Alle inzendingen over mensenhand

blik, glas en papier, de natuur wordt weer vervuild door mensenhanden…

duizenden jaren geleden boetseerden mensenhanden een kist in de vorm van een boot sterke mensenhanden borgen zacht een lichaam in het zandduin te ruste duizenden jaren later scrollen gladde mensenhanden door de digitale krant bebrilde mensenogen kijken nu naar half geloken dode ogen de lippen iets uit elkaar alsof ze nog…

De hoogte niet gebouwd met talent, wilskracht, Door mensenhanden steen voor steen Inspirerend opgetrokken staat de piramide er Door mensenhanden steen voor steen gebouwd met talent, wilskracht, creativiteit. De hoogte niet te schatten.…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

Ik bemin je bezwete wind van ginds wie draagt je snelle naam nog teder en voorzichtig voort zonder dat een mensenhand je ware naam vermoord vrede van je tongriem wordt gesneden.…

Als ’t prangen van de nood hevigst overstelpt, En alles ons vervolgt en woedend gaat verslinden, Dan is ook ’t uur naastbij dat God de bidder helpt; Maar verst, wanneer men ’t acht in mensenhand te vinden.…

Het leven valt me zwaar dag in, dag uit het bewerken van deze lap grond Met schop hark en riek de korrel en de kluit Het zaaien en het oogsten bij zonneschijn en regen Het zijn mensenhanden die de zwaarte wegen: van boer te zijn.…

knoestige vuisten op een rij rijzen op naar de verre kim wederzijds de waterzij gedijen geknotte wilgen in perfecte trim weliswaar door mensenhand gezaagd tot beelden der natuur tonen zij ons ongevraagd een weelderige bloesem kür…

Het legt zijn handje in een grote, warme mensenhand. Dit ene kleine, simpele gebaar met oogjes vol vertrouwen en geloof. Een alledaags moment, eenvoudig en zo eigen, één simpel gebaar en toch zo speciaal … de mooiste dingen in een mensentaal.…

De bomen en struiken lachen de weilanden gniffelen mee alles draagt zijn steentje bij natuur is pas echte gratie uit mensenhanden komt goedkope imitatie het bos lacht luid en mijn hart klopt wat sneller als het echt is klinkt alles wat feller.…

Stil staan wil je je ogen op steeltjes De bloemen zien bloemen herkennen Soms aanraken aanraken met je vingers Je hoort uit de keeltjes van verborgen vogels: liefdeszang Wees niet bang liefde is hier waar aarde paradijs geworden is door mensenhanden.…

Want als je de beelden hebt gezien, van de paarden die zó ongelooflijk bruut door een ménsenhand zijn geveld, dán is daar maar één woord voor op zijn plaats... pure immorele krankzinnigheid, zeg eens eerlijk, zit ik ernáást!?…

Ontstegen aan mijn lichaam nog even een vluchtige mensenhand, die mij het leven had ontnomen. Toen ik terug mocht komen koos ik de kracht van zijn zoon.…

een mensenhand snoeit knakt jouw stengels de afvalbak eindstation terminus tulpen niet uit amsterdam.…

nu buigt het gras het ligt vermoeid ter aarde, geen bloem die nog de kop opsteekt de uiterwaarde kruimelt droog en wit verhitte stukken zand aan land de frisse schaduw van een mensenhand, gebouwen liggen stil te bleken, in de harde middagzon heb ik het stil bekeken…

nadat het land is leeg geroofd het levensvuur is uitgedoofd bomen massaal zijn gekapt de rivieren zijn afgetapt en aarde is verzand wordt aan het werk van mensenhand de duurzaamheid ontnomen geduldig wachten de kiemen van bomen op een mensloze tijd slaan dan hun klauwen uit en komen als overwinnaar uit de strijd Cambodja 2007…

waar de natuur nog ongerept haar glooiende struikerige goddelijke gang gaat plaatsen mensenhanden 'verboden toegangsborden' maar soms op verdwaalde momenten wanneer niemand kijkt ontdoen wij ons van stoute schoenen om blootsvoets door velden te jagen Blik op oneindig haar in de wind oor aan het kind…

ARS LONGA, VITA BREVIS Waar alles hier op aarde Tot vergankelijkheid gedoemd is En elk gebouw door mensenhand Gebouwd ooit verkruim'len zal Is het beeld dat ik in mijn verzen Met eigen hart geschapen heb Bestemd voor de eeuwigheid - het Gaat duurzaam met mij mee de hemel in En geeft mij een vreemd gevoel Van onvergankelijkheid…

Daar natuur geen kitsch kent brengt ze uitsluitend kunst voort soms kaal en karig dan weer rijk en uitbundig alleen op de kim tussen zwerk en bodem bouwen mensenhanden smakeloze werken vol edelkitsch is het daarom dat de Schepper de einder zo dun mogelijk getrokken heeft?…

Die buiten gebaande wegen Zonder zorgende mensenhand Tot wasdom kwam, Tussen distels en stekels Haar pure schoonheid toont, Is weliswaar ver te zoeken - Maar het zoeken loont Als nooit te voren, Haar onovertroffen schoonheid is Voor eeuwig in mijn hart geborgen, En telkens als ik haar daar zie Word ik opnieuw geboren…

Ik ben afgunstig op die golven daar omdat ze o zo kunstig beter dan een minnaar doet jouw benen overal omarmen in de vloed Ik ben wraakzuchtig op die briesjes daar omdat ze o zo luchtig beter dan een mensenhand jouw haren in geheel verwarren aan het strand Ik ben naijverig op die nachten daar omdat ze zo lichtlijvig beter…

Waar mensenhand zich gewetensvol Strekt naar het oppervlak, Graankorrels groeien Gesteund door milde regen En ochtenddauw, Vogels hun portie nemen Zonder de mens te kort te doen - Is het land nu rijkelijk leeggeplukt, Oogst voorspoedig binnengehaald Drie weken eerder dan ooit Werd waargenomen, en zendt de zon Een goudgele glans…

Wát ik later achterlaat dat kan me echt niets schelen maar wie ik moet verlaten dat zijn er toch zovelen Soms weleens bezig zijn met m'n gedachten bij de dood en hoe het zonder mij zal zijn maar dan houd ik me groot Want de dood is niet erg maar geeft opnieuw weer leven niet door mensenhand gemaakt maar door God aan ons gegeven…

kennelijk had hij de boot gemist gelijk een achtergebleven spermadruppel die ietwat kleverig uitgerekt hangt of wellicht, als laatste eer, zich wat opgeblazen manifesteert en de uitgestoken fallus als enige dankt misschien is men hem al tijdens de laatste stroom door de leiding gaan haten maar kan ook door een mensenhand slordig…

De put is rond en zwart van dode werken de vieze lucht waaiert uit : Doet adem stokken tot in de baaierd van verre streken: Overstroomde het land Schaapjes opgenomen in de nacht met de zwarte vloedgolf op de wit gekrulde vacht Geen geroep meer om te blaten om een mensenhand Wie komt ze bevrijden uit dit…

Een eiwitspinsel van geregenereerde artificiële windsels aan bewakers van beide hersenhelften ontsnapt Een nonexistent fantasma van uitgestort levensvatbaar diepgevroren humanoïd zaad aan mensenhanden klevend dna Een entiteit die enkel door een tour de force in mijn dichtersgeest is neergedaald En als 'Realiteit' linea recta…

iedere dag zie ik ochtend dauwdruppels ademt water in meervoud uit eigen kracht is van onschatbare waarde waarlangs nieuw leven blijft groeien om geboren te worden voor het voortbestaan zo perfect zo volmaakt maakt het onmogelijke mogelijk zonder een mensenhand het blijft een miraculeus wonder dit wonderproces zal zich eindeloos…

De strijd van land en water eindelijk beslecht door turf, het warme bruine goud dat voetafdruk en plantenrest en mensenhand verbindt tot troostende, behaaglijke warmte. Het uitgeklede veen blijft achter en vertelt van dingen, voorbijgegaan als trage platte schepen.…

schreeuwend door een vierkant venster, mij overmeesterde ik stapte in een wereld anders dan buiten niet wetend wat ook te verwachten een stenen gebogen hemeldak en plavuis in Jugendstill als grond van een gevulde leegte het stilteorgel bonkte mijn verloren rust ik was nietig en toch zo trots dit was goddelijk gecomponeerd door mensenhanden…

heb geluk gevonden zomaar op het strand stond in zand geschreven niet door een mensenhand ik kon de tekens nauwelijks ontcijferen het voelde tegendraads begon aan mezelf te twijfelen tot ik het tweede spoor ontdekte uit de glooiing in de verte holde leven naderbij in achteruit bewegen stond de ontmoetingsplaats heel duidelijk beschreven…