Alle inzendingen over nat

Het is 20 augustus Een zomerdag die met de herfst vrijt Orkaantijd Schoonvegen van de gehele aarde met minachting van de zwaartekracht Nijd Orkaanwoede Woedend schudt de wind de kruin van de notelaar in onze tuin Hevig, nat Een verzopen bloem ligt op een noot op het pad Modderige kattepootjes volgen mekaar in huis tot op een zonnig plekje…

Proeve van thans in onbruik geraakte dichttrant Op de burgwal staat de dame, Doek en wangen nat van tranen; Want een dame in de romance Moet zich steeds ellendig wanen. En de maan ziet op haar neder, ’t Stormt uit alle hemelstreken; Want in de romance mogen Maan noch stormwind ooit ontbreken.…

hij gaat voorwaar hij staat rechtop zijn haan die kraait neemt van voren of gedraaid oogt ruige rover van Riaadh borst'lige kin van dagen ongeschoren zijn machtig torso glanzend glad gaaikes zijn helemaal wild en nat in droom vereend al lang van voren nagelknipper nooit van gehoord onderhoudt zichzelf met stippen tollen schroeven en…

En als de steen niet wijken wil Breekt hier dadelijk mijn verzet Open in een stroom die zich Over elke barrière In geur, woord en gebaar Naar jouw natte lippen tilt En dan … Stil me maar ……

zeven dichters present te Culemborg droegen zondag kwiek hun gedichten voor thee nippend deerlijk heet uit glazen een dame was zo hard aan de luister dat geroerd de oogjes zachtjes sloten daarbij kwam kwelling in de zorg alle kijkers bleken nat en aangedaan tijdens teder en gepast onderbreken voor één dichter hoestend honds in buien…

als bezeten glijden tongen dieper elkaar’s mond in klittende lichamen in elkaar verwrongen je voorhoofd een moment lang rustend op de mijne opbouwend naar nieuwe drang je ogen groot en blauw volle natte lippen zweetdruppeltjes sluipen langs je gezicht naar beneden waarna ze op mijn borst druipen Dan barst je weer los drukt je lichaam…

beginnen te trillen Het begint te regenen… Ze staat nu vlak voor me De afstand tussen ons wordt steeds minder groot Hunkering weerspiegelt in elkaars gedachten In mijn fantasie zie ik haar al bloot Ik kan niet wachten Vuur stroomt van haar blik in de mijne… Regendruppels rollen als parels langs haar gezicht Verstrengeld landen we in het natte…

De boekhouder komt daar aangelopen, loom en traag, door het lange natte gras. De gehele nacht zat hij gebogen over werk, dat niet op tijd klaar gekomen was. Nu wandelt hij eens naar de vijver, alvorens te gaan rusten van zijn ijver. Onder de treurwilg blijft hij staan en ziet hoe de schaatsenrijders gaan met grote snelheid over het water.…

Alle kussens in het bed mossig nat, bezweet, beweend met beproeving alsmaar rapper danst de fijne kwelling, draaiend kolkend een geheel geconcentreerd vertrekt het cultuurlandschap bewogen want wil stilstaan en niet rennen, bij wat er was.…

ik ben klein van stuk met slappe spieren die mijn buik verdragen mijn geest, traag van doen, verstrooid bij vlagen wil altijd plagen om toch nog wat kermis in mijn ziel te vieren de kin is geworden tot een eenheid met mijn dikke nek alleen bij nat scheren vertoont deze kwetsbare plek nog enige rek ik ben geboren met te korte benen…

Ach, weef en zing, Tot ik dat uiterst oord vergete, Waar stil de witte nevel hing Op 't stroomloos nat der bleke Lethe; Dat ik de weg niet weder wete Naar 't kilst van mijn herinnering, Ach, weef en zing.…

kierden tochtig achter nutteloosheid van weinig geluid en onbestemde herinneringen, die onze aandacht achter een horizon lokten, zonder besef voor de ondergang, die ons trefzeker bleef behagen met zijn weemoedigheid en toen we vertrokken, bleef een van ons achter terwijl de ander stoute schoenen had aangetrokken en de aarde betrad met een nat…

En dan, als elke zakdoek nat, het laatste woord gesproken is, de blikken rusten op de kist, dan kiest zij voor het middenpad. Ze heeft geen plan, het hoofd omhoog, zo zonder angst alleen verdriet Ze kent haar plek, die had ze niet.…

En lijze, onhoorbaar haast, doch zichtbaar aan den drijf der avonddomen, blaast een dodenadem nog een loverke uit de bomen, rolt het, glazig-nat en ners, alover 't streuvelende gers, tot in de biezen die de beek omzomen; en laat het dan, gevallen, van het laagste lis, heel langzaam boven 't water stromen.…

Vlokken natte sneeuw vallen in vlagen uit de grauwe bewolkte hemel. Er blijkt toch nog een graf te zijn onderhouden want plastic bloemen hangen troosteloos in een bekertje van tin. Na lang speuren zie ik opeens, half verstopt, onder gras en mos contouren van een kapotte en verweerde platte zerk.…

maakt de tijd die wegkruipt naar het licht, ik nu met mijn ogen dicht jouw beeld zo stil en vrij al zullen ze ons vinden jij blijft van mij ze zullen ons vinden, vroeg of later als we ons verliezen aan het water, dat kruipt en druipt, verrimpelt verruilt jouw helder beeld voor kringen onder je ogen, nog steeds onbewogen, je haar dat nat…

Als de steen niet wijken wil breekt hier dadelijk mijn verzet open in een stroom die zich over elke barrière in geur, woord en gebaar naar jouw natte lippen tilt en dan … stil me maar…

waterreservoirs om water, water, water op te vangen te bewaren te koesteren als goud op de plank in de kluis bij de bank want water blijft de bron van alle leven bruisende sprankelende ziel van de aarde ontspring dat mooie waterballet niet laten we een duik nemen in oplossingen want als we iets kunnen droogleggen kunnen we dat toch ook nat…

zwermt met grillige warmte over de wereld de duisternis dicht bij haar buik buigen gulzige bloemen en daar is een hol en een poel en het kraken en zoemen van een paar draken in de avond niet veraf op een graf staande een uil staart naar een glazen galg daar grof gebouwde rotsen omringen de melodische afgrond ach altijd en altijd hangen natte…

Vandaag was ik je lange haren heel zacht masserend met een natte doek, daarna je neus, je ogen en je wangen, je moest eens weten wat het met me doet. Vrienden van ons vinden je sprekend lijken op Godfried Bomans, die tevreden blik, verlang je nog niet even naar je pijpje of geniet je van mijn nieuwste limerick?…

II En ik schrijf je trek er een blad voor uit laat de vensters van je huis open je unieke verhaal vertolken stil met open natte voorjaarsogen. Verhaal over de kopjes thee vlechten uit je moederhanden levertraan en de havermout terwijl de stilte het firmament je lijf al teder bezingt.…

Tot aan mijn heupen nat geworden kom ik weer tot de droom:

John Loopstra23 februari 2020Lees meer…

En inderdaad ook vandaag waar tijd en water de zon opstaande tijd weer middendoor scheurt kerst en het schaterlachen ook haar natte konen terughalen groeten riet en kruinen hier als vanouds. ©16-12- 1998…

mijn kussen wordt dan nat van zoute tranen wanneer ik liefdevol aan jou terugdenk. “als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat je... hier bent.” “als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat je... hier bent.”…

Boven het vogelparadijs van jouw dorp daar kwam mij een lege vuilniszak om droog te zitten aanwaaien Daarin kon ik toen mijn natte badpak doen En daarmee kwamen talloze herinneringen aanwaaien hoe jij op de Hondsbossche een matras vond waarop je rustte, het zware touw dat je meezeulde en nooit gebruikte, alle kuiltjes en ribbels…

Kijk naar boven en zie zelfs tranen van sprankelend glans uit jouw ogen naar beneden stromen, regens met tuiten huilend langs jouw wangen die emoties en gevoelens raken tot wanneer zij zullen landen in het zilte nat, een bad waarin mijn woorden sterven in een stilte.…

Kijk naar boven en zie zelfs tranen van sprankelend glans uit jouw ogen naar beneden stromen, regens met tuiten huilend langs jouw wangen die emoties en gevoelens raken tot wanneer zij zullen landen in het zilte nat, een bad waarin mijn woorden sterven in een stilte.…

Jouw eerste landschapje heeft zich voltooid langzaam drogen natte klodders verf in de kleuren van het wilgeneiland.…

Het zilte nat, de plaats waar ik mijn rust heb gevonden Samen met de zon die met haar elegante bleekgele kleur, amber goudschitteringen tot roodtinten schijnt in jou, van het vroege uur tot laat in de avond maak ik deze adembenemende en wonderlijke natuur van dichtbij mee.…

Hoe je het ook wendt of keert, het is toch altijd weer bijzonder dat het bittere vocht verborgen zit tussen droom en realiteit, zichtbaar als een zilte nat die beroering en vervoering zullen raken, vallen en opstaan nabij Druppel voor druppel smaakvol en subtiel gegoten in deze rijm en vers; op weg naar jou.…