Een nachtwake is het leven,
De wieg grenst aan het graf;
Wij jagen en wij streven,
Door de aardse disteldreven,
Als brak het nimmer af!
Een nachtwake is het leven,
Roemzuchtig oorlogsheld!
Hoe hoog in macht verheven,
Het is de dood om ’t even,
Ras ligt ook gij geveld!
Een nachtwake is het leven,
Moed, lijdende onschuld!…
De schoot van de stilte
uur van de nachtwake
vertrouwd
raken met
duister
gehuld
in het
niets
als wij
de oren
en ogen
sluiten
mijn dagen in het klooster 1…
De nacht werd een minuut
in een enkele hartslag.
Wind werd geluidloos bewegen
in gedachten
en het gevoel van zijn
niets meer dan een diepe zucht.
Pas toen het licht zich
door mijn gordijnen herinnerde
werd ik me bewust
van de tijd die door mijn vingers gleed.
En ik kwam nader tot mijzelf, sloot
mijn ogen en droomde.…
Het leven staat mij aan de lippen
Ik ben de allereerste mens
Geen medemens om aan te vragen:
Wil met mij deze avond waken...
Ze slapen allen in 't veld
Slechts één ligt radeloos geknield:
Laat deze beker mij voorbij gaan
Doch als U 't werkelijk zo wilt...
zal deze mens zich niet verzetten
Maar niemand hoort de bange klacht
daar vrienden…
en al het witte duizendblad
dat honderdvoudig in de bermen
langs de weg de ogen sluit
hun nachtwake voor even
een gegeven zacht moment, slechts daar
waar stille hindes schuw hun
lippen rond een veldbloem vouwen
hoeveel vrouwen zouden er
hetzelfde doen als ik?…
Het was Rotterdam, 1984, winter, januari
Mijn vader Gerrit Jan was stervende
Er moest ’s nachts gewaakt worden
Ook door mij, voor hem, om hem en Hem
Want hij was een diepgelovige in de Heer
Had zelfs al zijn familiegraf gekocht
Met als hoofdtitel: ‘Christus Triomphator
2 maal ben ik met hem in rolstoel daar geweest
Ik haalde zelfs nog…
Die stofdeeltjes brachten ook toen al veel
aan het licht, onverplicht waarbij steeds
de dageraad weer opstond, welke ootmoedig
viel te eren met als raad na een nachtwaak
toch een nieuwe dag weer uit te proberen.…