Alle inzendingen over mijzelf?

Waarom ben ik verliefd Want ik kan er niet meer tegen Voor mij is het een vloek Misschien voor anderen een zegen Het geeft mij weinig rust En het doet me heel veel pijn Ik doe veel gekke dingen En kan mijzelf niet meer zijn Die meid beheerst mijn leven In mijn gedachten en in mijn slaap En ben ik dan eens met haar samen Zet ik mijzelf…

Ik heb je laten weten wat ik voor je voelde toen maar ik wist het nog niet zeker tot onze eerste zoen Het was een hele mooie tijd met veel liefde en geluk tot er iets vreemds gebeurde en alles was opeens stuk Ik heb het nooit begrepen wat er gebeurde zo opeens en zelfs na een aantal weken weet ik de reden nog niet eens En ik zal het…

bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht Ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond zijn de sproeten in je gezicht Ik wil het puntje op de i zijn in elke nieuwe zin de iris in jouw oog zijn wanneer jij zegt ik bemin Maar bovenal wil ik mijzelf…

Als er één stilleven schoon is, dan is het er wel één met de fascinerende zwanen. Weinig of geen KLM in de lucht, maar de zwanen kwamen met een prachtig machtsvertoon uit de startblokken. Het is schitterend, wat brengen ze een kracht teweeg met hun enorme vleugels. Uitzonderlijk mooie dieren in een stilleven op een foto kunnen krijgen…

Er zit een donker in mijn denken dat mij elke avond wakker maakt Ik heb de Duivel in gedachten vrouwen die ik eerder schuw dan haat Ze is gelovig ze ziet mij niet als ik vraag om hulp Ze heeft een visie op mij maar ik ben nooit mijzelf…

Het verdriet is niet vergeten en de woorden doen nog steeds pijn, maar ze houden me niet langer tegen om mijzelf te zijn. Ik ben wie ik ben. Niet meer en niet minder. Ik leef, ik voel, ik geef, ik bedoel. Ik neem het heft in eigen handen. Ik word niet langer geleefd. Ik voel me nog steeds bang en onzeker maar … ik leef!…

als ik zo schrijf spreek ik dan over de leegte vul ik die dan op met gedachten op papier en deel ik het met jou die op vervulling zit te wachten in de opgelegde stilte, van de namiddag, net als gister het voelt zonder meer arm in de aangegroeide kilte komt het binnen wanneer je mijn woorden tot je neemt ja, je hoort ze in het geluid…

Het kabbelen zingt voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van…

terug naar mijzelf..…

Zie ik nou mijzelf, is dat nou mijn ik. De wereld zo groot, een persoon soms zo klein. Hoe lang is de weg, kan ik mijzelf ooit zijn. Gedachte aan het verleden, terug in de tijd. Moet ik nou zo door gaan, blijft het steeds een strijd. Blijf kijken in de spiegel, het liefst elke dag. Weet dat ik de strijd win, Ik zie weer een lach.…

queeste van verlossing die ik zoek, altijd komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt alles verloren van het zelf, het dubbele herkent z’n eigen proces, opnieuw geboren als overlevende kracht, wil ik niet met het bovenaardse te delen, evolutie in één wijze les waarin ik tijdloos voor opensta, hoef ik alleen voor mijzelf…

Ik voel me Ongehoord Onzichtbaar En klein Op momenten Dat ik Niet mezelf Kan Zijn…

Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve altijd en overal; In elk mysterie, dat ik wil doorgronden, - Ook in mijn God - heb ik mijzelf gevonden, Wie, die mij van mijzelf verlossen zal? ... Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve steeds en overal.…

Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve altijd en overal; In elk mysterie, dat ik wil doorgronden, Ook in mijn God – heb ik mijzelf gevonden, Wie, die mij van mijzelf verlossen zal?... Ik kan niet anders dan mijzelf verkonden, Ik vind mijzelve steeds en overal.…

bondig wil ik leven want lengte overzie ik niet als ik maar uit-rek wat de toekomst mij zou geven kom ik mijzelf niet eens meer tegen dus bundel ik mijzelf in het verschiet…

Muurvast, opgesloten in de tijd. Gehuld in witte kussentjes, van het zachtste materiaal. Bang dat ik mij verwonden zal, bang voor dat wat mij breken gaat. Maar ik wil er uit, ik wil rennen springen. Ik wil vooruit, ik wil nieuwe zinnen. Bonkend, zachtjes met mijn hoofd. Staar ik naar mijn witte kussens, gemaakt van het zachtste materiaal…

Waar ligt de grens Hoe ver kun je gaan? Teveel, té intens Op het randje staan Voor ik een grens Volledig herken Moet ik als mens weten wie ik ben Moet ik ontdekken Waar ik zélf wil staan Welke muren en hekken Ik over wil gaan Ik zal op mijn bek gaan Foute dingen proberen Ik zal ook weer opstaan En hier ook van leren…

Kijkend in de spiegel schrok ik ervan ik herkende me nauwelijks door een constante stem in mijn hoofd om anders te zijn zich overal aan te passen had ik mezelf verloren Het is heerlijk om mezelf te zijn Anders Kijkend in de spiegel Ik herkende mezelf nauwelijks Realiseerde ik me opeens dat ik mezelf had verloren Want ik was…

Soms word ik gek Gek van mijzelf Gek van de mensen om mij heen Gek van niemand Maar toch van iedereen Gek door de dingen in mijn hoofd Gek door alles wat er rondspookt Gek door mijzelf…

bundels aan rode touwen en onstuimigheid tijd maakt inderdaad einders de zang van monniken als draagbaar van de merel en de nachtegaal hoe hoog in godsnaam verblijft zij kruipt door het grijze van haar gaan het valt niet in sluiers uit te drukken of te dragen, licht schuilt zelden in de liefde mijn weten is dichterbij dan vermoeden tem mijzelf…

In de stilte vind ik mijzelf terug, al ben ik zo ver van huis. Hier vind ik mijn ware zijn, zonder harnas van ruis. De stilte spreekt tot mij en laat mij alziend, daarom is de stilte mijn beste vriend. Soms raak ik verdwaald in de jungle, de stad, verleiding naar vluchten maakt mij dan verward.…

INKIJK Terwijl de dag Sterft en roemloos In haar oude Licht ten onder Gaat - kijk ik Bij mijzelf naar Binnen - door Groez'lig glas Ontwaar ik een Huis waar alle Warmte uit Verdwenen is En alle lichten Zijn gedoofd…

Ik heb een brief geschreven, aan een mens die ik in de spiegel tegenkwam, een spiegelbeeld, een zwakke configuratie van yin en yang, queeste naar cognitief evenwicht, slaat door naar een optimist, die uit de goede vijver vist die ander zich tooit als een populist met z’n ego naar binnen gericht en de quota van de waarheid mist ,…

Ik wil kijken naar de waarheid in mijzelf Wat is het waar ik nu niet naar wil kijken?…

Laatst probeerde ik te proberen Mijzelf eens te profileren. Zonder te kwetsen Mijzelf te kenschetsen, Als het ware te abstraheren. Maar profileren Is professioneel fileren.…

Vraag ik mijzelf alleen maar om warme woorden dan hoor ik mijzelf niet meer denken in de stilte en weet ik waar de antwoorden op wachten in de vragende kou.…

Twijfelen aan mijzelf betekent: BANG bang om af te gaan bang om te vallen nog banger om weer op te staan bang voor een spottend gezicht bang voor de aandacht op mij gericht bang voor mijzelf bang voor de buitenwereld bang om te twijfelen twijfelen aan mijzelf betekent BANG niet meer 't duurde al veel te lang…

Zonder een verlangen vraag ik mijzelf waarom ik alleen mijn eenzaamheid niet wil verlaten en wacht op dagen die zwijgen en woorden die volgen wanneer ik mijzelf weer zichtbaar maak.…

ik wenste mijzelf een lentedag vol bloeiende violen een zacht geurende meisjeslach in ontluikend groen verscholen ik wenste mijzelf een lentekleed vol blauw geel groene bloemen prachtig kleurend kamerbreed waarop bijen zachtjes zoemen ik wenste mijzelf een lentezon gespiegeld in het water waarin ik mij steeds warmen kon tussen eenden…

Het is noch je vriend Noch je vijand Want als je gaat vechten Dan verlies je Helemaal niets doen Kan ook niet, mag niet Ik zeg niet moeten Want moeten moet vooral niet De Burn out Is vooral van jou Zit vooral in jou Zit er niet mee Leef ermee Koester het niet Maar verwerp het ook niet Want wie verwerpt die verwerpt zichzelf De burnout…