Alle inzendingen over mijn ouwe stoot is o

zacht maar onverbiddelijk trok tijd de middag uit elkaar er vielen gaten die door paniek niet meer te dichten waren realiteiten uit andere dimensies gingen voorbij in totale vervreemding waar wij verbonden stootten zij af met ongehoorde kracht in botte interventie nog drong het niet op maar liet zich zien zonder raakpunt…

vandaag stapte een mooie rooie stoot wulps ogend met mij in Leiden op de trein ik zei bij deze man moet je niet zijn terwijl het buiten regende dat het goot neemt u maar rustig van mij aan er was geen kwestie van niet droog staan sterker ik had best trek in die bonte meid wat gaat er boven in een trein die rijdt helaas had ik juist in de…

Een blauwe reiger spiegelt zich in het zilver van de plas, met lichtgrijze, felle ogen speurt hij langs de oever, en houdt zijn messcherpe dolk gereed voor de fatale stoot. Stille koning van de vijver, je rivalen zijn verjaagd en triomfantelijk trek je kringen door het spiegelende zilver...…

De stoot, die verliefd is op Jaap, ligt ontkleed op z'n bed en de knaap valt meteen op de griet, die gelegenheid biedt, tot d'r grote verbazing in slaap. Ze voelt zich behoorlijk genomen, daar onder de knul van d'r dromen en denkt: 'Impotent is die vent evident, het is klaar!'…

Je bent mijn grootste valstrik en sinds ik voor jou viel oogt alles valer want jouw aanblik kocht met valse hoop mijn ziel Je oogopslag vertelt me droog dat ik geen hoge ogen gooi maar ik zal vechten, oog om oog mijn oogappel, wij twee zijn mooi Ik ga niet zonder slag of stoot vertrouw me, ik zal slagen ik kleur des liefdes slagveld rood…

Mijn jurk zit míj gegoten om door te stoten in dichtvorm... Mijn jurk is langs mijn lichaam en aard precies afgesneden, om de voorbeden te bidden. Mijn jurk is een stuk van de Aarde om Haar enkel te beminnnen. Mijn jurk staat me tegenwoordig mooi: zó ik ben geworden...…

Waar het land uit zee ontsproot, waar men niet de ogen stoot maar tot verzien wordt genood; waar de wind nog vrijuit waait, wasgoed aan de lijnen zwaait, zonlicht blauwe broeken aait; waar men ruimtelijk geniet, 't platste platteland beziet, 't allerhollandste gebied; waar nog menig monument als historisch element spreekt van vroeger…

En vist de reiger met gerichte stoten de halve populatie windes weg, dan wordt hij heus niet met een buks beschoten; zo’n bagatel krijgt mij niet van de leg. Ik zit nu wel van alles neer te schrijven en ’t meeste is nog pure fantasie, maar één ding valt me toch niet aan te wrijven: Dat ik gebukt ga onder agrafie.…

een verdwaalde heer Zonder verzonnen naam en bezwarende bezittingen Zonder mislukte loopbaan en die nare verplichtingen Al dartelend zou u mij zien gaan Als een vis in het water Verlost uit die almachtige waan Mee met waar de wind naartoe staat Was ik maar een verdwaalde veer In plaats van een verdwaalde heer Die telkens weer zijn kop stoten…

Slokje water teugje wijn vleugje liefde scheutje pijn Motje regen zuchtje wind snufje peper korreltje zout Steekje blind stokje doof hoofdje stoot luisje dood Zwarte tunnel puntje licht haartje betoeterd mondje dicht Stokje lekker schepje ijs vlokje sneeuw bedje gespreid Plukje stilte spatje geluk golfje heimwee spoelt…

Zeeën vol van liefde heeft zij geweend haar wonderschone kind, haar Zoon is dood genageld aan een kruis met slag en stoot haar lief en leven werd alleen geleend God heeft ook haar uitgezocht te lijden vanuit reeds aangewezen moederschoot het Mirakel waar zij zo van genoot alles was voorzien, niet te vermijden nu wiegt zij haar Wonder onder…

het schrijversoog wikt en weegt de hand schrijft schrapt en schrapt in zakken en dozen de woorden door het poortje van de tuin laten gaan achtergelaten verfrommelde woorden zinloos op de stoep beland schrijvers' hoofd en hart wachten op het ingetogene dat blijven mag de helderheid treedt niet zonder slag of stoot kalm…

De zee zoekt het land met een rustige golfslag, het land trekt soms aan, stoot soms af, behoedzaam en stoer blijft het liggen, beluistert het lied van de ruisende zee.…

Wellicht ben ik een van die slome vogels, die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt, stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af. Wil ik alleen wonen in een duin die de zee remt kinderen en hazen verstopplaatsen kan bieden, kan ik niet liegen maar alleen hardop denken.…

ik groef in zand vond schelpen en wat waardeloze frutsels tot ik dieper stak en stootte op een eeuwenoud geknutsel ik schoonde laag na laag ontdekte kunst in het schrapen van de jaren jouw vormen kwamen bloot de zee kleurde je haren ik voelde hoe de tijd ontbond en las hoe jij me wilde sparen kuste zacht je zilte mond geen emotie…

de fracties mindering doen ongestoord hun ding over de hele lijn waar reserve en conditie borg stonden voor adequaat functioneren daar is het nu jezelf stoten en het opnieuw proberen tot ook dat proces weer geëigend is en het wachten wordt op een nieuwe gebeurtenis ouder worden in gelijkmatigheid is algehele renovatie in voortdurende…

Heel de wereld ligt open en bloot voor me. Heel de wereld ademt in mijn adem. En ik adem uit. Heel de wereld leeft voor mij, zoals ik leef voor en met haar. Heel de wereld is mijn kerk. Overal staan kerken: er wordt gebeden, in het hart van ieder mens. Heel de wereld is en blijft mijn wens! Zolang als ik blijf en leef, geef ik…

De avondhemel rood verlicht een ziel die voor de aarde zwicht gloeiend aan de overkant steeg de zwerm vogels langzaam waarneembaar gevormd en kwam niet meer terug van verre felgekleurde hemeloorden heerlijkste zandkoekjes bakkend vol loyaliteit droegen engelen, je uitdrukkelijk zachtjes mee. Hemelverschijnselen indrukwekkend licht dichtbij…

Je had een echt hondenleven. Rennend achter de schapen en zwemmend in de Maas En als je wat had gedaan, kon je zo onschuldig kijken Je hebt alles gegeven, alles gedaan wat niet mocht we hebben mekaar tot op het laatst liefde gegeven Totdat je niet meer wist waar je naar zocht. Nu kun je rennen achter de schapen, hoog in de lucht. Het licht…

Dood is een woord een doodgewoon woord maar voor mij is het woord dood een dood woord want wie zal het weten wie zal het zeggen niemand kan het (na)vertellen maar met levendige fantasie is de dood levendiger dan het leven zelf voor velen een doods leven en wie zichzelf doodt pleegt geen moord die ademt eindelijk leven…

Want wat je ook kiest je moet, o wat triest, het hoe dan ook zonder haar stellen…’…

maar jee o jee die mij van mij dat kan wel zijn maar wíe van bei' ?…

vergeten klompen gevangen in de ledigheid van een parkeerplaats wie heeft ze gedragen wie zal ze missen en wie o wie gaat ze wellicht nog gebruiken…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

O God mijn Heer Mijn enige gids ten leven Met eerbied en ontzag Gedenk ik U nu en op Hemelvaartsdag…

O zee van bittere wraak witte haai door de demonen aangeraakt zwemmend zwaard van de dodenboom…

O Heer! ik kijve niet, noch hadder niet met u. Het sterven is mij lief, is ‘t U behagelijk nu, Want gij hebt mij gemaakt en moogt mij weer ontmaken, Wanneer ’t u wel gevalt. O God! vóór alle zaken Beveel ik u mijn Ziel, o Zaligmaker goed! Ick geer geen ander vreugd, ik zoek geen ander zoet, Geen ander blijdschap, ach!…

O, groene bies, bewogen In de onbewogen avondlucht Door ’t vallen van een beukenvrucht, Door ’t suizen van een vlindervlucht, Door ’t koeltje dat uit ’t Zuiden zucht, Maar tot de grond door ’t stormgerucht Gebogen! O, paardenbloem aan ’t bloeien!…

O titelroas sa moai giel, wol dei omwuolje, net ofkuolje, yn myn tun sa n tsjep gehiel Titelroas do jowst mei ljocht, yn it betiide foarier, do makkest mei o sa blier, krij fan dy gjin nocht Titelroas ik jow omtinken oan dei, Els foarier wer opnei, Do bist in giele tekken, Gjin ien kin dit ferbrekke Vertaling NARCIS O narcis…

uw heilge grond te drukken, Ik daal van de Alpen af, in uw gezegend licht; ’k Zal in uw landouwen o Tiber! de eeuwge Stad aanschouwen, Op zeven heuvelen gesticht. o Wat, wat zal mijn hart gevoelen, Wat vuurstroom door mijne adren woelen, Als mij, o Rafaël!…