Alle inzendingen over naar

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar. En Satan zag vol afgunst neer op zoveel geest en gratie; riep al zijn machten in 't geweer tot tegen top…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

De aarde draait zijn laatste ronde Stervend in een spagaat Sneller dan wij zullen weten Is het zeker te laat Dit is negativiteit ten top Het kan beter, beslist Wij moeten ons wel bewust zijn Dat niemand zich vergist De wolf in schaapskleren is Poetin Niet-democraat pur sang Hij danst echt met alle dagen Met de grote vraag voor Hoe…

hoge bergen, tropische landen verre oorden, witte stranden heimwee is niet altijd denken aan vervlogen tijden, soms heb ik heimwee naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

Toen in des Heilands zwaarste lijdensstonde De bergen spleten, de aard haar donkre schoot En grafspelonken sidderende ontsloot, Drong ’t licht ook door tot Adams diepe sponde. Hij sloeg de blik verwonderd in het ronde, Zag Hem aan ’t kruishout worstlen met de dood, En wendde ontzet het oog, van tranen rood, En vroeg: wie toch daar bloedde uit…

Wanneer jij schijnbaar achteloos de handen mannelijk in de broekzakken je weg naar de heuvel koos braken onder jouw hakken de takken Dan dacht je steeds expres dat ik er ditmaal niet zijn zou jouw ‘vlasblonde prinses van wie ik hou’ Jij deed mij in bed stilletjes huilen ofschoon ik jou maar hoefde te zien om mijn tranen voor…

Ik sta stil op de drempel Ik kijk om en warempel Ik zie het afgelopen jaar 2017 licht, soms ook zwaar 2018 begint met een schone lei Mooi en uitdagend voor jou en voor mij!…

op hoge pieken en in diepe dalen gaat zoveel mis zoals soms ook in het leven maar het gehele beeld afgebeeld op een ansichtkaart doet ons beseffen hoe mooi en fascinerend het leven ondanks alles toch is…

Waar woorden star en ondoorgrondelijk blijven - O Mensch, gibt acht - slaat de goedbedoelde beklemming omhoog tegen gotisch glas-in-lood om als een vloedgolf de monden te verstommen, angst als gijzelnemer. Eén stem blijft over, de mondeloze mensen volgen in gebed. (Devoot of geknakt?) De eenzame echo tegen stenen en pilaren zwijgt…

wanneer de wapens eindelijk zwijgen en mijn land me begroet zal ik worden bejubeld als was ik een held; prachtige medailles op mijn borst gespeld. dan zal de hele waanzin terug komen in mijn geest tijdens de donkere nacht ik zal me elke dode herinneren en mijn tranen zullen stromen ik heb geen mooie, dappere verhalen. ik heb de hel…

Met het Zalkerveer Kun je heen en weer. Totdat ik het kaartje bekeek Waaruit duidelijk bleek Niet op, wel neer. Van die enkele reis, Heb ik enkel nog dit bewijs.…

Kort gesloten, plots afgedreven naar verre ruimtes. Sterren lijken anders en eigenaardig, voorbij de maan zeg ik aarde vaarwel, zij kleurt blauw. Mijn echos verstillen, tot sterrenstof vergaan.…

Ik zoek naar stromend water aan een beekje in een groene wei van dichtbij hoor ik ’t geklater de bron ligt vlak voor mij. Hoe heb ik de aders gevonden die sinds eeuwen hier zijn verborgen en blijvend met de ziel verbonden goud glanzend in de witte morgen? En ik die dorst naar Levend Water nimmer verzadigd van uw liefde ben na mijn rusteloos…

Driest briesen de straalmotoren en zijzelf De uitverkoren matadoren van de Elf Rikketikkend tot de kritieke spurtrit Ontkluisterd wordt voor de afknal En na het "moment supreme" beslist Krijt in de cockpit tegen het drietal Doorheen de ether een radiostem vergewist: "Apollo,jullie hebben het gemist!" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst…

Het water stil, de walkant groen en glooiend groept rondom hengels in een glinsterend mozaiek bij avondzon zich even nog verstrooiend een handvol kinderen als een ademloos publiek. De lijfjes stil, de koppies licht gebogen fluisteren ze zacht, ze kennen het gevaar; te veel lawaai, de buit is zo gevlogen, ik schat ze zes of hooguit zeven jaar…

een simpel mooi meisje heel alleen op de wereld geen broers of wat zussen haar ouders gestorven zij woonde en weende met stiefmoeder en dochters moest wassen en plassen nooit geen liefde verworven maar dan voor éénmaal wat geluk in haar leven een prins kwam haar vragen een glazen muiltje te passen dus, ze ruilde haar leven…

Zodra ik van de trede stap, elke keer weer eentje Ben ik toch niet afgetreden, ondanks dat kom ‘k toch beneden!…

Op dagen als deze betrap ik mezelf op: een kleine vorm van jaloezie denk nou meteen alsjeblief niet, dit dit mijn natuurlijke gedrag is, want: dat is het op zeker niet. Mens van natuur, water bomen bloemen wat een mens maar wil alles kun je opnoemen, maar water denk ik stiekem en stil: staat bovenaan de lijst! Of het tweemaal de douche…

In Brussel wordt een heleboel besloten Rond land- en tuinbouw, veeteelt, het klimaat Gebruik van het omstreden glyfosaat En hoeveel CO2 men uit mag stoten Een stop op ongewenste immigratie En straks een rookworstvrije generatie…

Zittende op de top van Cheops piramide tussen vogelschijt en andere halfvergane grote en kleine noden overdenk ik: Het is niet erg Cheops, vriend ook ìn jouw graf heb ik de uitwerpselen al niet kunnen tellen In die duistere kamer uit rood graniet gebouwd heb ik - plotseling alleen - geen ogenblik getalmd en gauw mijn benen en de rest…

Nog even, dan begint een kersvers jaar Dat tijd voortdurend doortikt, blijft een wonder Hoe lui er soms mee omgaan, is bijzonder Want kijk, straks staat regering weer mooi klaar En doet met quasinieuw elan haar best Op wat zij eerder grondig heeft verpest…

Het puikje van de Hollandse marine Wordt straks naar Eritrea toegestuurd, Want al zijn er geen schepen in de buurt De jantjes kunnen toch de wereld dienen. Ze moeten daar de vrede gaan bewaken En zich bij oorlog uit de voeten maken.…

Wij maken onderweg op onze route Herhaaldelijk een leuke tussenstop En trekken daarna heel gezellig op Met mensen die ook naar het Zuiden moeten. Dus doe ik in ons huisje op vier wielen U opgewekt de groeten uit de file.…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

Het werd zomer En zonder het Te willen zat ik Onder de zwartbonte Een van de twee Die mijn ouders Hadden op hun Kleine boerderij Melken moest ik Leren - ook al wist Ik niet waarom - Aarzelend aanrakend De geaderde warme speen Waar als ik het goed deed Warme melk uitkwam - Angst voor 't grote beest Overheerste de verwondering…

In het vroege morgenlicht, hoor ik de vogels zingen. De merel fluit zijn keeltje schor, uit liefde voor zijn wijfje. En als hij zwijgt, dan luistert hij, met trilling in zijn lijfje.. Het is een heerlijk lief geluid, doet me de winter snel vergeten. Geeft vreugde in het oud gemoed, brengt mij de lente heel nabij. Laat me opnieuw verlangen…

Onschuldig en goedgelovig Aanhankelijk en rechtlijnig bij jou horig. Te goeder trouw in de reinste betekenis van het woord Enige spijt, nooit gevoeld en dat werd ruimschoots beloond. Puurheid blijft voor mij de hoogste klasse Verzaken aan dit edele begrip, dan opteer ik voor passen. Een zalige zaak kinderlijk te leven Tevreden met het kleinste…

meisje, meisje wees niet bang loop de wereld in je bent lief je bent mooi toe… ga treuzel niet stap maar stap met het hoofd in de wind en vindt het feest van kleuren gouden tinten de streling van de lach toe…ga aarzel niet vandaag nog begint jouw nieuwe dag…

Neem iets aan dat is. De kern van een gebeuren. Het feit dat jij er bent. Ondanks alle beperkingen. Ook al word je groot en krachtig, blijf kind in de ogen van je vader. Je weet niet alles, maar wel veel. Er rijpen dingen door je daden... Laat de twijfel ruimschoots toe. Jouw zekerheid - is die wel waar? Van alle kanten intrigeert die…