Alle inzendingen over moede

Waar zal ik dan de moed weer halen?…

de uren te vergaren, wat ons bindt is tijd, gesponnen op de brug van de oude, - en de nieuwe jaren, als we elkaar ontmoeten dan zwaaien we naar elkaar en misschien wel terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen, wat mensen scheidt, is gezaaid door angst om samen door één humane poort te gaan, de moed…

drieënvijftig lentes waren je gegeven in het leven hier op aard klaverjassen in de Baskuul met vette blow deden we zo groot de lol bulderend lachen kon je goed gaf men moed in bange dagen met jongeren werken daar lag je hart morgen 'n nieuwe start maar zonder jou je bent begonnen aan jouw reis op jouw manier eigenwijs…

en verderweg in de ruimte vinden wij niets meer dan een pad dat uitgestippeld voor je ligt waarin wij verdwijnen in een simpel bestaan drijf maar mee dan op die rivier vol gevaar maar draag je moed wel met je mee want ik draag je tot aan de zee…

Liefde vraagt soms afstand, ook al kost me dat veel moed. Dit is jouw weg, en ik weet even niet, wat ik kan doen. Ik mag er voor je zijn, op afstand en met pijn. Liefde is ook laten. wat je eigenlijk wilt doen. Liefde is geloven, in jouw eigen kracht. Ik zie je lijden, maar weet dat ik in liefde op je wacht.…

het water schaatst niet meer op een zacht zuiderwindje gelijk de dans als een koorddanser die zichzelf maar moed inspreekt in de blauwe lucht ik weet niet waar ogen rusten liggen vingers verzonken op een bladzijde melktobbe gedachten doen verdwalen voordat ik er erg in had maar adem herstelt (verkwikt) als Dante's prayer nog zonder…

Wat gaat er in iemands hoofd om met een leeg gestreden ziel in het verschiet Verwarring en misschien teleurstelling het licht in het leven niet meer ziet Wat gaat er in iemands hoofd om die moe en in volledigheid is ontdaan De kracht uit zijn lichaam vloeit geen moed meer heeft om door te gaan Wat gaat er in iemands hoofd om waar vreugde…

jouw weerspiegeling lijkt eindeloos wanneer ik uiteindelijk de moed heb gevat om erin te kijken, wie is zij, deze vrouw die mij met holle ogen aanstaart raken haar handen je voorzichtig aan waardoor het beeld vertroebelt wast ze haar handen in onschuld doch neemt de zonde langzaam bezit als een slang die door haar lichaam kruipt wordt…

heb je moed nodig, vraag ik me af om ademhalend in een witte wereld te staan jezelf in de berm neer te leggen terwijl elke gedachte waarvan de draad verloren is, kraakt alsof diepte verschuift en ik klank en licht ontverf, onherstelbaar met stijve tong een roodborstje dringt in mijn hoofd, schrikt zoals ik hij is mijn angst voor…

tijdens die vele jaren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mijn moed begint te zinken. 'k ben een gebroken man. maar... ik zal die nooit verdrinken in kroegen van plezier waar men niet de dood, maar altijd 't leven viert!…

recht zijn gekromde rug schokt de wereld in zijn strijd een zuil van water verdrinkt de tijd werpt de mensheid eeuwen terug en dat terwijl de rijzende zon verdrinkt verdringt de straling het verdriet vergaat de rouw om vrouw en kind in angst om de dood die niemand ziet de gevallen samoerai gehuld in zwijgzaamheid krabbelt op door moed…

Onbewoonde klokken in lentetijd tikten tot een nieuw seizoen zich vol goede moed had aangemeld waarin elk uur verstreek Bevroren bloemen in zomertijd verwaaien deden ze graag in het hart van jouw aanwezigheid die me altijd raken kon Verzonnen boeken in herfsttijd waar bleef het ware verhaal wat een ieder lezen zou de dag versneld voorbij…

Leeg was ik Inwendig - Mijn toekomst Voorgoed gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden Met een fataal Gebrek aan weemoed En de moed der wanhoop Streed ik zo hard ik kon Voor het laatste Restje leven Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Met oprechte dank aan: alle behandelaars Universitair…

Ik dacht de afstand in jouw naam vragen maar de stilte gaf geen antwoord en ademde teleurstelling versus stille moed voelde ik in mijn grijze aderen nog voor de nachten bleef jij niet bij me maar in de verte stond mijn jas je goed uit een donkergrijs verleden had ik wol van ’t schaap over één kam geschoren zoals de zonderlingen…

als het zo alweer begint met dromen, peinzen staren, moed vergaren, realiteit omarmen, me aan de kleine dingen warmen. uit de droom stappen, aan mijn laars lappen. om van de dag met een lach opnieuw een droom te maken; even mijn ogen aanraken, uitwrijven.…

Waar moed evenzo een rol speelt en mede daardoor telkens een nieuw doel is te behalen. Steeds op zoek naar het onbekende lijkt het mysterie van 't leven dat te geven tot een zekere grens...…

Ik wend mij tot haar ontvang haar vrouwelijke energie zij schenkt me moed om verder te gaan Hoe lang nog moet ik helen? Tot wie richt ik mij als het zwart bodemlozer is dan ooit Tot Hem, die Ene, de Onnoembare, het Al Hoe lang nog voor ik je weer ontmoet mijn lief.…

veel pijn doet en jij voelt dat hun spagaat ten koste van jou gaat dat jij dan inziet van ik verlies mijn diepe warme gloed en dat jij dan de regie neemt in dezen dat jij beseft ik mis de kracht om nog iets te geven ik gun mezelf en mijn naasten een waardig afscheid van het leven dan getuigt dat in wezen van goedhartigheid en grote moed…

als ik de krampen in mijn lijf verbuig naar positieve energie in aangepaste schoenen overblijf dan gaat het goed, maar ik moet niet weten wie mij moed geeft overeind te blijven als een oordeel dit beklijft ach, de evenknie van wie ik ben loopt zoals ze lopen moet ze danst de foxtrot tot het eind een chachacha of vier flamenco, tot in…

moet empoweren er is haast mee, er zijn plannen om uit te rollen, planten te bewateren, een maaltijd te verteren voortgang te bewaken, het teamproces, goals en objectives een liefde om te hebben, het lichaam dat we delen het hart zonder tong dat alles voor de kiezen krijgt tijd die we ons gunnen, te kort om te vergeten een moed…

De Heer is trouw, de bron van alle goed Hij is mijn helper die mij nooit verlaat Ook wanneer het soms wat moeilijk gaat Geeft Hij mij kracht en nieuwe moed. ( Naar aanleiding van Psalm 27)…

Van drie opéénvolgende kabinetten Was hij de leider en als visionair Stond hij dynamisch boven de partijen, Bracht voor- en tegenstanders bij elkaar Hij had de moed dilemma's niet te mijden, Was naast ideeënman vooral een "maker", Dacht niet in korte maar lange termijnen, Trix' trouwe sparringpartner, man van staat Het zijn citaten…

ellenlange dagen, winterplagen met ijsbrokken, en diepe kou stormen belagen de aarde, ijl is 't hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen…

Ik bouwde aan een droom, het leek een vaste handeling, maar op die bewuste nacht niet uit de steigers kwam, blokkade door gêne en de schroom, beperkt de wil om de ogen weer te openen tot het licht wordt, het onbewuste spreekt zich uit wat eerder is geweest moed ontbrak dus ik hield de wakkere ogen stijf gesloten om de imperfectie…

een Arendsveer viel op het gras dat is niet goed de geest van de vogel heerser in het luchtruim huist in de Veer zij symboliseert de moed van een krijger roffelende trommels zingende mannen rinkelbellende rokken van dansende vrouwen alles wordt stil de Veer kan niet blijven liggen geduld is een schone zaak…

heilige graal van het mensenhart die de taal van ons allemaal mystieke macht schenkt en het brein doordrenkt van fantasie, hartstocht en drama De Mana van dichterlijk oraal kent geen strakke moraal en vloeit niet aflatend, universeel, geheel vrij, origineel uit de keel of pen van jou, mij en alleman, zonder dichtersleed, met passie zonder moed…

Een mosterdzaad Het kleinste aller zaden, zo zegt ons toch de Heer kan groeien tot een grote boom die schaduw geeft en woonst; zo is soms ook ons klein geloof, het is haast niet te zien maar met geduld en veel heel veel moed kan ooit het wonder komen: de zon schijnt door de bomen!…

Als ik in mijn gedacht’ Der scheps’len aard doorschouw, ‘k En vind geen meerder macht Als ’t vermogen van de vrouw, Die met haar gezicht ’s Mans moed* verlicht Van haar* last, van haar leid* Van haar smart, van haar smaad, Van haar kwaal, van haar kwaad, Van haar hoon, van haar haat, Die zich ter vlucht verspreidt* Door een zwenkje* van…

Maar echter is zijn wezen moed! Moed, die waar recht of waarheid spreekt, Tyrannen vreest, noch schandschavotten, Noch voor het woedend samenrotten Eens God vijandig' volks verbleekt! Moed, die de snaren hymnen vergt, Bij 't lasteren der Ongodisten; En 't oproer met de hulde tergt, Die 't Gods gezalfden durft betwisten!…

Uren later, dagen zet ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande…