Alle inzendingen over morsen

Lief, ik mors de tijd al de hele dag en het regent maar. Ik heb vuilniszakken met een koordje handig ingebouwd. Ik wacht aan het raam je weet wel, dan zet ik ze buiten. Alledrie.…

Een goed verhaal sijpelt zoals koffie druppelt. Een goed verhaal kerft en krast en doorboort zoals koffie onherstelbaar kringen brandt in een tafel van een zeldzame houtsoort.…

de tegenstrijdigheden van de tijd stapelen zich op als afval dat wordt verzameld in vuilniszakken met een koordje dichtgesnoerd om morsen te voorkomen, in de kliko gedeponeerd om opgehaald verbrand te worden…

langs koude kust verwaait de wind het vast stramien verrafelt meer en meer de rand van waar en hoe we moeten kunnen we besloten nog morsen met de tijd op deze plek ergens…

hem dreigt de hoek van de vervallenen waar men wel gezien maar niet ervaren wordt van vormloos mummelen van morsen op de slab van ongewiste tranen waar niemand meer op let van wachten wachten wachten…

jij zit in de boot op doorreis ons schip was immers zinkend verspillend dan wel drinkend van mijn baco met veel ijs even heb ik niets te torsen dromend in mijn hangmat langzaam wordt mijn wang nat ach misschien wel van het morsen…

Mijn ogen morsen tranen totdat de rem is bedrogen zoetjes zwevend in wolkjes slaap ook al snijdt het scherpe riet Mee die seinen beschijnen ons met Het Licht in donkere dagen Mijn grijze stopverf draait toeren Een vermorzelende molensteen Veel te veel pijn schuurt veel te veel vragen draaien…

mag ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw armen, bang om de slaap te morsen in de vitrine van je liefde zal ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw woorden, bang om het leven te fluisteren in de schoot van je liefde mocht ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw nacht, bang om de duisternis te raken in het erbarmen van…

leven met als hoogtepunten mijn levensvocht ter aarde vallend tot niets of iemand ontkiemend Maar ook bij het eten veel te veel pratend te weinig kauwend soms proestend van de lach het eten natte vleugels gevend Maar mijn levenspartner onderkennend en invoelend geeft mij het grootste servet een theedoek uit de keuken om mij het morsen…

morsen lang en kort drie honderd jaar op en neer wolken van babies fietsmaker´s lente gerepareerde fiets nooit gerepatrieerd lente in het zuiden met doorgestoken kaarten de waterlinie hongerwinter en de hoop op herstelbetaling zeg maar vlagjes dag we gaan op en neer zoals rood opgaat in blauw wolk in oranje…

relaas van haar overleven en ze doorstond het verhoor dat ik aanbond kranig voorwaar danig ontdaan zei ik “wees blij dat je ademt” er was een wolk in haar lichaam gekropen een tijd uit haar leven gegrepen als koper ik zag haar op de achttiende etage staan ze gooide klokken naar beneden maar tijd vliegt niet het valt alleen als mensen morsen…

Sleept zich starend door het slopende en slaapt in het gapen van de dag Wil geen kruimels morsen want in haar betoverde kamer huizen muizen en een vlieg wordt rat-gelijk. Ik zie het niet, ik zie het aan Ik kijk.…

Kon ik mijn verdriet maar dragen deed mijn hart maar niet zo’n pijn Kon ik maar iemands hulp vragen kon ik maar minder eenzaam zijn Kon ik ‘t anders zijn maar torsen ging de smart enkel maar voorbij Waarom zo veel druppels morsen en dat alleen in het leven van mij Kon ik ‘t eenzaam maar hebben was nu de nacht maar minder stil Kon het eenzaam…

Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast ook diepten zo zwart als git wat maakt me daarvoor uitverkoren.…

Vage contouren morsen raar over het landschap in glanzend olijfhoutoptiek en kunnen uitnodigend van gezicht veranderen terwijl ze adembenemend kijken naar nog opengebleven plekken, de wandelaars..…

gevaarlijk spel van vrolijkheid met lege glazen en kusjes op de mond maar later hebben jij en ik de kring de kring gelaten ieder ander speels gemeen buiten ons samenspel gezet speelden wij alleen zachtjes stelend van elkaar in lachend glasbezit illusies werden niet getapt want spel met inhoudswaarde gaf kans op morsen…

Zorg dat servetten vleugels zijn en boten tot ze op schoten liggen voor het morsen. Moet iemand even doen alsof een hoed, laat maar begaan. Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd, daarachter door de knieën, daarachter staan. Lachen zacht, vlucht niet, kijk niemand aan.…

De Afrekening Het duinkonijn houdt niet van zee Ze heeft het land aan schuimende golven Het zoute water smaakt haar niet En spoelt haar sporen mee Met duizenden komen ze op een mooie dag Van achter de duinen naar de kwallen Ze vertrappen de holen en het gras En morsen brand, blik en glas Gestaag groeit het graven uit tot graf Holen worden…

Zorg dat de servetten vleugels zijn en boten voor ze op schoten liggen bij het morsen. Moet iemand even doen alsof een hoed, laat maar begaan. Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd, daarachter door de knieën, daarachter staan. Lach zacht, vlucht niet, kijk niemand aan.…

voor je het weet mijn graf net zo netjes is aangeharkt als deze beeldentuin in Gees Geen blaadje op het gazon geen onkruidsprietje rond het na-zomerse margrietje Geen smetje meer over je overleden leven, verleden Daar sta ik dan in het heden in een paradijselijke beeldentuin Ik besluit te blijven nog lang te leven en flink te morsen…

En heel hard stampen in een plas en dan m'n tong uitsteken en morsen op m'n nieuwe jas en ik wil overmorgen pas weer met twee woorden spreken! En ik wil alles wat niet mag, de hele dag, de hele dag! En ik wil op de kanapee met hele vuile schoenen en ik wil aldoor gillen: nee! En ik wil met de melkboer mee en dan het paardje zoenen.…

Snel in de fles Zonder morsen? Zowaar! Het dreigt Allemaal vlot te lukken vandaag En op de achtergrond Gekrijs Schiet op, schietop, schietopschietopschietop!…

rug de lasten draag gelijk een elk het donkere moet torsen en weet dat er een helder onomkeerbaar punt geschapen wordt, niet door mij of de mensen aan mijn zijde nee, het is van een almacht, in een zekere schijn, niet komend uit mijn eigen vraag die aan mij overlaat dobbelstenen te laten rollen om wel of niet met de levensadem te morsen…

We moeten niet morsen met zoetigheid. Want we zijn eeuwige dienaressen van God. Net als de stomme dieren, DIE LIEF EN LEED MET ONS DELEN EN GOD begrijpen.…