Alle inzendingen over mijn zomer

na een zoektocht vol miskenning en afbrokkelend respect door wegen die zij hebben afgelegd in de dorheid van niet begrijpen na het misoogsten van jeugd hen is geen deugd gedaan maar hij heeft hart en hand gegeven om hen weer te laten leven gewerkt gepraat gelachen en gehuild zo dat er toch in iedere gekneusde ziel een stukje zomer…

Wij danken hen voor de kleurenpracht, die zij de ganse zomer hebben gebracht.…

op een zomerse avond ben ik aan de drentel in de lome warmte bungelt er een visje zo maar aan een hengel midden op de straat ik denk ik word gek de wereld vergaat beide naar ik hoor verluiden bij de huidige stand van zaken vrij hard te maken maar nee hoor een echtpaar uit equador zit hoog op het balkon in de ondergaande zon geeft…

zou de kraai schreeuwen over de brede aardrug langs de grenswal in koude nachten rouwen doelloos en onwetend omdat ik het gevederd licht van de maan nooit gewogen heb zou ik minder wenen of zonder duisternis wanneer ik de zee inloop woorden laat verdrinken die ooit in mijn handen lagen eens uitgesproken horen dat de zomer…

op het bed schikt vader bloemen in vergane zin van verlaten koude dekens tot de ochtend innig schijnt en de stelen streelt als zinnen op stelten in een bries tintelen zijn wortels het schouder blad schokt valt van de tweede tot achtste rib voorbij het bot in een adem tocht de zomer uit de aarde als de herfst het dekbed teder…

de tijd tikt wat moet ze meer ik verlang slechts naar de lente, een zomer die me doet vergeten wat ik niet wil weten het afgebroken blad een gestorven regel ongeboren vreemde woorden dat, wat niet meer is noch weer kan komen dan in een ongelezen verhaal ik kijk wel naar zij die voetganger willen zijn op deze snelweg vol leven zit…

gebaren expressies te leren om te zeggen wat ik denk het zijn kleine wenken van oog en handen die met bloemen jou mijn liefde schenken vingers die mij dialogisch zacht strelen in het helen van jouw blik die mij herfst bracht niet om te oogsten maar het troosteloze van een kille regendag die enkel kale takken zag ontdaan van zomers…

Zomer belooft vakantie nomaden herrijzen eenieder vertrekt wilde trekvogels volgend gaan we met tent of caravan reizen in een luchtkasteel met garantie avontuur opeisen.…

een vogel vloog voorbij lente en zomer kleefde stilte aan het raam en ik dacht nog, zing zing de dag, zing je gave nu het nog kan in een brede schaduw van het gras en de ingevlochten, vele dromen maar de nacht moest zo verlopen en mijn woorden waren traag ach, deze koude deze vroege, kale koude er lag al sneeuw op de maan…

Niets breekt de zachtblauwe lucht dan een vlucht wilde ganzen op zuidlijke wieken in stugge cadans 't gezoem van een enkele mug trilt met de damp uit het dauwige gras ik waad door het veld dat golft met de bomen, ver weg ik leef met het leven dat eindeloos danst in de zomer dat kaalt in de herfst verstart in de winter En dan als de…

Maakt het je enig verschil waar ze bleven de zomer de schemer november de dagen. Kan het je schelen wie in je huizen voetvegen narrige wezens windvanen, als het hier binnen zingt van de regen buien en avonden lang op je duigen. -------------------------- uit: 'Liereman', 1996.…

je vonkte gouden regen rook naar zomer strand en golfjes zee die pure volheid van het leven toen lach en ogen stralend in een zoen ik nam je mee de wereld in doldwaas verliefd op jou mijn eigen griet we zijn gaan lopen naar de horizon dansten schaduw in het rode avondlicht ik wist nog dat de hemel kierde toen ik jou zacht kuste…

Woorden vinden voor wat niet gezegd kan zijn: geur van zomer, kracht van winden, iets van vreugde of van pijn; Alles wat een mens kan raken: levensmoed of dankbaarheid, doelloosheid of lichtend baken, juichen soms om wat verblijdt. Wat is dichten?…

on a summer’s day I’m a believer ik woon nergens in bomen of op het vochtig zand van de zee geen ritueel doet mij geloven dat ik verder moet zoals de jaarringen waarin vlinders zich nestelen uit het dons van de zomer straks komt de wind, op weg naar bloemen, rozen van vuur omlaag, omlaag wil ik me begraven zoals…

zal het zijn een bij die kan eigenlijk niet vliegen volgens wetten in aerodynamisch letters de mug mischien nee die komt altijd na half tien de zoem der geweten dat lijkt jou te hebben ontweken maar waken de wachters wel er is toch een verband tussen hemel en hel gevallen om weer op te staan zomerzoem zo geef ik dit gedicht een naam zomer…

De zomer is rijp klaar om te oogsten vruchten hangen zwaar aan de knoestige tak het zonlicht komt later gefilterd naar binnen en buiten geurt de lelie onder 't warme rieten dak mijn hart wordt onrustig alsof je zult komen brood en wijn, de tafel gedekt maar je stap zal niet klinken achterom tussen de rozen je glas voor vanavond maar…

je haar piekt niet meer nu het herfstig is gesneden in een schitterende mêlee van lichtend grijs en het nog zomers opgelichte blonde bruin het is de nonchalante val die vitaal jeugdige krachten genereert volume geeft en in haar speelse eigenwijze tijd wat kleine lieve stukjes hemel presenteert waar donker dekkend uit dichtbij…

Boven het etgroen dartelen nog twee witjes de zomer uit In het oog springend dat omkrullen afvallen - onontkoombaar Je betaalt je scheel voor zicht op zee en de zit op stroef steigerhout Schokkende koersen: jaren ondermaatse vis en noedelsoep De armpjes omhoog hangt de grote kruisspin in het eigen web Een babyslakje slijmt…

Niemand wou het weten welke kant het op zou gaan in al die bange dagen dat jij stil daar hebt gezeten Ze gingen langs de straten met hun zwarte hemden aan en schopten tegen deuren met een goddeloos geweten Ach - kon je nog een keertje maar een zomer openslaan en hinken op die stoep waar jij je schoenen hebt versleten Je keek nog naar…

De allerlaatste koeien liggen dromend op het land te malen van een zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen…

Als de velden versluieren Gehuld in wit, sprookjesachtig En de Neerlandse zomer Van een lange winter proeft Als de wind en de regen De held're luchten vervagen Van hemelhoog juichend Naar dodelijk bedroefd Als Wilde Wingerdbladen Wijnrood verkleuren De dagen ras verkorten Daar de zon vroeger ondergaat Dan word ik gedragen Door…

uit het vet voor we als Jezus over het water gaan de weg naar jou wordt hemelsbreed gemeten zoals het altijd had moeten zijn nu nu nog nu nog even het is niet altijd winter er komen weer zonnen die stijgen bomen die bladeren planten die bloemen donker dat licht valt als je bij mij schuilt winteren in elkaar voorspelt een goede zomer…

liefde geurde uit haar hart tussen onkruid en stenen bracht jij bij slecht tij jouw vitale genen tot vrucht ook zij zijn opgeschoten in regen en wind uit een woelige lucht pas later hebben ze de koestering van zon genoten de kopjes bijeen gestoken door samen groeien hebben zij jou hun verrassing bereid in nieuwe kleuren zal jij zomer…

Ik hou van jou als mei van lente als zomer van zon als winter van sneeuw. Ik hou van jou als worst in soep als vlees bij de piepers en ook als ’t moet wanneer je ziek bent. Ik hou van jou met je vuile wasgoed, als je weer eens klierig doet zelfs als ik dingen moet.…

Haar ogen boetseren een droombeeld geven het een hart zo onstuimig als de branding van de zee ogen als sterren een warme lach als een gouden horizon een haarkleur als golvend graan in het zomerse zonlicht mocht ze hopen ooit in deze droom te lopen dan zou ze onwankelbaar gaan in de vallei van de liefde heel zacht fluistert de wind…

blaas hoog van de toren als je wil ik sluit me weer op in de toren en zie je wel nadat de storm- de kale bloemen plukkend in de zomer en dan op vakantie gaan.…

het strand danst samen met de machtige zee het oeroude zand vliegt zachtjes heen en weer en valt daarna op haar prachtige rode zomer neusje zachtjes klinken haar prachtige lichte liedjes in een schemering van lila licht in een schilderijachtig portret en daarna samen slapen maar niet in bed maar onder de deken van sterren wij waren…

Ze zouden me moeten betalen Voor mijn zomerse humeur Die op zijn werk de zon laat stralen Altijd lachen, nooit gezeur Ik zou een premie moeten krijgen Als bindmiddel, sociale man Lekker monter, die nooit baalt En ook nogeens vaak koffie haalt Daar hoor ik trouwens nooit iets van Dat wordt niet betaald Stel dat ik een keer zou overslaan Als…

korter gelukkig blijven de uren zestig minuten van zestig seconden duren blijft het licht als ik wakker ben en donker als ik slaap enfin, dat denk ik toch, slapend weet ik het niet de biologische klok tikt verder zonder onderbreken trekt zich niets aan van uur of tijd heeft eigen telling uurtje vooruit of achteruit lente of herfst zomer…

. --------- Dit jaar minder spruitjes AMSTERDAM - In het spruitenseizoen dat voor ons ligt zullen-vanwege de droge zomer-veel minder spruitjes beschikbaar zijn dan in het vorige seizoen. Dat meldt de Vereniging Spruiten Vooruit.…