Alle inzendingen over meeuw

Je verpulvert het brood en de meeuwen lachen. ‘Durvers worden beloond.’ Huiverend klem ik de reling vast. Nee ik verdraag de afstand, de grijze toon van havens niet meer. ‘Ik vertrek’ zeg ik en blijf en denk: ‘laf!’. Woede vertekent de mondhoeken. Nu waan ik me bewaker van een schroothoop. Kan ik de mist wegblazen? Het moet.…

Tot meeuwen kun je er mee melken! Of maak je eigen Arabier!…

Ik geef je vandaag gratis het witgrijs de vleugelslagen van ook de meeuwen de laaghangende wolken die verhuizen wellicht van Friesland naar Westmaas. Het is altijd een ik en de laatste fase samen met ook een nieuwe dag.Een die eigenlijk wil wensen de hele dag aanwezig te blijven om iets te betekenen voor de gewone ander.…

Maar ver in de haven, daar wenkten de kranen, de boegen, de bruggen en mast achter de mast, de Maas en de meeuwen, de vlaggen en vanen en strekkende lijnen van takels en last! Er zwaaiden weer bakken! Er lalden weer lieren! De zon zette water en wimpels in vlam.…

opgewekt in afgewikkelde nachtspoel pulserende velden berimpelen wazig een regenplas op het voetpad vol wegzeilend herfstblad nog en snel een nauwe zeestraat gegrist uit de winterse geo-gedichten van White of Ten Berge weerspiegelt de bijtende bergkam zichzelf verwacht obscuur nog een zwachtel van verder aangroeiend sneeuwpak met meeuwen…

Jij bent geen slachtoffer, ik ben geen dader we walsen de gele akker speels en vlijtig plat laten meeuwen in onze grijze luchten vliegen en dopen de bruine friet in kleffe mayonaise. Je staat bij me in een telefooncel onze hete adem beslaat het glas we kunnen niets meer zien dan onszelf, benauwd en onveranderd.…

gids, de Zoon van David met zijn kiezelsteen en waar Hij wegen wijst, dan ga ik er heen In mijn land heeft wat boos is macht en wat zij zocht Zij geeft wat waanzin is en van het hart de tocht Koning, kunst'naar, ieder volgt hier regenbogen Liefde heet wat zij liegen en bedrogen Vroeger liepen wij langs duinen, grachten en op stranden waar meeuwen…

Waar de meeuwen krijsend vliegen, daar ligt mijn vaderland. Waar de polders uitgestrekt zijn, de molens draaien op de wind. Waar de dijken ons beschermen en de boer zijn land ontgint. Oh Nederland, waar eens mijn wiegje stond. Vaak denk ik aan vroeger terug, maar de tijd gaat veel te vlug.…

De meeuw en mus. Leve de kus. Leve niets en iets. Leve jij. En leve ik. Leve de geit zijn sik. Leve schoenen en sokken. Leve spanning bij gokken. Leve het weer. En Jezus Christus. Dat is mijn vriend dus, leve de kunst. En leve een gunst. En leve de vrouwen. Van houwen. Leve de kinderen. En leve de vrede. Leve de toekomst.…

als het nacht is roept mijn schrijfgerei breekt de stilte ieverans in het heelal gedachten die alleen de dichter kent laten radertjes draaien, beelden klotsen tegen mijnen binnenkop, onrust zet zich vast en de letterkes vliegen in de ronde de maan zwijgt stillekes, ligt op zijn gat wiegt op het zwarte scherm en er krijst een verdwaalde meeuw…

Woorden van stervende dichters stijgen op in de blauwe lucht, zien elkaar weer in ‘n volgend leven als ze meeuw zijn spreken af hoog boven de blauwe zee.…

Ik staar vanuit het vensterraam en zie daar meeuwen rusten die zijn alweer aan land gegaan als boden van onstuimig weer herkennen zij de stilte die, vóóraf gaat aan de storm.…

Daar vliegen geen zwarte raven, maar wel witte meeuwen die schreeuwen en zweven boven wat er zo even vast is gesnoerd. Maar vooral naar wat er naast valt, wordt haarscherp geloerd. Op de brede kade van basalt, waarvan de zijde door het water al sinds tijden wordt beroerd en uit China, het land van de reizende koperen ploert.…

Krijsend boven 't grijze water vliegen kleine, witte meeuwen. Ach! die grauwe sombre huizen, ach! die glimmend zwarte bomen, Kille mist omhult mijn ziele .... dof mijn denken, grauw mijn dromen .... En ik zie een andre nevel droever nog en meer te vrezen die is kil en ondoordringbaar en die ligt op liefste's wezen.…

Hij dacht zich op jacht in het schemerige noorden maar stond in een sneeuwbui van meeuwen op pas geploegd land. Hij moest nog een meesterwerk scheppen maar viel in slaap bij muziek van Ooitweer en Voorheen. Hij droomde een mes in de strot van de poolvos maar priemde een balpen door kringlooppapier.…

fortitudo) in de ars rectae rationis (kunst van de juiste rede) om het hoofd te kunnen bieden aan de grillen van het lot (fortuna) of aan de meestbiedende (maxChar exceeded), het voegt hieraan op eigen houtje toe: [/verbose] - g*ds uitdrukking van god - de schaafrots aan kusten - de gifstoot van de kwal - het krijsen van meeuwen…

ontnemen ochtendnevels zicht op andere kanten stoeien kleine golfjes voor de boegen weten stoere mannen wel van wanten als loodsboten door golven ploegen krijst in ruime luchten meeuw ziet in het verschiet jouw laatste friet op het Bolwerk staat fier die beroemde Zeeuw ontlokt het lome zand de andere een geeuw daagt een storm het water uit…

Oceanen liggen rimpelloos te wachten in witte en oranje gewaden, verdrukt verleden die ze niet af kunnen gooien de loden mantel van de hetze en de haat, om de overkant te bereiken, hun Nirwana betreden, gebleekte waardigheid van gouden tempels die men liet, weerspiegeld in kwetsbare oases zover men ziet, als vreemde meeuwen de hand…

midden van zijn koraaleilanden hij vergaat vaag in de ruimte het galmende water dat kathedralen bouwt van zand met ritselende vlaggen helm en brem bezet en de eerste minnaars in elkaar verdronken spoelen aan de ogen zwart van stilzwijgen om hun ligplaats verdampen de voetsporen van de nacht en zijn geluidloze mannen aan de vloedlijn maken meeuwen…

Vertaling van het Catalaanse origineel De zee en de tijd De zee is een ruimte van tijd de uren gaan voorbij maar tellen niet, de meeuwen spelen samen met de koppen van de golven hun spel.…

Wanneer ik op de duinen stond, Vóór vele - vele jaren, En ginds in zee een zeiltje zag, De haven uitgevaren; Dan kwam de lust naar verre reis Mijn jeugdig hert bedriegen, En 'k wenste wel de meeuw te zijn Om heen te mogen vliegen.…

Ik rij langs de kust van Den Helder naar Callantsoog, de zon verzinkt in zee die schittert als een schaal vol diamanten, vele tinten oranje aan de hemel maken het land van de meeuwen bijna abstract.…

De kerken aan de horizon, als bakens, ze blijven nog wel even, het water dat ons land omringt, de sloten het verweven, het riet dat maar wuiven wil, de meeuwen krijsen, kraaien kraaien, het hooi bestond niet zonder maaien, een paard met veulen aan haar flanken, en uit een carillon daar klonk een nabij bedanken.…

Er vliegt een meeuw op hoge winden mee, een zachter briesje streelt Hypatia’s haren. Zephyrus schenkt haar z’n gunstige zegen; hij keurt d’r zoektocht naar de waarheid goed. Krijsend spreekt een albatros hem tegen en waarschuwt haar voor nakende tegenspoed. Hypatia zal de hemelprins negeren, hoewel ze weet dat zij de goden tart.…

meeuwen dobberen op een doodkalme zee onrustig het hart Ik zie de eerste springers in zee, ik zie de eerste gezinnen zeulend met tassen vol voedsel en speeltjes. Onbekommerd ligt de kust erbij. Ik tel minstens drie vers gebouwde vaste paviljoenen.…

Bevriezen De bij het gekrijs van de meeuwen rillende havens, Waar je basveerboten koers zetten richting scheiding Ook in het donker van jouw nacht?…

Zee-egels zagen zonder duikbril ongetwijfeld die parelbroden boven zich scheren maar wisten zij veel Of het nou meeuw, maan of mokkel was alleen een zompige flens van algen op het steen kon hen verleiden Ik pafte op de boot en keek toe Hector schonk nog een beker tsipouro in “Jij ook?”…

Zo veel Het filomeel- gekweel Verschilt van ’t schorre meeuw- geschreeuw En ’t rauw gekras Van ’t ravenras, Zoveel verschilt de Bard, Wiens hart Zich-zelf verplicht Tot zang en dicht, Van hem, die ook poëet Zich heet, Maar van gevoel noch geestdrift weet, En enkel regels smeedt En kneedt, Als een, die slaafs zijn taak verricht.- O zie…

Zoo hoorden het een visch En een zeevogel; dien dag was het lis- Bosch vol geplas en wuivend wit geveert, Meeuwen en grijze reiger, die weerkeerd' Des avonds naar zijn boomnest. Op zijn reis, Zag ik zijn vleugelslag uit het rijs, Mijn wiegekamer. Nog weet ik het wel.…