Alle inzendingen over naspel

in de stilte van de morgen vol van dauwend gras blote slippertenen geurend naar jasmijn loopt zij naakt te dromen nagenietend van de nacht fluwelen liefde teder en toch hard trapt zij kevers plat even is zij als een kind zonder toekomst gelovend in die waan van echt en puur tot zij nuchter naar de zure melkboer grijpt…

in de nazomer ruik ik de geur van dahlia's herfstdraden weven zich tussen planten in potten de zonnekracht is mild verdampt langzaam ochtendnevel kikkers zwijgen in de vijver eten nog hun buikjes rond op mijn terras gloeit nu het weelderige kleurpalet…

er was vanmorgen een onthaspelen van het naspel van de nacht en de geliefde er was een nieuwe morgen die zich opwond rond mijn vingers en mij bond, een hoop op mooi Maar bleef: de dag een kerker, de avond rusteloos Maar bleef: een perron een wachten…

ja het doet ertoe wat komt en blijft hangen als avondlicht de lange aftiteling van een gedicht het naspel waarin je verschijnt en langzaam weer verdwijnt het eind van de dag de echo van het licht een laatste oogopslag…

Eerst altijd goed de ogen opensperren Voor 't gevelbord ‘geregistreerde hoer’ Met locker, naspel en een petit four Afhankelijk van skills en aantal sterren Nu de OV-chip echt is doorgestoten Is Nederland gecontroleerd ontsloten…

Kom bij me, zeg je in de dwaalnacht maar ik ben mezelf niet in toekomst of verleden ben ik vergeten wie ik ben je laten gaan kan ik niet naar dat niemandsland zonder taal of gevoel zal ik niet bij je blijven wanneer bliksemschichten onze passie verlichten geef ik je lik op stuk met aangebrande tongen en in de retoriek van het naspel…

tanden en spoel ik mijn mond rond Gisteravond voor ik ging liggen, heb ik slechts gedanst Daarna ben ik gaan slapen met jouw kus op mijn mond Vannacht rustte... ....jouw kus op mijn lippen in mijn droom kwam jij voorbij Wij speelden en minden Stilte werd voorafgegaan door voorspel en onderzoek Het hoogtepunt werd bereikt in 'n naspel…

- Het naspel was Een kort revolverdrama, dat weer luwde, - Het tweede: een bekering met veel wijn En een pak slaag in 't natte Neckargras, - Het derde: het cachot, - en de woestijn...…

heeft tot ze plots schokkend verstijft en kreunend van genot klaar komt als ze de ogen opent ziet hij hoe het orgasme langzaam wegdeint in golfjes van nagenot en stille pret meer moet dat niet zijn de bonte waaier pillen die hem in leven houdt eist ongenadig zijn tol maar haar orgasme bevredigt zijn liefde teder is het trage naspel…

die -in het hier en nu- soldaatje willen spelen De oorlog willen naspelen in tentjes slapen schieten met geweren alsof het september'44 is de klok teruggezet dit met 'makkers' delen Elk jaar krijgen ze de kans dit spel -in aller ernst- te spelen: een oorlog waarin 'gewonden' ....gevuurd en gevangen genomen Maar…

woord een uittocht, snel verdwenen over de paginarand, van achter de oorsprong koersend vanuit een gekend verleden of naar een onbekende einder, refrein op een onbeschreven blad, uitvlucht voor zovele kunstgrepen, thema neigt naar overdrijving en naar eindigheid, wrange paukenslag van ouderdom om een dwaling te herschrijven, voor - en naspel…

Waar ik vandaan kom staat haast niets meer wat er stond Wat ik verliet heeft mij onzichtbaar ook verlaten Als ik er kom en mijn verleden naspeel Kijkt alles me bevreemdend aan met steeds een nieuw gezicht Alleen de kerk en de rivier Alleen de oude maan en bomen zijn nog hier Als ik er kom smaakt alles naar een onvermijdbaar later…

toen nog dacht- het doelgebied van deze dag -verkeerde been- ik sloeg de lakens al terug toen ik een schijnbeweging zag de zapper werd getackeld voor ik de vesting kon verdedigen of de speelstijl had bepaald -nabeschouwing- je was grenzeloos in de rust en scoorde met een snelheid waar supporters van oranje tijdens ons voor- en naspel…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

tegen, een woord een uitvlucht, verdwenen over de paginarand, vanuit het eerste teken, refrein op de rug van elk beschreven blad of wat de versnipper bak niet vrat de vlucht die iedere schrijver kent in zovele kunstgrepen, elk thema neigt naar overdrijving, zwart op wit van dwangmatigheid z’n dwaling te herschrijven, een voor - en naspel…

Ze ging varen en sprong overboord en ze heeft 'm d'r liefde verwoord in de zee, toen ze dook en daar paarden ze ook, maar ze zetten het naspel niet voort, want in ademnood vloog ze meteen weer omhoog. In de kiem was hun liefde gesmoord. Gedwongen hiertoe te beslissen volhardt ze d'r liefje te missen.…

Het naspel wordt gestaakt: door tijdnood moet ze haar genot beperken, maar aan d'r geldnood is een eind gemaakt. Vlak ná het afscheid gaat de telefoon.…

indruk gemaakt heb van liefde toen gegeten maar had het wel of niet gesmaakt de zomer van de eerste keer toen ik nog in de lente was één ding herinner ik me weer ik was nog groener dan het gras hij was ook niet zo ervaren had zijn moed bij elkaar geraapt onbeholpen als we waren hadden we sex wat nage-aapt er was geen voor en geen naspel…

Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, in de huid van eeuwen worden teksten lichter loopt een huivering door de onomwonden tijd schuilen er valkuilen in de verzen van de dichter in het voor – en naspel van de heerlijke zonden.…