Alle inzendingen over muller

De dag was niet vervuld van somberheid Maar wel van rouw en weemoed om het sneven Van Saab, het merk dat toch bij leven Iconisch was voor lef en kwaliteit De fans zochten geen spijkers op laag water Maar hadden van die Muller wel een kater…

Van míj mag ie een standbeeld: Victor Muller Ik vrees dat ik dit weekend heel slecht slaap; Mijn allereerste auto was een Saab.…

de koperen kop een schijtlijster steekt over en miste me net een kunstige spin spannend draadjes door het bos vangt mijn aandacht monsieur jacques staat te staren in het licht een grijs schilderij grijze stuwadoors van muller en co lossen de zontomaatjes in de rij voor lunch een dagmaaltijdsalade op tafeltjes jacht…

Vater MULLER* ontzei me zijn tafel. Ze verliep anders helemaal. Mijn holle kaak deed de lui denken, Het eten was bij hem zo schraal. En mijn oppasser* heeft zelfs de ploert* al Een goed woord voor een draagplaats* verzocht, Als soms mijnheers begraafnis Te Leiden plaats hebben mocht.…

Jij schonk water in een porseleinen kop het schoteltje paste er niet bij liet een barstje zien Het oor zag er breekbaar uit schulpte mijn handen om de kop heen liet de schotel staan, dronk voorzichtig, zag jouw glimlach opengaan, binnengegaan…

'BLOEMSTILLEVEN' *Kroller-Muller Museum (met zowel een Umlaut op de 'o' als de 'u')…

Ik zag in’t Kröller Muller mijn opa staan, als Monsieur Jacques in brons gegoten, al heette hij gewoon maar Jan. De handen op de rug, de welgevulde buik vooruit, het hoofd welwillend kijkend, de rug fier recht in zelf voldaan’ tevredenheid.…

Als dichter ben ik meer dan geniaal En is het dan teveel om te verlangen De Stip Prijs ooit voor licht verse te ontvangen? Of vindt u zulk een ijdelheid banaal? Wat zegt u? Ooit? Wellicht? Misschien? Een keer? Nou, weet u wat? Ik hoef hem al niet meer!…

Hij sprak in vierenzeventig die woorden: "Zijn we er toch nog ingetuind," zei hij Toen Müller Duitslands tweede doelpunt scoorde. Die ware woorden kwamen weer voorbij Toen we van Hermans trieste heengaan hoorden. Erin getuind is hij nu volgens mij.…

Toen door een hemelse vergissing Vincent weer plots’ling in ons midden kwam bezocht hij ook zijn Grote Exposities bij Kröller Müller en in Amsterdam. En ‘t eerste wat hem trof was zo een dame van goeden huize met op zware borst d’antieke broche, die zij ter Borinage en voor d’Aardappel-eters had getorst.…

Eenzaamheid minachtend, Het roemrucht gefluister bedwongen De grootheid verzachtend de ballade bedachtzaam gezongen.. Tekenen tot algehele waanzin, tot het minimum beperkt... De boventoon komt van binnenin.. Door zijn illusie gesterkt...…

Ontneem mij alles, wat gij wilt, Ontneem mij geld en goed, Ontneem mij steun en hulp en trouw, Ontneem mij vreugde, ontneem mij hoop, Ontneem mij zang en lied: Ontneem mij alles, wat gij wilt, Maar slechts de liefde niet. De liefde is leven op deez aard, De liefde is kracht en moed, De liefde is hoop en vreugde waard, De liefde is geld en…

O spreek, mijn hart, waarover wilt gij klagen? Ik dorst naar liefde en haat is om mij heen, Ik zoek naar recht, en onrecht heerst alleen – Wees sterk mijn hart, haat, onrecht kunt gij dragen! Spreek weer, mijn hart, ik wil u telkens vragen; Ik vors naar waarheid, leugen heerst alom, Ik snak naar vrijheid, en elk buigt zich krom - Wees sterk…

Mijn liefde is niet die liefde dezer aarde, Die vurig streeft en steeds haar doel bejaagt; Mijn liefde is zo zacht en kwijnend, en zij draagt De stempel niet van blinkende eigenwaarde. Nog niemand die deez liefde mij verklaarde: De scheemring en de schaduw weggevaagd Door ’t morgenlicht der ogen van een maagd, Dat zedigheid aan englen fierheid…

Ja, wij hebben niet te klagen, Beets is dichter-nationaal, En Ten Kate kneedt de taal, En Da Costa doet ons vragen: Wat beduidt dit altemet? Last not least: de Génestet. Ook van Lennep was een dichter, Ook Ter Haar zong menig lied. En vergeet dan Heije niet, Tel van Zeggelen niet lichter, Denk aan Potgieter en Thijm, Als gij spreekt van…

Een handvol verwelkende bloemen, Geplukt met een bevende hand, En gesnoerd met een rozenband - Is dat wel een ruiker te noemen? Een handvol bedrieglijke vreugd, Met een ijdel hart genoten, In de kring der uren besloten - Is dat wel een zalige jeugd?…

Bleke neuzen en dunne schenen, Stijve boord en lange jas, Sluike haren, witte das, Kwijnende ogen, spillebenen, Hoge hoed en lange stok, Vale wangen, hoge kragen, Diepe zuchten, mensbeklagen, Vrome blikken, zwarte rok, Erfzonde en predicatie, Kerkbezoeker, kostersmaat, Bijbelworm en tekstenvraat, Satanas, predestinatie, Openbaring, eeuwig…

De meerderheid zal wel sober willen leven -- als het te laat is.…

O spreek, mijn hart, waarover wilt gij klagen? Ik dorst naar liefde, en haat is om mij heen, Ik zoek naar recht, en onrecht heerscht alleen- Wees sterk mijn hart, haat, onrecht kunt gij dragen! Spreek weer, mijn hart, ik wil u telkens vragen: Ik vorsch naar waarheid en leugen heerscht alom, Ik snak naar vrijheid, en elk buigt zich krom- Wees…

omarming doet verzachten, maar het zijn alleen gedachten, die sterven door obsessie, machteloosheid en agressie, want de realiteit zo meedogenloos, laat jou gaan, belangenloos... zonder te weten, zonder pijn, dat ik in de menigte wegkwijn....…

Tederheid verdragend, alsof pijnlijk en vermoeiend. Nostalgie ontkennend, alsof vezonnen en niet boeiend. De wijsheid vervloekend, alsof dom en onbezonnen, De ratio toelatend, met een blik alsof gewonnen, De grootheid in jezelf, neemt beslag van jouw gevoel. Verstandelijke mening, en daarbij denkend zonder doel.. Ik zie, doch zeer…

De dorpsgek wordt hij genoemd, zijn naam blijft ongenoemd.. door argus-ogen bekeken, schuilt hij onder zijn geurende deken Hij scheldt en vloekt dus wordt vermeden. De dorpelingen zijn immuun voor zijn oorlogs-verleden... Niemand heeft behoefte om ook maar iets van hem te weten. Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten Dat hij mensen…

Afstand blijft groeien, zoals nieuw leven, zeer gestaag, maar nieuw leven blijft boeien, en de afstand blijft zo vaag Ik kon altijd controleren, de staat van jouw gedachten, nu blijft het domweg gissen, en niemand om dit te ontkrachten. Ik ben jou nu verloren, en mijn ziel zal blijven zwerven, want wat ons afscheid betekende, is…

De enige die mij kent, die mijn gevoel daadwerkelijk voelt.. Het bewustzijn van de zeldzaamheid, die hiermee wordt bedoeld… Een gevoel zo hemels kostbaar, onwerkelijk fragiel, enigszins onachtzaam… Met geladenheid subtiel… Doordrenkt met te veel woorden, ontoereikend voor wat ik bedoel….. Ik hoop alleen dat jij beseft… de intensiteit…

Geen gereduceerd verlangen, al het perspectief bedwongen... De hitte waardoor ik ben bevangen, blijft mij verwarmen noodgedwongen.. Ik heb het allemaal gemeend, misschien wel meer dan je denkt.. Mijn hart is nog steeds niet versteend, hoewel het ooit door liefde is gekrenkt.. De schaamte voorbij, om dit alles toe te geven... Ik ben niet…

Verdomme, ik haat je! Want ik krijg je er niet uit. Dit gevoel zo stug, als diepgeworteld onkruid. Verdomme, ik wil je! Want het gevoel niet gereduceerd.. Het is net alsof de liefde tegen me keert. Verdomme, waar ben je! Als een geest zo onzichtbaar. Blijf op zoek naar de weg, voor ons samen begaanbaar.…

Zinloos overheerst de radeloosheid met zijn macht, om gedachten te weerkaatsen met een beklemmende, immense kracht. Vicieuze cirkel, onderbroken door verlangen, de troon der fascinatie blijft in terughoudendheid gevangen. Gevangen door mijn dromen, gevangen door gedachten, verdwaald in een gebied die mijn keuze zal minachten, want voor de één…

Als het verleden inderdaad zo goed was, en de toekomst onvoorzien. Dan is terughoudendheid heel veilig, met het oog op wederzien.. Maar wat kan er nu gebeuren, om uit balans te raken. Geen tijd om na te treuren, Na maandenlange staken. Ik probeer het te begrijpen, hoe moeilijk het ook is. Ik wil het liefst vastgrijpen, aan de voorgeschiedenis…

De moeite om duidelijkheid te onderkennen, is de basis voor regelrecht ontkennen, dat de liefde diepgeworteld, enigszins zal vervagen en daardoor afziet van behagen... Mijn verlangen tot de hoop, laat dissonantie op beloop. Maar de realiteit zal dwingen, om het laatste lied te zingen Mijn lied voor jou, nog nauwelijks hoorbaar, Het duurt…

Denken of doen, de zon of de maan, een stap in het heden, of stil blijven staan... Veilig of tartend, de zee of het land, voor veiligheid kiezen, met een hart onbemand... Angst of de impuls, nu of nooit, geen kwestie van kiezen, het gevoel onvoltooid...…