Alle inzendingen over naam

Buiten eenmaal snak ik naar adem nooit meer wil ik deze giftige confrontatie aangaan met de namen uit die gang.…

Inkt zet zich in krullen op het wit strepen en puntjes volgen ik kijk op en ben trots want zomaar opeens staat daar jou naam.…

noem mij toch niet dood overlijden is veel meer het lijden voorbij…

In een doos die werd gesneden op maat van haar verdriet, legt ze elke nacht hun uitgepuurde namen en omvat hen in haar slaap.…

En als je die Naam noemt moet je weten dat jouw betekenis van die Naam afwijkt altijd. Spreken over die Naam kan alleen als je God jouw God noemt. En wanneer je vraagt bestaat God? Vraag dan ook waarom noem ik in Gods Naam dan Die Naam?…

ik schreef je naam in de lucht, de wind blies hem weg. ik schreef je naam in het zand, de zee spoelde hem weg. ik schreef je naam in mijn hart, daar blijft hij voor eeuwig staan!…

Camelia is mijn naam kind van de Filipijnen waar mijn zoete geur en schoonheid begeerd werd door reizigers uit verre oorden zij hebben mij ontvoerd, gevoerd en mijn voeten in vreemde klei gezet hier zou ik aarden roem oogsten geur en kleur verspreiden naar alle windstreken tot aan de boer die mij niet kende Camelia is mijn naam…

Het zijn de namen die de punten krijgen en niet de kwaliteit van het gedicht; is eerlijkheid dan soms niet langer plicht of moeten we daarover ook best zwijgen?…

Er is ineens 'n naam die rond blijft zingen Zo'n beetje als de Mexicaanse griep Het geeft een uiterst hinderlijk gepiep En weet in heel Europa door te dringen Die naam gebruikt men vaak voor jokkebrokken Die straks ineens naar Brussel zijn vertrokken. ---- Den Haag.…

er waren eens twee kleipopjes zij speelden in het aardse stof drie tellen als Adam en Eva toen werden zij verpulverd geest doorademt het al het naamloze fluistert liefde reidans van lichtende zielen bezielde stofjes bewegen steeds in hun bedoelde vormen veranderen dan weer…

Ik heb je naam in gedachten al zo vaak geroepen, tussen de sterren aan de hemel heb ik je steeds weer gezocht. Mijn ogen vragend gericht naar het licht van de maan. mijn handen vol verlangen naar de hemel opgeheven omdat ik je zo graag nog eens zou willen omarmen.…

de hele ochtend en draai je nog eens om waarom de middag ook niet diep onder de deken onder de maan onder de zon de wereld buiten en jij die mij nooit meer wil zien laat staan binnenkomen buiten met de wereld met de zon met de maan de hele middag avond nacht ochtend diep onder de deken zonder wereld zonder maan zonder zon zonder naam…

Jouw naam in het zand Meer dan ik je zeggen kan Golven van geluk!…

je naam verloren in de stilte van ogenblikken verlangen van vergeten letters vol gesleten verdriet vergeten namen in mijn hart zonder woorden wat zou ik je liefhebben als je me liet…

Zacht noemt ze de vertrouwde naam van wie zij in zich droeg bij ’t lezen van de dooptekst Mijn genade is genoeg. Door haar gemoed golft een baarmoederlijke gloed. Het kind een eigen weg gegaan mag door die naam Gods diepste liefde profileren. De naam houdt haar betekenis: Genadig is de Here.…

Ik wil het niet weten wil niet weten wat jij weet. Ik begrijp mijn eigen weten niet eens. Ik wil niet horen wat je zegt wil niet begrijpen wat je bedoelt Mijn eigen teksten hoor ik niet eens. Ik wil niet zien wat jij ziet en zeker niet hoe jij het ziet. Mijn eigen beelden moet ik nog leren zien. Ik wil niet voelen wat jij voelt…

mama hoe jij je vertrouwen legde in de handen van zijn naam hij hielp je zoeken nu het raam niet meer jouw ogen spiegelt vraag ik hem jou weer te vinden…

zij sprak zijn naam in heldere letters met warme adem reeg zij die aaneen totdat ineens het woord ontstond dat hij nog nooit zo had gehoord zijn naam klonk niet als wenk en niet als roep om snelle hulp en ook niet als een woord dat kil en vluchtig wordt gehoord zijn naam klonk als een korte symfonie die heel zijn lijf beroerde en zijn…

En wie ben ik in wat ik doe in welke waarheid ik mij thuis mijn grens bepaald door wat mij voedt en wie ik lief ik ken slechts dat in wat ik zie in wat ik prevel als mijn naam mijn hart gemerkt daar waar geraakt en in gemis toon mij een dag waar ik mij weet waar ruimte meer is dan ik heet.…

Moet het een naam hebben?…

Het schip was een catamaran met de naam Miroshga.…

verstrikt in 'n regime vol geheimen waarin zij langzaam aan haarzelf verloor volgde zij haar hart en koos voor hem ondanks afkeuring van nimmer zou zij liefde ervaren maar voor altijd gevangen blijven tot de haat uiteindelijk overwon…

Stoer vonden zij Zichzelf - Reinder, Berend, Flip en Jans, Ouder en sterker ook Vooral, als zij het Iele joch dat zo veel Jonger was en toch Al beter kon leren Fysiek en geestelijk Pijn konden doen Tot het dumpen in een Sloot vol water aan toe, Als een milieuzak illegaal In de natuur gedonderd - Waarmee ook meteen De grens…

Hij had een meisje moeten zijn met een mooie naam. Zijn enig broer, 13 jaren ouder, had mogen kiezen hoe dat meisje heten zou. Hij noemde toen die naam. 'Zo heet mijn dochter', zei ik. En ik vertelde gewoon nog hoe mijn tweede zoon heet. 'Zo heet ook die broer van mij', zei hij.…

de nullijn loopt door alles heen en zet een streep- door elke duurbetaalde rekening de waarde van een handtekening is niets meer dan de daad van wat een naam je dan vertelt één hand schrijft een vonnis velt de naam van fanatisme spelt langs vele lippen en komt zwaar uit elke mond mens, o mens maak deze wereld - eindelijk - gezond…

Hoor ik je in zielsverwante duisternis door de zielenpijn te doorgronden mijn naam, mijn bestaan mijn fouten en mijn wonden luister ik naar je, wonderlijk zoals een vrouw bij de kassa van geluk hangt er een draadje aan jouw laatste letter en ben ik ook anderen die jouw naam verstaanbaar maken in het aanhoren als ik voorbijkom met mijn boodschappentas…

die plaats Eibergen genoemd in de Achterhoek wie dacht ooit voor het eerst en hoe kon het blijven: Eibergen in de Achterhoek ooit achteloos zeg je eens iets dat is er iemand van de bakker hij is van achter de dijk en zij woonde bij dat ven en diep door het veen van Drenthe liepen de vaarten en liepen we en pikten we onze naam…

In mijn gedachten Woon ik, in de Namen - In gedichten Komen ze voorbij, Eén voor één, En als ik de bloemen zie, En hun liefste geuren ruik, Komen ze weer langs, Eén voor één, Uit de tijd Van voorbij…

worden voorgelezen honderddertig namen op een binnenplaats in een gewond Frankrijk uit het leven gerukt door in bomgordels gehulde jeugd gevoed door haat klinkt de boodschap luid en duidelijk omarm elkander en vier het leven…

geen namen nee namen werden er geen namen genoemd alhoewel nummers wel nummers nummers werden er afgeroepen staand in rijen van tien leven geen leven nee er was geen leven er werd overleefd jouw leven of 't zijne het kon de hogere macht niet schelen werk te werk gesteld met verstand op nul blik op oneindig aangezien het werk…