van z'n leven kent die echo's gevormd in de medeklinkers en geschreven in de stemmen van de wind tot aan de ouderdom door de jeugd verstomd de…

Choreografie van angst, het falen, een trein net niet te kunnen halen, mand vol levensschalen, uitgegleden op de medeklinkers, uiteen – gespat in zinnenloze verhalen, steeds voor gelijke droom te betalen, een spoorboom die niet open gaat, vandalen op de hoeken van elke straat, talrijk zijn de klinkers met een eigen gelaat in de…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…

Choreografie van angst, het falen een trein net niet te kunnen halen, lege mand vol levensidealen, uitgegleden op de medeklinkers, uiteen gespat in zinneloze verhalen, steeds voor dezelfde droom te moeten betalen, spoorboom die niet open gaat, vandalen op de hoeken van elke straat, talrijk zijn de klinkers met een broos verleden…

de medeklinkers schuren hun wangen open aan het stortbeton waarop zij ter onderscheid neerstorten bij het naakte talen van de mens. zwart licht zomert kortstondig in de reeds halfvergane hoofden. vredig verwaait de laurier zijn blaadjes daarrond.…