Alle inzendingen over mest

Gratis van meeuwen, sierlijke vliegkunst met stijl, besmeurde kleren.…

. -------------------------------------------- Hij vluchtte voor de drukte in het westen Naar zo ’n oud krotje op het platteland, En knapte op, waarin hij was beland, Maar liet zijn euforie door mest verpesten: “Ik restaureer zo ‘n bouwval plank voor plank, Maar krijg van al die boeren stank voor dank.”…

De mestbranche zit weliswaar diep in de stront De overheid heeft helaas niet goed opgelet De neus wordt opgehaald voor de Meststoffenwet Met mestboekhoudfraude houdt ze zich gezond De NVWA en OM zijn er uiteindelijk druk mee begaan Aan mest zit natuurlijk al langer een luchtje aan…

jongen in het nest vogels doen hun best geven voer en vette mest…

Als mest zult u wederkeren. Uit mest bent u ontstaan. Verteerbare schrijvers hebben gewoon geluk. Wat zij schrijven en lezers willen lezen, blijft onsterfelijk bestaan.…

De woorden uit jouw mond lijken op dierlijke uitwerpselen Mest dat de bodem vruchtbaar maakt Niet de dichter.…

Het is varkentje pesten, Als je het niet vet wil mesten.…

je bevert damt vrijheid van de beken af het speelse kabbelen is verstild tot veel en gretig knabbelen aan struik en jonge bomen die voor de burcht in groei worden gevild jij bevert in het stuwen van talent dat zijn rechten nog niet kent kom mest je burcht eens uit doorbreek die egodam laat gaan dat jong geluid…

Te gebruiken als mest in de tuin Ik stond daar niet bij, en ‘k zeg even waarom? ‘k heb er geen plaats voor op mijn balkon.…

Je zult maar naast die koeienboeren wonen, Die mest, en dan dat ingekuilde voer. Pakt men de stikstofuitstoot stevig aan Dan is het met die stinkstof ook gedaan.…

Het pluimvee is met zorg gepluimd en scharrelt nooit spontaan de mest in toch broedt de fokker, piekert, duimt want heeft zo’n hoenderhuisarrest zin? Al zijn de kippen opgeruimd in Barneveld heeft men de pest in…

Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------------ uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

De zwakke zeehondbaby ving ze op Ze mestte al die huilers lekker vet totdat ze konden worden uitgezet Dit is haar leven in een notendop Een echte dierenvriend is onze Lenie Maar of ze ook van mensen houdt?...eh…kwenie…

Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------- uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

op het land groot of klein, tenminste als ze ergens op de wei nog zijn, met enig geluk zien we ook nog hert of ree je staat verstelt van alle pracht in kleuren als een bont geweven kamerbreed tapijt van iedere bloem ruikt men de geuren waarin men steeds herkenning heeft van tijd tussendoor vangt men nog andere odeuren van noodzakelijke mest…

Flip zet zich neer en niet de ketel alleen het kwam er zelfs al overheen stop zei de man je kunt wel gaan nee zei Flip er komt nog meer aan hij had nog niet de volle gedaan of ze moesten op de stoelen staan nu dat was eerlijk verdeeld de Jood die kersen verloor had daar een nieuwe ketel voor de koperslager had voor zijn waar een goede mest…

De lading mest op punt van exploderen Bij Helgoland, vlak voor de Duitse kust, Is met een blusboot net op tijd geblust, De brandweer kon zo het gevaar bezweren. En hierdoor wordt dus eens te meer bewezen: Van kouwe kak heeft niemand iets te vrezen.…

Afgekickt afgelikt als een ouwe boterham die geen bres meer slaan kan probeert hij te wortelen helemaal opnieuw Maar de grond lijkt verdwenen Mesten misschien als een gieter blijft hij vloeien Zouden aan hem ooit nog rozen bloeien?…

Alles stroomt altijd omlaag water, mest en modder. Alleen de laatste wel wat traag. Ook dan eindigt elke klodder, meanderend en gestaag komend van de hoogste top, in de sedimentaire laag uiteindelijk ergens onderop.…

In plaats van daar zijn pluimvee vet te mesten zit die nu, vleugellam, zélf in de nesten.…

Voorbij, dat kijkje in het boerenleven Van Willem, Martin, Henk, Henrieke, Aad, Gevuld met spruitjes, mest en veel geblaat. De ene vond, de ander zoekt nog even. Helaas! Boer Jasper deed tot mijn verdriet, In één klap al die nostalgie teniet.…

Nauw'lijks zichtbaar Steek je je speldenknopje Boven het aardoppervlak Zo gunstig bestrooid met Houtsnippers en mest nog bovendien; Zo iel, zo klein, zo breekbaar nu nog Die in drie weken al Zal zijn uitgegroeid tot De mooist bloeiende bloem Van allemaal, mits je niet Zoals ik in de kiem gesmoord wordt…

Agrarisch Nederland stond in de kou toen ’t CDA, hun innige geliefde, vervuiling door hun mest niet langer bliefde. Dus zagen we opeens weer ‘Boer zoekt vrouw’. Met Caroline een nieuwe Haagse koers? Dat niet. Wél is ze uitgesproken boers.…

Wanhopig vecht de boer voor zijn bestaan Het Malieveld voldoet al lang niet meer Hij pleegt nu aanslagen op snelverkeer Stort afval, mest en asbest op de baan Trots wappert er de driekleur: blauw, wit, rood Een jong gezin heeft pech en rijdt zich dood…

Het zet licht om in zijn voedsel en scheidt af mijn lucht Mijn afscheiding is voor hem mest lucht Het groeit voor mij mijn voedsel en herbergt leven Het bevrucht zonder sexueel genot zonder gevoel Geen haat geen liefde Geen minachting geen verlangen Zijn enige doel groeien bloeien Geen wraak geen stress geen hoop…

Op de mest van gedachten, bloeien mooie bloemen. Waar oordelen sterven. Opinies niet bestaan. Meningen vergaan. Velden, vol met rode rozen, bloeien in alle moederharten. In het hart van onze moeder, die ons haar leven gaf. Harten, die niet denken kunnen. Harten, waarin de liefde leeft.…

alleen daar waar mest wordt gestrooid kan de roos lang blijven leven alleen daar waar grondig wordt gerooid kan het land wederom iets geven alleen daar waar aarde het vocht vergaart is de twijg op wortels gezeten alleen waar de ziel in waardigheid aardt kan vrede nooit worden vergeten…

Je sprak over de olijfboom gekregen als cadeau, hoeveel kou te verdragen was en hoeveel mest toegediend moest worden, een rijke oogst in het vooruitzicht Ik antwoordde met wat ik ervan wist wachtte tot je kwam met de eerste kus je hoofd verborgen in mijn nek mijn hand boven jouw fontanel de andere hand dicht tegen jouw hart…

was in de schuur de boel voor eens en altijd mesten herinneringen vielen zomaar uit de muur en zeker niet de beste ze schapten daar op planken maakten mij aan het janken om ieder zinloos uur heb ze weg gedaan hun leven werd mijn dood als het ooit verder was gegaan alleen de dagelijkse dingen komen nu mijn berging binnen verleden…

Ze hebben me vaak niet begrepen en dat begrijp ik maar al te goed want ik ben een ‘rotte appel’ niet letterlijk maar figuurlijk een appel op weg naar totale vergankelijkheid een rode van oorsprong, een roodgloeiende hoogstens nu nog wachtend in de compostbak om als mest nieuw leven te laten ontstaan want voor je iemand of wat wilt kunnen…