Alle inzendingen over morgen illusie

Een droom moet het haast wel zijn, want morgen is vandaag al niet meer te bevrijden. Ongrijpbaar het gevoel. Ondankbaar het lijden. Heb ik vandaag geleefd, of zal ik slapen tot het einde der tijden? Morgen zal wellicht ook een illusie zijn. Maar voor ik morgen zal verslapen, ga ik mijn droomvlucht zonder pijn.…

Ik koop een vage droom, het bladgoud met ervaring uit de levensboom, maar ik mis de bijsluiters van diverse handelingen, zich heeft uitgewerkt. Vanuit mijn ivoren bed heb ik elke nacht, een variant verwerkt en als de uitkomst mij niet zint, wil het retourneren en ruilen in het prilste leven in het kind dat zich in de geest verschuilt…

Ik neem een slok gloeiend hete thee en krab mijn voorhoofd stuk. Pas als onder mijn nagels het gestolde bloed gaat tegenwerken is het genoeg. Nog een slok terwijl een straaltje rood mijn mond passeert. Zet alle zeilen bij om toch op tijd mijn kin te halen. Wordt niettemin onderbroken wanneer mijn tong de taak van spelbreker op zich neemt…

Ze leeft in het morgen van gisteren terwijl vandaag langs haar heen glijdt als een donkere schaduw. Het onbegrensde van wat komt gekneveld met luchtkastelen van wat was of zou zijn. Hopend dat de toekomst naar haar toe komt. Zoekend naar iets dat haar al eerder vond. Ze vind niets. Ze zoekt.…

De diepste angsten in de nacht zijn je grootste kracht als het vuur dooft.…

Was ik nog maar kind bemind door het oudere geslacht hoeders van de onbevangen, pure, ongecompliceerde slag der mensheid Was ik nog maar kind bemind door de generaties zo groot en toch zo klein in individu Was ik nog maar kind bemind door bemind in waar is het dat ik verloor het kind zijn, van binnenin…

Je bent een temmer die met haak en zweep marionetten maakt van je grote verlangens. Hoewel je hand van fluweel is, is je hart van ijzer. het wiegt je in slaap om bij je bed te kunnen staan en de waardigheid van het vlees te bespotten. Het steekt de draak met je gezonde zinnen, Legt ze als breekbare vazen in dons.…

Dromend over hoe een verleden morgen eruit had kunnen zien.…

Kabbelend, klauwend, knabbelend in de meeslepende melodie mag ik ze happen bungelend zoet aan een lijn kan ik ademhalen met ogen achter theedoek zijn de lucht is zo vertrouwd een meeslepende parodie op wat ooit een gutsend klankbord was in mijn prille kinderjaren broze klanken dwingen mij dan terug de grote wereld in en…

Ik, bang voor het spook onder het bed... Kruip onder dons. Je weet wel, zo'n gevoel van, ons kende ons.. En dan de zoetstofwisselingstherapie die je te lijf ging met bloemenhoning, appelstroop, pastachoco en eenvoudige huishoudjam. Ik, ooit een vrije meid, ben een gevangene geworden van het beleid - een pario Wat ik liefkoos…

Buiten woedt de laatste Beaamt haar heerschappij door snauwend onderschreeuwen brult om dit land bevelen Binnen past een ander pak om zwart zien te verbloemen Achter gebroken enkelglas blijft het louter lyrisch kristallen bolle beelden kiezen ze omlijnen steeds verliezen Zolang een ijzig vooruit blikken evenwicht voorspellen…

Dood jij maar dood geef je bloot intense weerzin wekkende gruwel jij overheerst alomvattend mijn zijn jij negativist verbied mij te slapen, drinken, eten genieten, vergeten de dood is wat er op volgt groot zal jou overwinning zijn verdwenen pijn van het zijn klinkt als muziek in mijn oren ik geef me over…

Zij deed een schreeuw in mij groeien: De nooit gehoorde vissersschreeuw van het eenzame dier, dat door haar eigen zee wordt overweldigd. zij wast als de vloed en ruist met donkere vlerken dreigend als de branding. En sist verderfelijk als schuim.…

Ik weet niet of het mijn herinnering is waar ik eindeloze straten zie, waar de wind je in het gezicht striemt, blazend, en zie rauwe natte tegels onder voeten hozend het kleed van mijn verafgode begeleider waar ik het spel mee deed "ik zie dat wat jij niet ziet" laat maar waaien…

Bedrogen, genomen komen komt en gaat beslaat deze werkelijkheid nijd niet het juiste woord gehoord Verdrukt, bemind als een kind toelaatbaar ontvangen belangen? Ben je klaar?…

Macaber bevochtigd beeld door geijzelde lenzen star en voortvluchtend gevangen in grenzen. Dood maar toch levend roven, nabij sterven is hier een vuist met afgekloven vingernagels. Geen sparren, geen dennen geen kruipend naaldhout, niets. En de dalen zijn vol ijs, bedekt woud. Waar ik vandaan kom is de nacht een zee…

Puisten en sproeten stralen Zand dringt ongewenst in openingen door…

Na geboorte is er leven! Er is nog tijd om dood te gaan! Er is geven na het krijgen! Je zult niet voor eeuwig in krijt blijven staan! Na vriendschap is er vertrouwen! Ik zal je nooit haten voor een kus! Na de afbraak is er nog bouwen! Ik laat je praten, zeg het gerust! Je draait nog mee op deze aarde! Je draait nergens om heen…

Wat ik zie bedacht ik gisteren met de blik op eindig wat ik denk is alles wat vandaag in tweeën splijt Wat ik voel geeft morgen ruimte in te jeugdige kaders wat ik wil blijft tussen verlangen en onredelijkheid Tot jij mij op afstand zwijgend van illusie scheidt…

morgen zal hij op de markt staan prijst zijn bloemen en brengt ze aan de man om 's avonds met lege handen maar een zak vol geld de hort op te gaan waar straatmadeliefjes en gootviooltjes oogwenkend flaneren langs de baan zij prijzen de liefde en brengen haar aan de man die nu met volle handen maar een lege zak en morgen een illusie…

Onze persoonlijke herinneringen, die gisteren naar morgen brengen, herinneren we ons altijd nu. Vergeten filmfragmenten, die in oude archieven wachten, kunnen heden worden gezien. Oude boeken, die ons onvoltooid verleden naar een verre toekomst dragen, kunnen vandaag worden gelezen. Tijd is een menselijke illusie.…

Voor jou Ben ik als een Illusie. Ik ben er niet echt. Hoe hard ik ook schreeuw, Ik ben een Illusie. Iemand Die je alleen in dromen ziet. Zonder betekenis. Een Illusie ben ik Voor jou.…

De onaantastbaarheid van iemand anders zijn geheugen zit als een gesloten pot mayonaise onder water repeterend voor een obsessie vol met tegenstellingen in een ongemakkelijke situatie op bevrijding te wachten…

Fantasieën over morgen ook. Wanneer ons geheugen gaat haperen, verandert ons herinnerde verleden en onze gedroomde toekomst. Wanneer ons geheugen weigert, verdampt ons idee van tijd en verandert in onze werkelijkheid. Ons begrijpelijke begrip van tijd blijft een verleidelijke illusie.…

wonen in een schaduw hoort bij mij, ik ben dan zeker niet schuw of dood mijn ziel luistert naar een stem of naar een verlangen al zwevend tussen vandaag en ongekende morgen wonen in de schaduw is ook wachten op licht, het mag gerust een illusie zijn daarbij toont de werkelijkheid, zoals u weet, creatief gezien, dagelijks een ander…

Het glas zo helder als de morgen zonder een mistbank over het gras zo helder als de merel zijn noot. Bij het sluiten van mijn ogen met een diepgaand beeld beleef ik jouw warme expressie. De ontmoeting vervult passie jouw aanwezige temperament in een wereld van mijn illusie.…

nooit wennen (geïnspireerd door “schepsel van zon …” geschreven door “illusie”)…

God heeft niet Voor niets ons Zo geschapen dat We niet steeds Onszelf aan hoeven Kijken - hoe we Er daadwerkelijk Uitzien bepaalt Onze medemens, Die naast onze Lichaamstaal vooral Ook onze gezichts Uitdrukkingen Feilloos registreert Dus weet ik het Zeker: Wat ik in De spiegel waarneem Is niets meer dan illusie…

een aarzeling schemert in het duister terwijl wij verkeren in en illusie tussen dromen en ontwaken een offensief van denkers en dromers is onderweg naar morgen en zullen elkaar vinden in elke vleugelslag de vogel zal blijven vliegen de aarde zal blijven draaien de zal vis blijven zwemmen zolang de…

Verwachtingen veranderen in illusie en misleiding. Overmoedig grijze hersenen denken te weten wat denken is. Denken dat gisteren en morgen werkelijk bestaan. Zintuigen weten wel beter. Kennen alleen nu, vandaag! Willen bewuste wegen gaan.…