Alle inzendingen over middeleeuwse taferel

Vanochtend tijdens het ontbijt viel mijn oog op twee verliefde duiven Ze stapten parmantig op het met grind bedekte dak maakten pirouettes beroerden hun snavels namen weer afstand Triomfantelijk keken ze in mijn richting Verliefd Later vanuit de trein twee verstilde paarden in sompig landschap De staart verjaagt een vlieg.…

bezig thuis kalm uit te drijven trillend op de carousel van indrukken steeds nog komen ze vers in beeld betoverend uit de golfstroom breugels alle schilderijen die vloeien in elkaar over fanfares een droom geen moment vast om ze te beschrijven Jeroen Bosch blazers en droom hoeveel gestalten gezichten ook nimmer een stilte die verveelt…

Aart-Jan de Geus speelt niet voor Robin Hood. Hij gaat dus niet meer stelen van de rijken. De armen moeten het nu zelf bekijken, want van Groen Links heeft men ook niets tegoed. De Geus wordt straks gevonden met een pijl die uit z’n rug steekt, of misschien een bijl.…

Jaja, tussen 476 en 1453 gesitueerd daar lagen de Middeleeuwen helemaal niet zo verkeerd.…

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij...…

Het teder hand in hand vertoeven in de schaduw van een lommerrijke eik, zwijgzaam in hun vredig dromenrijk, wordt opgeschrikt door een luidruchtig zoeven. Een woerd poogt wild een eend te paaien doch deze gak-gakt er vandoor en noopt, met een spoor van bladeren onthoopt, de amant ontgoocheld af te taaien. Zij kijkt hem proestend aan…

De straat is dagelijks, alles heeft een geur en elke geur heeft een plaats. Ginds verdwijnt thuiskomst in een woning, vindt een dakloze een kerk, loopt een wandelaar met de klok mee, weifelen dwaalvogels bij bestemming, bijten remmen zich vast in piepend ijzer en bezegelen hangsloten inpandige leegstand. Onbepaalde geur kent geen toekomst…

Het water onder de brug schildert een tafereel het tafereel van twee mensen van een opa en een kind Het kind ziet de eendjes kwakend rond het brood wijst zijn opa op het hert, de vos, op de wonderen der natuur Maar Opa ziet slechts het tafereel het schilderij van wijsheid en dromen een traan spat op het water uiteen "Kijk eens Opa!…

Wie zal haar van dit juk bevrijden in middeleeuws Afghanistan?…

Een Brabants tafereel Van een eenvoudig gezin, Dat zich aan de warme maaltijd zet. De schilder schildert En weet in kleuren en vormen De werkelijkheid realistisch te treffen. Een alledaags tafereel, Dat een historisch beeld schetst En ons iets over de armoede doet beseffen.…

Een slinkse kasteelheer uit Utrecht beroept zich op een middeleeuws recht. Vanop zijn toren schalt hij de horen en opent het penningen-gevecht…

Het aangezicht van een inhoudelijk fenomeen is net zo leeg als een misleidend tafereel een blinde vis…

Het licht strijkt soms zo zachtjes over bekend tafereel dat het opeens als nieuw geworden is.…

De Middeleeuwse kerk verkondde De duível brengt het vuil in ´t vlees Het volk zat vol met angst en vrees En híeld zich ver van lust en zonde De Middeleeuwse kerk beweerde Geslachtsgemeenschap hebben; paren Dat heeft tot doel het kinderen baren Zo stelde menig Godgeleerde Hoe kon je het genot bedwingen Dat tóch kwam kijken bij de daad?…

Een naam op steen als de hare drijft haar terug in tijd door dromen en visioenen in zinloze strijd zij hield zich groot verzorgde de zieken begroef ze nadien en vond zo ook haar zwarte dood…

In stilte schrijf ik voor mij neer Mijn liefste lief, zij is niet meer De hartstocht die mijn pen nu leidt Was vroeger voor mijn Guinevere. De nacht is leeg, en ik probeer Papier te vullen, maar ik crepeer Nu ik moet denken aan de tijd Die ik bezat met Guinevere. Het leven wat ik ambieer Is uitzichtloos, en zie hoezeer Ik leef in oppervlakkigheid…

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

Zij was als Hadewijch die met Nu Noch Verborgen schoonheid bood in stil geschreeuw Mystieke verzen, voor de Vlaamse Leeuw Ontwaken zou in fierheid - geen bedrog Met mercantiele munten, Veneziaanse Geslagen naar believen en behoefte Voor kooplui, dieven, handelaars, geboefte Maar het patroon van Transalpiniaanse Budgetten en berekeningsmodellen…

terug ondernam zelfs geen poging stond alleen maar in stilte als eenzame po onder het bed een klassieke Middeleeuwse po geschilderd door een meestersschilder.…

Hier zijn middeleeuwse steden, majesteitelijk en fier, hier schiep Breughel zijn taferelen van het landvolk aan de zwier, hier schiep Rubens vrouwenbillen die getuigen van plezier, in het landschap van Stan Ockers en van Peerke Pollentier.…

kolderiek periodiek (nr.6 uit een reeks van 100) Als je die middeleeuwse cd goed beluistert, kun je horen dat ze in die tijd al een hele goede opnamekwaliteit hadden...…

in 'n ongemakkelijk pakket Ze heeft 'm even aangestaard toen verscheen de tover van 'n glimlach ze werd 'n deel van het tafereel dat zomerliefde .....wil heten.…

Terwijl in het eiwit zand kinderen alweer grijpgraag kuilen graven en huilen om de hitte en hun rode moeders zich openleggen en de zon een hete man tussen hun dijen plant komt de dag kentaurisch snuivend nog druipnat het spierwit borsthaar glinsterend tevoorschijn uit het water voert luidkeels nieuwe vogels aan en fluit naar de verspreid spelende…

warme laat-zomer een uitgebloeide struik toont nog opnieuw één bloem met verlangen beziet een oude man het tafereel…

nog breekt een glimlach door haar rimpels heen tooit haar gezicht een klein rondeel dit is wat overblijft een stille plooi een innig tafereel doorzichtig voor het merendeel…

het schrijnende verval van een boeket zonnebloemen moet van Gogh met een gevoel van melancholie hebben opgescheept doch dit weerhield hem er niet van dit tafereel met sublieme penseelstreken op canvas vast te leggen voor de eeuwigheid…

strelen, spelen voor velen die dit niet delen onbekende taferelen hongeren en dorsten naar huid en handen aanraken, betasten strelen delen voor velen helen…

Als Pim Fortuyn van Leefbaar Nederland zo'n zielepoot die bolletjes wil slikken niet redelijk bestraft of af laat kicken maar naar de middeleeuwse kaak verbant, dan zien we waar de goede man voor staat: De dictatuur der borreltafelpraat.…

De Middeleeuwen zijn nog heel dichtbij met schilfers van een vroeger tij. We heffen nog graag een strijdlied aan en een omgang prudent en stil is aan ons nog welbesteed. Als we om voorspraak vragen slaan we graag een Kruisje of bidden tot de Maghed reine.…

Het was een huisartscrisis in acht delen Een worsteling met de moderne tijd Een psychiater en een jonge meid En echtelijke onmin-taferelen Voor kijkers was het leukste ongemak Dat eenheid in de tijd en plaats ontbrak…