Zichtbare lente heeft
de kussen geschud, herboren,
sneeuw in morgengloren.
Merkstenen van leven,
bottende knoppen, schoonheid
in versteende sterren.
Rijp in de toekomst,
streling van betekenissen,
bekleedt met woorden.
Met alles of niets
vergelijkbaar in beweging,
er is niets dan tijd.…
als aan mijn oog zich
een regenboog ontvouwt
blauw intenser is
dan
hemelsblauw
het rood van
karmozijn
fluister ik
pril is de jeugd
goud van haar
zilver
het ouderschap
in het pure grijze
vind ik
jouw
warme armen
kijk in het maanschone
van Moeder Aarde
in een
ogen blik
puur en zacht
het morgengloren
God wat…
Met stralen doorzeeft
glanzend en weerkaatsend
fonkelende morgendauw
kleinood als een parel
in water tot kristal gereinigd
puurheid van sprankelend
ochtendlicht en gouden stralen.
Als liefde en teer geluk
in prille zonnegloed
die fluisterend zegt
en glimlachend belooft
dat verwachting deze dag
’t nieuwe licht ontsteekt
na duister weer…
hitte en arbeid schraagt,
Tot zij het wanklend hoofd verbergt in 't ijle, -
Zo steeg ik statig uit de nauwe laagt'
En stuwde een stoet van donkre drome' uit veile
En zieke ziel, - toen boog 'k het hoofd een wijle,
Waar de eigen geest tol voor de hemel vraagt: -
Ik zie me uit vuur en bloed en zweet geboren,
Mijn ziel zwerft wenend bij het morgengloren…
en straalt uit ons hart
nu wij verlangend hopen
dat het Kind wordt gebracht
ook de nacht toont zijn licht
en was nooit zo helder en schoon
met sterren en engelenscharen
voor het Kind met een kroon
Zijn koninkrijk dat liefde heet
in alles geven en vergeven
heeft Zijn hoogste gaven uitgedeeld
en ons van de zondenlast ontheven
het morgengloren…