Alle inzendingen over molme

Wat jammer nu dat vaderdag geweest is Eindelijk wat anders dan die dassen We hadden pa zo fijn kunnen verrassen Met potjes bij de vaderdagse feestdis Een Varssevelds present van molm en stront Een godsgeschenk van Guus’ geboortegrond…

Wie zal 't u aanzien die leproos van voet diep met uw wortels in verrotting wroet dat gij nog 's avonds klimt langs weke bladertrappen en boven uw miserie met de sterren staat te klappen? Wie zal 't u aanzien, uitgestoten mens, die op uw schande wankeldoolt tot leste grens terwijl ons onbarmhartigheid uw zondemantel zoomt dat gij langs…

Ook wel eens het gevoel alleen nog te leven uit de bast zoals een uitgeholde wilg Met in de molm van zijn vergane binnenkant een al bijna bloeiende vlier. Zo te bestaan bij een sloot in de gedachte van een verbaasde wandelaar en voorbij razende treinen met reizigers die je geduldig in de rij zien staan.…

Wie zal 't u aanzien die leproos van voet diep met uw wortels in verrotting wroet dat gij nog 's avonds klimt langs weke bladertrappen en boven uw mizerie met de sterren staat te klappen? Wie zal 't u aanzien, uitgestoten mens, die op uw schande wankeldoolt tot leste grens terwijl ons onbarmhartigheid uw zondenmantel zoomt dat gij…

De pomp, de dissel en de molm. Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ----------------------- Uit: Tirade 362, 1996.…

De pomp, de dissel en de molm. Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ------------------------------ uit : Tirade 1996, nr. 1.…

Jij, vlijmscherp uitgelijnd op giftig azuur, koppig en verstard vormenspel, amalgaam van molm, versteende stof en zilver, schenk mij van je vruchten de bitterste, opdat ik herinneren zou hoe de strijd gestreden werd, paarden waren er, weet ik nog, besmeurd met bloed en slijk.…

Half wakend zie ik mijn wachtende oude dag als een liggende molme boomstam op de vergane schors bloeien witte bloempjes tussen jong mos met jeugdige kracht maar uit de dode begroeide boom verrijst één felle reuze oerwoudbloem die ene gave vol wonderbeleven door hemelse machten mij alleen toevertrouwd.…

Liggend in de molm van mijn bestaan knaagt de botworm aan mijn ziel Zwijgend sijpelt het slijk Poeder verpulvert tot stof Donker de ontaarde aarde Een stempel uit het verleden Vingerafdrukken vervagen Nagelklanken, harensnaren Traan slijt naam in graniet holt bergen uit tot dalen Het leven stampt als een olifant langs de rand van…

Midzomer met zijn overdonderende volte bladergevaarte van zo moet het zijn, dit is de vorm die elk van ons vond dit is ons diepste groen en groen ons wezen, tak aan zijn tak de grond op de grond, stevig, voldragen, nergens vermoeden van molm, geen huiver van langzaam en knisperend stuiptrekkend stervende wespen.…

Fel paars vecht met oud groen Zwaar grijs mengt ver blauw Flirtend getjilp Hofmakerij in een plas Voorzichtige warmte in zwaar nat Reikend hout onder molm en rot Gaat het weer gebeuren?…

Wat ritselt moet zijn; een houtkever, molm, een papierparasiet. Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld.…

Wat ritselt moet zijn; een houtkever, molm, een papierparasiet. Achter kalfsleer en titels verstomde de wereld.…

Wat eens een eik was ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk.…

Wat eens een eik was, ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk. Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse schilders, belooft steeds weer iets voor straks!…

Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen De beeltenis van dit bemind gelaat, In een tot molm geworden kist geborgen, Diep in de muffe grond met mij vergaat. Doch als ik stervend ben, maar nog niet henen, Dan wil ik 't houden in mijn vege hand.…

Gedwaald in het carousel van gedachten en oerbos van aangeleerd gedrag, tot labyrint getransformeerd wordt voedsel niet verteerd, herhaald in zinnen waarin ik oeverloos verdwaal en de 'dichters herder 'hoedt z'n makke schapen, om zich braaf te laten kooien, vergaan tot molm door houtwormen van vlijt en al hetzelfde blijft, veranderd…

Wat eens een eik was, ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk. Haiku is een nazaat van de tanka, die we daarom ook plaatsen in de categorie "haiku."…

Er moet veel eenzaamheid en lijden komen, Eer wij ons troosten mogen met de dromen, Die als een lichten uit ons molm ontstaan.…

leven deuren en sleutels passen de hond of de kat nog even buiten laten en het vervloeken dat je nooit een beest in huis had moeten nemen zo draait het altijd van buiten naar binnen in een futiele pijnlijkheid steeds minder geneigd bij het slijten van scharnieren de deuren op losse schroeven te zetten edoch in het moment van het molmen…

Het deftige huis naast het wijde moeras kent allang geen bewoner meer heeft één scheve wandkast van molm ribbelig hout vol grijs pluizig stof gemoedelijk nodend tot behaag'lijk luieren de ingezakte trappen en vloeren met gaten bergen lome mistroostigheid 's avonds kringelt kille poeldamp door kapotte ramen binnen voert heerschappij over…

Rondom de molme boom ontwaken geuren vam krachtige jeugd, golven met behagen langzaam dichterbij, willen hem opbeuren. Witte tuilen scheppen schone bloeidagen, verdrijven elke gedachte aan treuren om hun stamvaderdicht voor te dragen.…

de stad was al krom en er zat rot en roet alom en vieze molm in het gebinte en er zat rat in de groene verf en in de voegen vergif en er droop goedkope droomslijm en namaakdras af van het zomer- en winterterras.…

het houdt van verval, het trage ontbinden, de graduele neergang van orde tot aarde, water en slijm, het kleven van woorden aan handen ontdaan van hun grip, vuur dat vreet aan molm, gebinte van kerken, donker gewemel diep in een crypte, barsten, glasbreuk, stofwalmen, krakende vloeren, steenslag, roest, gelig vet in de kromme hoek van het blad…

Deze nacht met zijn overdonderende stilte gaf al een hightea zonder molm in de balken. En alle vlinders heb ik ook al getraind het wordt als deze dag arriveert beloof ik je een kleurrijk geheel, ik vergeet je de komende jaren niet.…

uitkijktoren de natuur bepaalde vaak je spel regen, zon en wind waren je makker ik zie de ruiter als mijn vaste vriend zijn splinters in mijn ruwe handen de geur van ’t hok van hout en hooi is vers in mijn geheugen blijven hangen het verlangen naar wat vroeger was vreet nu vaker aan mijn akkerziel ik zie ze staan, een traan maakt nat de molm…