Een jonge vrouwtjeswesp zat op de loer
voorzien van zijden vleugels langs haar taille
ze kon geen letter zien, las dus in braille
wat een imker doet met moerbijvoer
ze slikt 't voor zoete koek, het arme kind
ze was immers nog ziende stekeblind
...geen wesp die 'moerbei' zei, als stille hint...…
De moerbeitoppen ruisten;
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
En sprak tot mij;
Sprak tot mij in de stille,
De stille nacht;
Gedachten, die mij kwelden,
Vervolgden en ontstelden,
Verdreef hij zacht.
Hij liet zijn vrede dalen…
fijngesneden appelgroen
gestreepte mouwen opgestroopt
deinend op borsthoogte
vlezige vulmond
rose moerbei
ivoorbeklede lachspier
beneveld door een
perzikfluwelen vruchtlichaam
staande in de deuropening
gaande met besliste tred
beklonken
en hoorbaar fluisterend
bruinogig engelengezicht
amandelrijp
dorstig naar mosgroen
neigend naar…
dagpauwoog moerbei
vliegende ogen met verende vleugels lichten geworpen
op een landkaart getekend in handen vlammend
klaarwakker dat zei ik toch niet een ademloos lichtgewicht
honingmerk en stuifmeel van levende klaprozen blauwe
velden korenbloemen als ontpopte hoofden eenogige
wolkenloze lucht waar dromen vandaan tevoorschijn
komen als zijderupsjes…
.-- Zij dacht:
''Zal ik gaan kijken of ik heb gebracht
Den appelboom bloesem, of de oude broeimuur
Den moerbei bloedig maakt, d'oude dorschschuur
De wijnrank al omsluiert. Of zal 'k hier
Blijven met water spelen, en plezier
Met vlinders maken die daar in de poort
Van 't weiland dansen.…