Alle inzendingen over metoo-beweging

Na 65 jaren nu eindelijk pensioen. Maar kijk ik naar het schijntje, waarmee ik het moet doen. Dan voel ik uitgeknepen en in mijn recht verkracht, genomen bij de ballen, en halfweg afgeslacht. En al die viezerikken, die zitten op het pluche en zelfs nog durven zingen, wiej goat nog neet noar huus. Ik laat mijn leven niet meer door dat stel…

#metoo…

Schizofreen na grensoverschrijdend gedrag: # Me two.…

Discriminatie, machtsmisbruik, MeToo, ophitserij en frauduleus gedoe: juridisch handelen lijkt onafwendbaar. Het aantal rechtsgedingen wordt immens. Lang zal hij leven, is dan ook mijn wens.…

Een vrouw is in mijn beeld een doos op benen Die benen lopen vaak van mij vandaan Testosteron en ik er achteraan Daar kan ik niets aan doen het zijn mijn genen MeToo - u ziet ik ben een man met kloten - Bij voorbaat mijn excuus...een lul op poten…

Je hoort niets anders meer de laatste weken, Dan wie ooit in zijn leven is verkracht, Of wie van zulke daden wordt verdacht, ‘MeToo’, daarvan staat alles in het teken. Zo zijn de talkshows makkelijk gevuld, Want ‘Pauw’ ontkent hetgeen ‘Matthijs’ onthult.…

De dames in Mark Rutte’s kabinet Die hebben het behoorlijk te verduren Want Cora wil teveel de lucht in sturen En Mona had niet zo goed opgelet Mag ik eens een #metoo zin laten vallen? ‘Dat krijg je nou met vrouwen en getallen.’…

MeToo-rapporten? Laat ze niet verschimmelen als iemand op de zaak heeft lopen drimmelen.…

Sinds MeToo weet je niet meer hoe je met vrouwen moet omgaan, al ben je vergeten, dat je dat daarvoor ook niet echt wist.…

Als lid van ‘t Europese parlement dat vrijheid en gelijkheid propageert en wereldbroederschap doceert, heb ik mij vrij verkeer goed ingeprent. Dus mag ik na het werk in de bodega best even potelen aan mijn collega.…

Na de schandvlekken die door MeToo in de Amerikaanse showbizzwereld (zeg maar gerust -industrie) aan het licht zijn gebracht zijn er koppen gaan rollen. In het kielzog van The Voice komen de schanddaden t.g.v. het machtsmisbruik door BM'ers (Bekende Mannen, red.) ook hier te lande steeds verder aan het licht. Het schijnt dat tweederde (!)…

Een beeldschoon schilderij van Waterhouse is opgedoekt Het museale stuk verdween, het werk moest naar de kelder MeToo-druk, zo erkent curator Clare, dat is wel helder Maar heeft ze met haar anti-bloot-gedrag succes geboekt? Waar schone nimfen jarenlang bewondering ontvingen Daar laat het woedend volk, die Clare een toontje lager zingen.…

Ik hou het op Imagine en #metoo…

Met dodelijke wapens zeer effectief Waar geenszins zal gelden; heb uw naaste lief Van harte hopend dat ik het verkeerd zie Geesten gerijpt voor een nieuw 'Europees' fascisme Begoocheling, verbijstering, BLINDISME Met aanhangers, meelopers hoogste straf Daders, inmiddels wakker met #MeToo Door breien aan kous Nog lang niet af…

Hij spant Van kant tot overkant Al heen en al terug De brug.   Hij bindt En wint en overwint De wal en overwal Voor al. Hij bouwt, En iedereen betrouwt Al heen en al terug Zijn brug.…

Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen Met zwarte nesten in verwarde twijgen Kwam regen op verdorde halmen zijgen, Toen woudt ge een dierbaar graf mij zwijgend wijzen. Een traan lichtte in uw oog, de zerk lag grijs En eenzaam in een krans van groene blaren - Een lichte handdruk kon uw smart bedaren Maar wis zong nog uw hart bedroefd een…

Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven. Dan had ik u nooit bevend meer omvat, Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven, Met u nooit meer door zomers blijde hoven Gedwaald of laat door de avondlichte…

Velen die 'k noodde in mijner dromen woon en die er 's levens wondre beelden zagen hoorde ik elkander met verwondring vragen: ‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’ En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’ en keerden weer naar de eigen grijze dagen. Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…

Een grauw verdriet is in mijn ziel begonnen, De dag is triest en vol onduldbaar wee... Ik weet het nu: 'k heb mij te laat bezonnen, Geen deelt mij ooit meer van zijn deernis mee. Vroeger ben ik mijn eigen zelf ontronnen, Wellust verkoor ik boven zoele vreê. En thans, helaas! ik geef mij laf verwonnen: Ik ben een wrak op zwalpend-zwarte zee…

Ik dacht dat ik niet zingen kon dan blijde? Maar ruist de zee niet rusteloos haar zang, Nu zacht en klaar, dan war en wild en bang, Anders in stil, anders in stormgetijde? Zo glanzenrijk als wisseltintge zijde, Dan armlijk grauw en wedrom, voor hoelang? Eén blanke blauwte, en zò wisselt die zang Die eeuwig 't eeuwig spel zal begeleiden…

Ik ben heel blij Doch 'k weet niet waarom, 't Hart van mij, Klopt bom, bom, bom. O! alles blinkt, En trilt en beeft, En mijn ziele zingt, En droomt en zweeft. O! ik ben zo blij, Van blijdschap dronken. Doch wie heeft mij Deze vreugd geschonken? Uit welke bron, Uit welke stroom, Uit welke zon, Uit welke droom?…

De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis, totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis. Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken, zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht, totdat de wachters weer de poorten…

Aan d' overkant van 't water stonden d' oude huizen. Het water was heel stil, een witte rand van pas gevallen sneeuw lag voor de huizen. 't Was alles broos en fijn, voor strakke lucht met sterren. De huizen stonden oud en stil....van verre kwam dof gedreun: het ruchten van de stad, dan was het, of de huizen nóg groter stilte hield omvat…

Wat vraagt één ziel van de Aard behalve vrede? En vrede schenkt zij nooit, slechts strijd en streven, En kort geluk, gevolgd door snik en beven, - Zij stoort zich niet aan tranen noch gebeden. Zij doet haar wil, en strooit haar heerlijkheden, En werpt haar bliksems, door geen drang gedreven Dan Macht en Noodlot. Ach, en alle leven Trekt…

Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken, Uw zachte leden en uw aangezicht. En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

Was niet hun beider teerste droom, het kind te aanschouwen Dat uit haar reine schoot zuiverste Liefde schiep? Betastte hij niet zacht, en voelde hij niet diep Verscholen leven daar, het lijf der lieve vrouwe? Hoe kon zijn zaligheid zo plotseling verflauwen? Wat angst welde in zijn hart, dat eensklaps hij ontliep Het warm vertrek, waar aan…

Dichter, van uw zachte woorden waar gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid…

Geen pop meer of een marionet Haar nee is nee, bazin -niet baas- In eigen buik, bekend relaas, Zij heeft haar eigen punt gezet Al ga je nog zo graag van bil 't Is niet zoiets als ja ik wil _______________________________ ME TOODELOO O nee, wéér vraagt #metoo om een reactie Van stiekem voor- en boze tegenstanders Ik hou me in, hier…

De NRC viel door mijn brievenbus Als een baksteen ook de ‘metoo’ beweging ik las met grootse verbijstering She too and she, and she, and she etc. etc. etc.…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…