Alle inzendingen over nachtmuziek

Hoe zalig is het, nog een kleine nachtmuziek bij de laatste dans.…

Liefdesgedichten klinken als goudgele wijn brandend houtvuur met woorden doorweven ons heerlijk domein leven, vrijende nachtmuziek als goudgele wijn.…

Kwakende, kwakende kikkers bij zomernacht plonzen de vijver in d' eendenkroos tierend om hét vrouwtje paringsrituelen storende nachtmuziek maakt buren boos…

hij speelde Mozart geschikt voor kleine uurtjes muziek in de nacht…

Zij speelde op zijn basgitaar, zijn tuba's en trompetten. Heel erg was hij verliefd op haar, en op haar tetteretetten. Hij declameerde poëzie, zij speelde klarinet, en plotseling, toen had Marie op hem haar zin gezet. Zij vleide zich presto marcato, heel dolce op hem neer, en hij verstrikt in rijm en leer van metrum en sonnetten,…

Geluk fluistert een zee van musicerende dromen laten wij allen drinken verstillen in rustieke nachtmuziek.…

Als het leven zwaar weegt Alleen zijn teveel ruimte neemt De rouw te rauw De kou te koud De schreeuw van binnen ongehoord De grijze nachten ongestoord Insomnia de enige die op visite komt Altijd laat Als iedereen naar bed al gaat Kondigt hij zich aan Een duistere vriend Met een theelichtje hoop Opgebrand in de nacht De ochtend…

Van kindsbeen leerde ik al van mijn tante Klassiek en romantiek, van alle kanten, Een serenade, liefst van Trio Dante, Geen operette van Joost Belinfante Maar strijkmuziek, het tweede deel - andante - Van Mozarts Sinfonia Concertante Ach leefde zij, dan bracht ik pede stante Die nachtmuziek als ode aan mijn tante…

Haastig en diep gelukkig schiep Mozart zijn kleine nachtmuziek. ------------------------------ uit: Eiland der Ziel (1939)…

hoe jij je hebt verstopt in zonlicht speels langs bomen ademt en een knipoog legt op water in mijn dag geurt een levensbloem opgestaan uit dood ik zet een vogeltje op jouw graf het zingt in blauw jouw kleine nachtmuziek als het kaarsje brandt leeft alles binnen zachte ogen en - een wereld van verschil -…

Violetje danst haar dansje lichtvoetig voor het woudpubliek tjilpend musiceren krekels Een suite van de nachtmuziek haar voetjes zweven hemels licht langs de paadjes door het bos haar grootste lief is Maneschijn die zachtjes straalt op het koele mos waarop dauw rust als diamanten twinkelend als de morgen gloort uit haar handpalm blaast…

losmaken der handen het vingervlugge duizendnotenspel in razendsnelle duivelse Etudes afgesloten met een Impromptu In Parijs schreef hij tientallen oden aan zijn geboorteland, in Polonaises, Mazurka's schreef hij als om tijd te doden Maar moest ik kiezen, liever een Sonate een Fantasie, Berceuse of Ballade En de onsterfelijke nachtmuziek…

Dat luistert naar die nachtmuziek. Die oren vindt waar mensenharten wonen.…

De avond valt in romantiek verliefdheid tijdens nachtmuziek ze schenkt zichzelf een rode wijn zijn zoen voelt zachter dan satijn een climax en dan slapen gaan om `s morgens samen op te staan ze ruikt de ongepoetste lucht van drank en trek terwijl hij zucht zijn kussen smaken naar het gelag waar zij hem voor de eerste keer zag teruggeworpen…