Alle inzendingen over misbaar

Hij merkte dat de kinderen veel stouter werden en riep de hulp in van zijn oom, een in het bos heel beroemde tovenaar, die zorgde dat kinderen met een grote mond, en dat ging niet helemaal zonder misbaar, terstond veranderden in een blaffende hond.…

Maar de ambtenaar hangt met veel misbaar zijn hersenen niet aan een kapstok.…

De schok was alom voelbaar Van Seedorf schuddend op haar grondvesten De heer Kamp maakte een misbaar Het einde van een tijdperk ten lange leste…

Kermit maakt zich klaar om ' t hevig misbaar van zijn blonde stoeivamp in te tomen.…

Een kakkerlak reed naar het Gooi, want daar vond hij die villa’s mooi en at hij restjes kaviaar, tot een butler met veel misbaar hem verpletterde met zijn hak: aan dat soort kakkers had hij lak.…

Ik fietste netjes door het rode licht Toen er een motoragent aan kwam scheuren Om mij met veel misbaar te gaan bekeuren, Van veraf had hij mij al in het zicht. Ik paste mij daar aan aan het verkeer, In het vervolg doe ik dat dus nooit meer.…

Dus weigert hij met veel misbaar zijn eten om de afwezigen te laten weten dat hun gedrag niet te geloven is. Maar bij het kerkvolk dat wij ernaar vroegen, veroorzaakt deze actie slechts misnoegen.…

Ook spreekt het nieuws in geuren en in kleuren van vandalisme en van grof misbaar. Aan alle hulpverleners in de strijd: mijn petje af in grote dankbaarheid!…

De reden van een heleboel misbaar: Alleen de rapen in de flat zijn gaar.…

Verplicht moet ik ze in mijn doosje laten vanwege al die anti-rookfanaten met hun gezeik, gezemel en misbaar. Voor stiekem roken op een druk terras haal ik voortaan een boerka uit mijn tas.…

Het was ooit in 't Schaep al een gegeven: Men zong met ondertonen van misbaar Omtrent een kunstenaar met heel lang haar Die immer van zijn ouders placht te leven Dat is normaal nu, naar ik heb gelezen Oh yeah, yeah, yeah...Het zal je tijd maar wezen…

Wie vaart er wel bij ruzie en misbaar? Assange, die wist wel raad met zulk theater: Hij haalde alle bagger boven water.…

De blaadjes vallen langzaam van de bomen De schemerlamp moet steeds iets vroeger aan De rookworst kan weer in de stamppot staan De tijd om bij de haard wat weg te dromen En de regering...ach nu geen misbaar Zoals gezegd...een zeer goed eikeljaar…

Zij maakte in de Kamer veel misbaar Rond Timmermans die wachtgeld blijft toucheren Maar ook in de campagne gaat fungeren Dat is niet erg fatsoenlijk, volgens haar Maar zal haar nummer twee nu, Mona Keijzer, Van wachtgeld afzien? Nee, die is wel wijzer…

Veel Zwitsers maken vreselijk misbaar Nu koeien met te zware bellen zeulen: Het geeft geen pas een koe zo af te beulen, Zij lopen ver voorop met hun bezwaar. Zij zijn de eersten die dat bullshit vinden, Vandaar dat zij de koe de bel aanbinden.…

Men vindt een mossel van vierhonderd jaar Dat wetenschappers verderop beweren Hoe straks de mensheid gaat evolueren Steekt bij zo'n vondst slechts af als dom misbaar Een mossel die vierhonderd worden kan Weet veel meer. Ook al weet ie dáár niks van…

Op deze man is haast niets aan te merken: Werklustig, constructief, maakt geen misbaar, Maar hij verlaat Den Haag na veertien jaar, En gaat voor een historisch centrum werken. Een taak waarmee hij terugkeert op z’n schreden, Want Arie Slob behoort tot het verleden.…

Belangeloos, zonder misbaar, alsof geroepen zijn ze daar. Misschien heb ik het je nooit verteld maar voor mij ben jij zo'n held!…

Hoera, de soapboys treden op; de snaken Geert pruilt en mokt, maakt machteloos misbaar Wat doe ik hier, ik voel me zwaar en naar! Zal Bram dit keer alweer de rechters wraken? Vrijspraak staat al vast, dat is hun ook geraaien want anders kan G.W. geen haat meer zaaien!…

Studenten voelden zich ooit uitgezogen En vonden het destijds heel wat misbaar waard: Die zogenaamde gratis OV-jaarkaart Die korting die tot gift werd omgebogen We kunnen dan wel grootse visies claimen De tijdgeest kleurt de stelling die wij nemen…

zij hebben regelmatig op het randje gelegen tussen leven en voorzichtig vergeten zijn waar stilte in paniek geen misbaar maakt en rust alleen de schijn van vertrekken voor laat gaan overlevers met handen en voeten door het eigen lot beschoren in een proeve die al verloren lijkt…

' t Is waar wat Je daar zegt, Anne van der Meiden - Predikant en ook Communicatiegeleerde - Als ik jou hoor Zeggen dat geregeld Mensen bij een uitvaart- Plechtigheid het hoogste Woord voeren, met verreweg Het meeste misbaar aanwezig Zijn, terwijl zij toen Ze echt nodig waren Aan het ziekbed Van de overledene Schitterden…

In 't niets verglijdt, Zonder misbaar, De hooploosheid Van weer een jaar. De mond blijft stom Tegen den tijd, Want ouderdom Is eenzaamheid. ----------------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten, 1965.…

ik zag hun lach oplichtende hoop in de ogen maar ook het weifelachtig onrustig gedrag van de treuzelkeuze in wikken en wegen komen ze alle tegenstellingen steeds weer tegen zij neigen naar maar met veel misbaar keren zij op de schreden terug zij willen winnen hebben uitslagen binnen maar diep in hun hart wacht de teleurstelling…

er gaat zwaar geschut over onbeslagen tongen onverteerde afkeerbrokken bokken in venijnig zuur van jaren slikken en indikkend zwijgen onder hoge druk bereid rijst rasgeprikkeld rauw verweer bewasemd borrelt bitterheid misbarend op uit onderbuiken afschrikwekkend is verbetenheid van verre af te ruiken…

neem ik echt mijn eigen lot in handen na een eeuwenlange tijd met lange tanden het leven gegeten te hebben daar zijn de messen klaar om zonder veel misbaar de normen door te snijden de echte waarden te bevrijden of faalt doortastendheid het is een strijd die op verloochenen lijkt er is geen samen delen van herinnering, het is…

Een zilverreiger op de weg verblind door 't gouden licht slaat op de vlucht met veel misbaar Ik ben zijn ingeblikt gevaar.…

Vogel hoog in de lucht is het waar dat jij vlucht voor al het misbaar, daar ver vanwaar je nu vliegt? Is het je instinct, dat je ertoe dwingt weg te gaan van alles om je heen op zoek naar rust, een moment alleen? Kon ik vliegen zou ik je volgen, maar mijn instinct dwingt mij te blijven, misschien een beetje verbolgen.…

ze vlogen binnen wolken schaduwspreeuwen voor de zon zo ver het blikveld kon bestrijken werd het kijken, naar een gapend zwart gelag vanuit die onbestemde sfeer ging elk keeltje zwaar tekeer blue monday krijste hard en zwaar: misbaar tot op het juk althans zo leek het me, maar hier hier schommelden gedachten op het wit van dit…

Als de dames zijn verdwenen, geruisloos of met veel misbaar loop ik vaak op slappe benen, want de stilte drukt zo zwaar.…