Alle inzendingen over meer des doods

Gij geeft ene onontwijkbre les Aan luiaards en aan bozen; Stort ge ook uw giften kwistig uit, Zij worden nooit des tragen buit, Het deel van de godlozen.…

Als je dood bent kun je reizen ver in de tijd. Als je dood bent is een afstand maar een kleinigheid. Als je dood bent gooi je alle materie overboord. Als je dood bent is er niemand die je nog hoort. Praten over sterven is toch dood-gewoon, we gaan gewoon dood zonder veel vertoon. Als je dood ben dan begin je eigenlijk pas.…

Dan drukt u de eer des vaderlands op 't hart; Hoe gloei ik als uw lied de Pool Te wapen roept, en op onsterflijke eer Door dood en bliksems wijst.…

Nee sprak de dood in doodsnood, nee, nee Nee, ik ben niet dood, om de dooie dood niet Ik dartel er lustig op los, dodelijker dan ooit Dood is als je dood bent, er niet meer bent En ik zal de laatste zijn…

Vertel me over leven over leven en de dood Is er meer dan overleven overleven tot de dood Ik wil meer dan overleven Ik wil leven tot de dood Daarom drink ik van het leven van het leven van de dood Daarom drink ik van het leven op het leven en de dood…

Dees terger van de dood Bewaakte u, tot dat gij het onheil kwaamt te boven, En stond de stormbui uit van bommen, vuur, en lood. O, Groningen! uit het puin en stof en as verrezen, Vergeet de weldaad niet, die God heeft bewezen.…

Hoe deerlijk zijt gij ook nu, bomen al, bedegen; hoe schamel, die weleer des aardrijks, allerwegen, de schoonste waart!…

Zegt u Toppers kiezen een hele kluif Ik schud Topvijven uit mijn mouw ex equo Sappho Poesjkin Pope Kaváfis en Rimbaud Best Bobby Charlton Pluisje Pelé Cruijff Toch bleef ik voor eigentijds ongenood Mijn liefste valt meteen buiten de boot…

Weer jaagt gierend de storm door de vrijwel kale takken van de stokoude boom, die nu echt kraakt en steunt; de knoestige bast van zijn stam vertoont zeer diepe scheuren. Knarsend kreunend verliest hij uit zijn zwaar gehavende kruin de gebroken dorre twijgen. Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer…

en dan hebben we het nog niet eens over de dichter des vaderlands o al die dichters met zoveel woorden dat het me soms wel eens te machtig wordt ik heb bij deze besloten om toch vooral maar dichter bij mezelf te blijven het liefst met een minimum aan woorden…

nog geen halve zomer lang duurde mijn eerste en verwarrende puberliefde - we waren beiden nog onervaren, onhandig en slechts zestien jaren jong; na de euforie van maanden ging de liefde als een nachtkaars plotseling uit ónze liefde duurt nu al weer drieënzestig zomers lang en zevenenvijftig daarvan dobbert, met lichte averij, veilig…

Ik wil niet dood maar enkel sterven dood is zo definitief dood is enkel om te erven sterven klinkt zo lief Sterven is een zoeter heengaan dood, ik houd er niet van dus waarom de dood verkiezen terwijl ik sterven kan…

Gelouterd door de tand des tijds likken lippen wonden, geslagen in gesproken zinnen zwijgen monden een streep door de dagen, branden zout in juist die donkere uren, waar zicht verdwijnt uit het zicht, geteld naar de ochtend, vinden zij een paar stralen geluk gevangen in een nieuwe morgen…

lichtvoetige bewaarster van mijn vaders donkere ziel en van mijn lichaam ik zie je dromen en zingen je beleefde in gedachten romantische reizen naar het “Land des Lächelns” maar je maakte Apfelkuchen en ging voor ons te voet naar de markt we mochten over je meubels lopen en in je woonkamer tenten bouwen je was er je bent er…

de stenen fluisteren hier dat ze nog oren hebben en jarenlang de tijd met luisteren hebben verbeid het kraken van planken verraadt dat niet alleen de muren zich uren hebben getroost met wat maar des mensen kwam ik zit in mijn oude zetel en aanhoor in mijn hoofd wat met weinig rucht verteld mij tot ware bewoner maakt omdat het zo hoort…

Kijk naar de mensen die hijgend een weg zoeken in hun ijzeren monsters Kijk naar hun starre blik omdat het plastic van de maatschappij zich in hun gezichten vastzet Kijk naar hun klauwende handen en zie hoe zij met trillende botten graaien in de hoorn des overvloeds Luister tenslotte hoe hun adem sidderend wordt uigedoofd door versmelting…

Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……

ze hakten niet maar zaagden met de tand des tijd het echte hout uit jouw zo kostbaar lijf ze hadden je geveld de stronk bleef staan wortels nog onaangetast ze lieten je begaan dachten je voor uitgeteld maar jij weerbarstte hun geweld en ontknopte in een vrijheidsring die takkenhoog zijn lente vierde in een zomer die nooit kwam…

Gevoelens vol verbijstering verdriet, boosheid, schuld worstelden om voorrang bij dag en bij nacht de wereld werd heel klein emoties des te groter alleen het delen met elkaar gaf steun door wat herkenning er was dan wel eindelijk rust maar niet voor de nabestaanden die bleven verslagen achter voor hen was er vooralsnog levenslang…

Het is geen plaag, meer verandering van actie een statisch voortgaan in bewegende belangstelling het goede gevoel, te zijn, niet meer te moeten maar des te meer te mogen.…

Verdiende loon of juist onvoldoende loon Maar wie wil nog werken, echt hard werken, heel hard door “in het zweet des aanschijns, zijn of haar brood te verdienen” Straft God, direct of toch ook indirect? Geen gebedje, geen ontbijtje!…

Ach ja, natuurlijk, zeker, vanzelfsprekend Hoe minder druk, des te meer wijsbegeren Je vragen stellen, meer naar binnen keren Zo wordt voor contemplatie tijd berekend Het is geen vraag om studieduur te rekken De vraag is of bruin leer het wel kan trekken!...…

Midden in het leven wenkt de dood. De dood wenkt bij het leven! Niemand wil natuurlijk dood. Een nieuwe dood staat niemand naar het leven.…

Toen de dood mijn vriend werd bedreigde niet de dood maar het leven mij Ik kon geen adem meer krijgen ik kon geen woord meer uitbrengen ik kon niet meer functioneren Niet de dood is de bedreiging maar het leven toen de dood mijn vriend werd!!…

clausule dood is dood mag ik dat zelf bepalen ik ben dood en zo is Poot verstrooid…

Voor havelozen en de dood Is hier op aard geen kruid gewassen !" Zo moet ik zwerven, vroeg en laat, Met onrust buiten, angst hier binnen. 'k Zou willen toeven en beminnen, En - vind slechts ballingschap en haat. God weet, hoe ik mij aan wil gorden!…

Doden zijn er levend en levenden gaan er dood, gewoon. Voor hen die vrezen in angstige dromen te worden gekwetst en verlaten. Immers, de doden kwetsen niet de doden verlaten niet de doden sterven niet. De doden leven niet en de levenden doden niet. Ofschoon alleen voorbij de demarcatielijn van verloren woorden.…

Ik heb de knik des maak'laars wel gezien! Hij greep haar hand en lonkte bovendien. Ja! op haar voet heeft hij getrapt, de snode! Ik had het diepe bukken niet van node: Ik zag het, zij liet toe... O, wrede smart! Hij trapte op hare voet, zij op mijn hart. Zou 't waar zijn? Heer!…

Waar de weg mij brengen moge, aan des Vaders trouwe hand loop ik met gesloten ogen naar het onbekende land.…

Het is om 't waarheidspoor voor dat des waans te missen. En slimmer duizendwerf waar hij zijn dwaallicht spreidt, Dan 't donker van de onwetendheid, Te dom, om smaaklijk gift voor voedsel op te dissen!…