Alle inzendingen over monumentaal humor postkantoor nostalgie

Ik bestempel het oude postkantoor, als het meest geliefde pand dat ik ken, omdat ik nostalgisch ingesteld ben, en tot de oude stempel behoor. Vaak stond ik voor het loket te dromen, en liet er liefdesbrieven afwegen, waar velen rode oortjes van kregen, zodat ik goed uit de bus zou komen.…

Verspreidt de mare: De chef van het postkantoor Is een halfgare!…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

Later weer aan het werk in kantoren van beton en glas afgewisseld met monumentale gebouwen. Moderne architectuur en nostalgie. En zie de havens met hun kranen en Pernis als lichtstad. Rotterdam ontwaakt, verkeer komt langzaam op gang in een dichte mist die gestaag optrekt.…

wit bewegen zonder wind een hand die in bedaagde rust de opening vindt zelfs stilte houdt de adem in als dit onaangekondigde bezoek haar boodschap doet er is geen angst meer in het levenslang wachten wel een lach met de allerlaatste krachten als welkom om samen te verscheiden waarbij jouw wit mijn donker zal leiden het monumentale…

Hun humor lijkt gesponsord en geplugd. Geen mens schrijft nog een nieuw Op Hoop van Zegen, Geknechte Kniertjes kom je nooit meer tegen. En ééndagsvliegen zijn niet van de lucht.…

Met volgnummer op zak en in gedachten Naar de slager en de apotheek De boekhandel ('t is bijna boekenweek) En dan moet ik alsnog een half uur wachten En voorheen-de-PTT geeft rustig door Dat het niet druk is op het postkantoor…

wie zei er onlangs nog dat er geen meikevers meer zijn gisteren 5 mei zag ik er nog één in Delden op de vensterbank van het voormalige postkantoor hij zat daar op het oog heerlijk op z'n dooie gemak te genieten in het meizonnetje…

Nostalgie is schuilen onder de paraplu van het verleden…

Leef je leven met een lach Heb humor van dag tot dag Zie de humor van het leven Al is het maar voor even Kijk met een lach naar je problemen De humor zet ze op hun kop Blijf Lachen in je leven Humor raakt nooit op…

met dank aan R.J Stips door de tunnel richting brug iets voorbij de stallen van van Gend & Loos schuin tegenover het grote postkantoor daar oefende de jongens van 'SUPERSISTER' op een etage achter gesloten gordijnen want;'SHE WAS NAKED'…

. ------------------------------------ uit: 'Postkantoor'.…

Lentegedicht door Patric. Bij het begin van de lente begint het in mij te borrelen, en dan welt spontaan een lentelied in mij op: Het is lente en we gaan naar buiten Waar de broedse vogeltjes fluiten, Waar de bronstige koeien luidop loeien En de paarden volop beginnen stoeien. Het is lente en wij trekken af En toe eens met onze wandelstaf…

Zonder gene, zonder moraal laat ze zich pakken is het verhaal! Zonder idee, wat richt ik aan, zie ‘k haar opnieuw daar staan! Ze wacht, geduldig soms met fronsende blik ze draait wat, schuifelt, ze twijfelt en ik, Denk; zonder gene, zonder moraal, heb je totaal geen verhaal!…

Eend Kwak wilde nog één ding, lekker op vakantie naar Peking. Dus vloog hij vol goede moed zijn bestemming tegemoet. Aldaar werd hij met gejuich ontvangen en uitgebreid bekeken vol verlangen. Nou dacht hij, dit is een mooi oord, had hij nooit van Pekingeend gehoord?…

Nostalgie die prijkt.…

het pad van nieuwe mountainbikers volgt nog altijd oma’s oude fietssporen en steeds draait het ingespannen wegenwerk langs zanderig gele paden waar de gespaakte road gang slavend minibergen uit grootmoeders’ plekje slijt die daar toen ook haar tijd wentelend besteedde maar dan aan meer genoeglijk vertier ondiep nu verhullen braambosjes…

zo'n echt ouderwetse strandstoel je weet wel met houten raamwerk en een gestreept linnen loper de theatrale worsteling waarmee het uitklappen gepaard ging... deze worsteling nog eens te ervaren op een warm strand ergens in augustus en er dan eindelijk weer eens languit in te mogen luieren zonder gêne dit verlangen…

als ik verlangend naar jou wakker word en aan mijn zijde enkel leegte tast grijp ik naar mijn fluit voor een nostalgieke early morning blues…

Een vloedgolf van nostalgie, mijn heerlijke kindertijd.…

Van jongs af leer je: neem geen snoepjes aan Wanneer een vals bebaarde manspersoon Of als een nicht geklede allochtoon Je iets wil geven laat je dat graag gaan Dus tegenwoordig schreeuwt de Wapenpiet Neem aan mijn lekkers hier, snel, of ik schiet!…

red me van de nostalgie ik ga eraan tenonder je bent nog slechts een allergie je te vergeten is gezonder ik zag je gister op je fiets je kwam en fietste uit het niets je fietste gezwind jouw leven in ik liet je gaan met tegenzin red me van de nostalgie ik vraag niet om een wonder jou vergeten is niet veelgevraagd maar wel een stuk gezonder…

het leven is lang niet altijd leuk nieuwsberichten en bange dromen en dan ook nog een keertje jeuk op een plekje waar je niet bij kan komen. je draait en zwaait en wringt en wiebelt je ellebogen kraken ervan maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bijkomen kan. je draait je in kreuken en bochten en vouwen het…

Het laatste postkantoor is bijna dicht Het Coca Cola-rood verdwijnt uit zicht En op de Nachtwacht schijnt nu LED-verlichting Maar één ding geeft ons moed en recht de rug De gulden komt weer bijna bij ons terug…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

Krokodillentranen als nostalgie in eigen nat.…

Met haiku's kan men de gedachten voorspellen de clou: Optellen!…

Ik heb au fond een zonnige natuur 'n Vrouw, 'n huis, 'n hond en mooie spullen Het is met mij vaak lachen, gieren, brullen Maar dat beperkt helaas mijn levensduur Dus pak ik nu maar razendsnel mijn biezen En ga ik in mijn eentje zitten kniezen. AMSTERDAM – Als mensen van nature opgewekt en humoristisch zijn, heeft dat een negatieve invloed…

Zij kon niet bij het hoogste schap en sprak mij verlangend aan: 'zou u mij misschien willen~~~~' doorbrak de vraag met humor nee, was mijn reactie: dat wil ik niet! zij schrok: 'maar uh, uh~~~~~' Interrumpeerde haar weer: wel wil ik u even een kontje geven 'uh?' keek zij boos ja, besliste ik, omhoog, optillen?…

Humoristen weten wat relativeren is. Mensen die weten dat ze dom zijn, zijn intelligent. Clowns en narren weten zeker, wat slimme mensen niet weten. Geen bijdehante meid weet dat. Geen arrogante vent.…