Alle inzendingen over natte droom

kan iemand voorzichtig verscheuren de ramen van het huis geluidloos dichtspijkeren wie draagt de doden zweeft tussen heel en kapot tilt het nieuwe leven op wie danst door vale dagen droomt met broze botten staat de ruimte af bestuurt iemand de koets die de ziel vervoert legt bloemen neer wie is morgen dood misschien moet je dromen…

Dromen is geen simpel tijdverdrijf maar welkome gelegenheid om de eenzaamheid te ontvluchten Droom vannacht die droom met mij waarin we samen vluchten…

De oude binnenstad is winterig en nat Mannen op weg naar huis of een kroeg, weggekropen in hun opgeslagen kragen. De oude hoer achter haar beregende raam, geen gretige klant te zien, het is te vroeg Dit is een van die winternatte dagen met de natte geur van bejaarde scheve stenen.…

Regenkleding aangeschaft, niettemin was ik gister nat, tot op het bot en verder! Maar blij, dat ben ik er wel mee, al moet 'k zeggen de drempel genomen te hebben, ben ik nog niet eerder zo nat geweest, als de afgelopen week!…

Ik loop voetstappen in het natte zand de ruisende zee raakt mijn oren, ziende blind wolken mijn gedachten de lucht in grillige grijze vormen zwerven naar de verte flarden mijmeringen maken van de kim ’n gerafeld koord, ik voel de wind mijn spinsels verjagen ik kijk omlaag en zie de zee mijn voeten kussen…

Een late bader op het strand De zee herademt na de zomerdrukte en rolt haar natte loper uit steeds weer, steeds weer... Getijdenmoe, maar nooit aflatend geeft zij gehoor aan eb en vloed onstuimig op het ritme van een eerste najaarsstorm. Een verloren meeuw krijst zich moeizaam een weg naar het ruime sop.…

je spat uit het ogenblik zelf niet gewekt de straat nat, glad weerspiegeling tram onder je raam en dan: stoned op een meter van de televisie dichtbij visie zak patat, dag drie Ik kriebel over haar buik, bop in haar navel, plop haar schaamte open Kus mezelf, zes jaar later weer Spattend in dit blikken spat blik…

Je lijf, nát van zweet, kletsnat, gloeiend heet, onstuimig, bonkend, hart en hoofd, je dacht nee eigenlijk geloofd dat het je hartstikke koud liet.…

Ik ga naar bed Vol goede moed Ga liggen in het donker, lezen lukt me niet Knipper, mijn wangen worden nat Tranen beginnen te stromen Zonder dat ik er erg in had Ik ga uit bed Vol goede moed Neem vrij, werken lukt me niet Knipper, mascarastrepen op mijn huid Tranen beginnen te stromen Zonder enige vorm van geluid…

een dorp is een cirkel met de hand rond een kerk getrokken; een duif is een zeer eenvoudige luchtledige lijn op een dak; een voorjaar maakt natte vlekken op het papier van de lucht; en kijk, dit is pas werkelijkheid: straks laat ik het regenen op mijn gedicht zodat het uitvloeit tot een akwarel van doordrenkte, onleesbare woorden…

het zand is nat, suizend helm vloekende meeuwen rotte planken drijven op het zoute water langs de oude weg een zoekende man gevonden met zilveren lantaarn leidde door donkere dalen smachtend naar gemoedsrust van alle woede, laat hem varen en hem in golven van liefde verdrinken om het ongeloof te bezinken en zijn bescheidenheid te openbaren…

we dansten de parelende dauw van esdoornhagen schreven muziek in het natte gras koesterden ons met welbehagen in de eerste warme stralen die de zon ons gaf volgden het klein concert dat vroege vogels floten op de tonen van ontluikend licht woordloos gingen wonderen ons voorbij mystieke gevoelens gaven ons een diepe spirituele…

Stomende wolken bevroren pull mos kruipt uit de voegen zont zichzelf nat Kroezende eiken drakenvellen in krul paraplu’s groeien snel dansen hun eerste pirouette Zuiderse muziek lacht ironisch uit de lucht Barman heeft veel aandacht warme choco, koffie en glühwein stomende wolken voor een verkouden pull…

de avond tuimelt roze flamingos kleuren de lagune aan de hemel palmen wiegen op de wind blauw wordt groen groen stil zilvergrijs witte huisjes knielen deemoedig als devote nonnetjes op de bidbank van het strand stilte kruipt genadig tussen hopeloos gestrande schelpen de zee knabbelt aan de droomkasteeltjes van nat zand…

rusteloos beweegt mijn adem ergens laag boven de grond of is het mijn stem die niet meer bestaat omdat ik zwijg onder natte rouwkransen van gras en water te vroeg komt elk geluid, als hagel op getelde uren alsof duizend nachten drukken op het landschap van één dag ingezwachteld onafgebroken stil draag ik de transparante…

Een tijdsbeeld van regen over Hollandse wegen mensen die verkleumd klagen, om warme zonneschijn vragen natuur die steeds twijfelt, is het voorjaar of najaar maar regen daalt voort, ‘t natte natuurgebaar wordt het werkelijk warmer, of mogelijk nog natter als de wetenschap faalt, de natuur steeds gevatter blijft de zon achterwege, de traktatie…

De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe boom?…

verlaten van groen ingetogen op jezelf je naaktheid ten toon zo sta je daar, moederziel mijn meelij is gewekt terwijl het een natuurlijk verloop is toch… je grandeur van weleer komt weer, dat weet ik toch… op pijnlijke wijze wordt blootgelegd de onvolkomenheden opgelopen tijdens storm, droogte, hitte, natte en toch, ben je volmaakt…

En ik word ook heel erg nat. Dan glijd ik uit, en heb ik pijn. En nagezien, is ook, niet fijn. Dan ga ik maar binnen spelen. Hoef ik me tenminste niet te vervelen. Ik kan een vriendje bellen, Of aan mijn zus een verhaaltje vertellen. Gelukkig kan ik binnen, Een heleboel dingen verzinnen.…

beweging tussen natte muren Franse lelies, manshoog wuiven achter sterren er sijpelt water van de schoor die de ingezakte schedel moet schragen drip drip drup drip drip drup het ritme van leven na de dood gaat onverstoorbaar door de kamers er wordt niets geplooid of glad gestreken ontbering geeft voedsel aan alles wat niet is bezweken…

Ook ik ben de zee, en ik zwijg Want ik ben de wind, en ik Opteer want ik ben het land, Droog, nat, oorlog, winter. Honger en gebrek, twijfel En blindheid, ik ben melaats, Toch ontstaat het niet, en het Staat mij niet tegen, ik ben, En ik heb, en ik val, en het Valt, en het omgeeft, en het Spruit, en het staat op.…

Jij kunt de zon in het water zien schijnen Het is daarom dat wij schuilen tot de zon doorbreekt We zijn al doorweekt tot de draad toe nat, verzopen kat Het Brabants landschap met of grintweg of bospad krinkel in en kronkel uit De zomen met onkruiden die je nu kruiden noemen moet Goed, jij kunt de zon in het regenwater…

We zitten niet meer op dezelfde golflengte jij altijd ijverig bezig in een lucide wereld vol belangrijke veranderingen ik geworteld in het nu van eenzaamheid en overleven, je probeert een vergelijking te maken tussen een gedicht en een straat die wankelt onder natte regensluiers woorden, die vochtig zijn door tranendrop…

Vannacht een droom een ruimte met geluid dreigend vanuit het niets je geboorte in licht oneindig is alles om je heen verbeelding is een droom maar wel alleen vannacht een droom zonder eind stopt nooit maar wel alleen vannacht droom eind…

droom in je dromen.. om te dromen, dat je dromerig in de zon ligt te dromen.. droom, of de zon je kan helpen de dromen uit te laten komen... droom in je dromen.. laat je dromerige gedachten stromen..…

de herfst is warm van kleur en heeft een speciale geur van eikenblad en mos en van kastanje de herfst is heerlijk zonder franje de herfst is nat de herfst is wind is als het spelen van een kind dat steeds opnieuw begint de herfst is als ieder ander jaargetijde prachtig is z'n eigen soort de herfst die heeft iets haastigs over zich…

een minnend paar man en meisje identiteit onbekend op een grijsgeregende morgen in een van de plattelandssteden komen vreemd aan hun eind nl. zij vloeien als twee vlakken natte waterverf in elkaar liefde of toeval niemand weet het stoffig en schraal als puin vindt men de bewijsstukken (hun silhouetten) later veel later op een onverhuurde…

eens sloop zachtjes de winter in mijn leven met kille handen om mijn hart en kou die donkere wolken bracht langs mij heen wisselden de seizoenen doch mijn ziel bleef dolen in de duisternis geen warme zonnestralen die mijn lichaam koesterden langs mijn gezicht sijpelen natte tranen nog steeds mijn voeten op de grond de aarde is stabiel misschien…

Nat groen gras En water van een spuitend fontein In zijn wereld brengen. Of nu vandaag bijvoorbeeld De draaiorgelmuziek Van ’s Zaterdagsmiddags In de winkelstraat.…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…