Alle inzendingen over meidoornhaag

Onlangs ging ik mijn meidoornhaag te lijf, Ik wrong me in onmogelijke bochten. Het leek of ik met tijgers had gevochten, En denk maar niet dat ik hier overdrijf. Een meidoorn knippen is bepaald geen pretje, Maar gun een meidoorn ook eens een verzetje.…

Je moet het willen zien dat prille groen van 't lindeblad dat roze en wit van appelbloesem die meidoornhaag in bloei met wild dat stekelig blad van hulst daartussen straks komt de herfst met rode bessen op een achtergrond van glanzend donkergroen stekels scherper nog dan die van toen…

voor Jocha De mist pakt de polder in, hult elk gehucht in een gewaad en ook de slee- en meidoornhaag, sloten, kreken, bruggen, putten, hutten, een school, de danszaal en een kerk, de mist is als een verlegen regen, ze leekt weemoedig op je neer tot traag de voorhang opengaat en de zon doorbreekt.…

‘t is een zeer warme en broeierige middag vandaag zo’n middag waarin zelfs de natuur amechtig gaapt en hijgt waar trillende hete lucht zwevend ten hemel stijgt terwijl vogeltjes zich verschuilen onder dakgoten of in de meidoornhaag hagedissen liggen te zonnen op de rand van een stenen muur de zwarte kater van de buren is in een boom geklommen…

Het landschap golft deint als een lome zee neemt meidoornhaag en geel van maaisel mee; de tegen fietser groet met een bezonken blik bezig met zijn eigen ik. Op het grasland gaat het paard er speciaal voor staan, heft dan onaangeroerd de staart en laat voor camera en veulen haar tot drol gedraaide maaisel gaan.…

De weiden zijn nog dor, blauwgrijs de meidoornhagen. Torenspitsen reiken uit boven alleen maar daken. Maar een strakke wind voert de kracht van het voorjaar aan over de zachte heuvels. Geuren en licht, klanken en atmosferen dringen onweerstaanbaar door in dit lieflijke land.…

zou het kunnen in de tijd blijven wonen de dagen gewoon hun gang laten gaan en alleen maar zijn de geur van lavendel van rozen van meidoornhagen doornen? de zang van nachtegalen het krassen van kraaien krassen?…

door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden met een glimlach van deur tot deur een pirouette van geurige boterbloemen het lied van de zon voert over de meidoornhaag de appelbloesems blauw glanst de lucht en over de leeuweriken die zich uitbundig laten meevoeren door de straten, dansend bedwelmt ze de stad met woorden…

Ik trek me terug, achter de meidoornhaag vanwege het ‘Feest der Goede Vuren’; mijn oeroud heidens ritueel zal de hele middag duren. Ik ben geheel gekleed in lucht en roep zo de goden aan, de elementen, planten, dieren, dank de geesten dat ik hier mag staan.…

Soms denk ik af en toe nog even aan 't dorp van toen, nà d'oorlogsjaren, waar wij nog jong en kinderen waren: de wind door 't malse lindengroen, de zoete lucht van meidoornhagen, heel vluchtig als een avondzoen. 'k Zit dan weer vooraan op de fiets bij vader als hij, avond al, nog werken gaat bij boerenmensen uit de straat of verder.…

.'' Zoo zei ze en zweeg, en 't windeke voer laag Door 't bloemig loover van de meidoornhaag.…