Daar in rottende bladeren ontwaakt
de slang die zich, staart in de bek, vermaakt,
die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind
schrik aanjaagt; de dood in zijn slaap aanraakt
en toch niets aan leven verliest. Hij vindt
zichzelf in stof dat hem aan aarde bindt.
Daar in rottende bladeren ontwaakt
de ringslang - die lange zinnen verbindt,
dat rappe…
Ochtendnevel in de velden
bloemen drinken nieuwe kleur
insecten laven zich als ware dit
een nectar voor de goden
niet gemaakt voor dode helden
wiens messen en gebroken botten
vage geesten nooit gewijd
in de diepte wijlen
door de insecten niet vergeten die,
geen dorst meer nu; gaan eten
een lang verhaal van dood en brood,
van as en…
18.597
Bezig met laden