Alle inzendingen over mondharmonica

de man met zijn mondharmonica uit een waaier bladeren wervelt de man met zijn mondharmonica muts scheef op de kop ogen als verre vuren wangen bol van storm op zee als een bezetene bespeelt de man zijn mondharmonica danst hij rond joelende kinderen lege tafels en stoelen met dekens bokkensprongen maakt hij de man met zijn mondharmonica…

De mondharmonica kan dat naar boven halen. Wie speelt er nog zo mooi als vroeger in voorbijgegane dagen. Het geluid alleen brengt tranen. O nee, niet van verdriet… Vergeten doe je niet.…

blote voeten, lange haren mondharmonica en akoestische gitaren liederen van protest peace en vrije liefde die dorstig werd gelest meisjes dansten in de zon niemand die zich stoorde aan een nozem of een non slapen in een geleende jas love was all en het leven paste in je canvas tas…

bij een geur van natte lappen vallen weerom de bladeren in een landschap van melancholie is heimwee het steekwoord ergens tussen mijn oren blaast iemand weemoedig op de mondharmonica en op het prikbord van het gemis hangt nog een ansicht van een voorbije vakantie...…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

Een brave bescheiden Marollien werd een doorluchtige musicien. Met 't mondmuziekske bij een Lambiekske bracht hij de wereld zijn jazzlatijn.…

Ik zag hem ooit live spelen, lang geleden. Toen was hij al geliefd als muzikant en trad frequent op in het buitenland. Wat hield hij het lang vol om op te treden! De sound van Toots weet mij nog steeds te raken: ik voel daarbij dat weemoed blij kan maken –…

nu misschien doolt in oneindig hogere sferen misschien is heel veel moed nodig een nieuwe lente af te wijzen mijn gedachten meer dan een ogenblik op jou gericht geven een fragment weer van eeuwigheid van mensen voor mensen van alles dat groeit en bloeit een bloem van rots wijst de plaats waar je weggetoverd werd jouw mondharmonica…

op alle koopdagen zag je hem zittend in zijn oude kloffie ieder gat verried 'n herinnering glorietijden van weleer schitterende ogen tussen lange verwilderde grijze haren een mondharmonica tegen zijn lippen dansend op de muziek "the anwer my friend" hij speelde het vol overgave zijn centenbakkie deels gevuld door gejaagde passanten…

Of vang je haar in taal: in klank en beeld, een melodie gespeeld op de fluit of op de mondharmonica, wat ijl in de stille meiavond?…

De klanken van een mondharmonica.…

blinde lichtvlekken zeilen op een zucht over ronde bogen van de brug hoe ver kun je doordringen in de zon een zwervend leven vol warmte voor een ogenblik verzadigd weven glinsterende draden passanten rusten langs de kant ze bewaren hun woorden voor later ze hebben dit uur niets gemist het bestaan wordt vederlicht op akkoorden van een mondharmonica…

Ik legde ze even naast elkaar die van m'n vader en van mij allebei speelden we mondharmonica smartlappen en liedjes zo blij Ik wilde ze tegelijk bespelen het geluid van vroeger weer te horen net of ik weer met hém speelde maar het geluid kon me niet bekoren We speelden: achter in het stille klooster en van Jantje met een scheur in z'n…

Melancholische smartende klanken Onduidelijk gezang van een zwarte man Iemand laat een mondharmonica janken Uithalend kreunend, spontane jam De blues klinkt galmend in de straat Leed doordrenkt met een hete traan Ergens valt een ritmisch geluid in de maat, Handen die op een houten kistje slaan Meer en meer mensen komen kijken Zachtjes meezingend…

In een la van de keukenkast lagen de sigaretten van mijn vader een boekje over eerste hulp bij ongelukken (een man is uit voorzorg op een plank gaan staan en trekt met een wandelstok de elektrische draad van het lichaam van de geëlektrocuteerde ander) een alarmpistool – veel dat mij is ontschoten en een mondharmonica van het merk Hohner –…

In lang vervlogen tijden zwierf een kloeke marskramer langs akker en boerenwei door grote bossen van stil dorp naar drukke stad liet zijn mondharmonica vol vrije kunst horen ongeacht of de koopwaar snel misschien moeizaam het kistje verliet ofschoon hij nooit las sprak de man al lopend tot zijn Hemelse Vader dankte Hem elke avond waar…

grote familie gehecht begiftigd met talent bloeit hij hier volledig op gedreven en met een dosis humor bouwt hij aan nieuwe bruggen bijna naar iedereen "het gaat immers om de mens" wil dit gedachtegoed belijden is open en recht door zee soms met een chaotische hemel maar daar zit hij niet mee waar ligt immers de grens maar met de mondharmonica…

Ach sommige lieve waternimfen tussen de varens in koude ponten spelen op vaste tijden mondharmonica als hun bovenste deel van hun lichaam uit het water steekt. Grote gekleurde papagaaien fladderen dan rondom de ponten in de hoge boomtoppen. De eilanden beschikken over afschuwelijke vulkanen waar helaas geen stenen hoeden op zitten.…