Alle inzendingen over natuurkracht

nu met elke gouden zon weer haar borsten komen onder mijn strelende hand ademtocht vol fijn zand alles bestrooiend met de liefde van nieuw leven haar zachte haar op trillende hellingen zichtbaar onder mijn ijle lichaam luid haar bonzend hart hoorbaar over mijn hijgende longen strelen haar vochtige tongen als de zon rood wordt strekt zij haar…

Zeer doet het verdriet als ik herinnering zie door jouw natuurkracht.…

Oeverloos geweld De schuttersvis schiet niet mis Insect verzwolgen.…

blaast woest stuivend zand waar meeuwen vluchten schreeuwend in grijze lucht harde wind bespeelt stoere vlaggenmasten met klepperende lijnen striemend zand verblindt half dichtgeknepen ogen onder een wollen muts voetstappen verdwijnen onder een verse laag opgejaagd silicium blijf staan, stil staan verwacht de macht van deze natuurkracht…

Het silhouet van het glansrijk stroomt langs de kustlijnen als een begin of een eind van getijdige draaipasjes rondom ons golven de wateren mee natuurkrachtig naar aangespoelde omhelzingen.…

Kort na het nieuws omtrent de dood van Reve Volgt nieuws omtrent het werk van Lucebert: 't Is aan het Rijk geschonken om nog ver In vele vormen voort te blijven leven De dood is als natuurkracht zeker groot Maar oeuvres zijn als leven na de dood…

Het wezen van 't heelal is energie Het wezen van de mens is zijn arbeid, Door de arbeid is de mens een deel van die Oneindige natuurkracht: de waarheid. Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd, Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur, En haar vermeestert slechts het sterkste vuur, Dus: strijd van allen zonder onderscheid.…

vallende wind striemt de gehavende vreemde vogel gehoekte vleugels zoeken balans in de wolkenjachtige lucht natuurkracht geselt zijn lichaam met dof geroffel zwiept hij rond stuurloos zwalkt hij richting aarde het karkas breekt als een eierschaal ontstemd loop ik naar wat overbleef van mijn vlieger die geen hoogte kreeg…

Zoals altijd is er een dierenspoor. Er staan gewone brem, slangenkruid, ossetong en koekoeksbloemen. Sommige konijnen begonnen een hol, maar groeven niet door. In de spaarbekkens hangt het water; je zou er munten in kunnen gooien als in het bassin van een fontein. Bast is van jonge bomen afgeknaagd. Zie toch hoe de dag werkelijk wentelt…

je handen al mijn geheimen Jij zet de toon, ik volg Nooit heb ik deze lust gekend ik wil me laven verdrinken in je schoot sterven in je armen alles is goed morgen bestaat niet alle clichés zijn waar Dan dring je bij me binnen, wacht niet op mijn 'ja' Even vanzelfsprekend als 's-morgens de zon opkomt neem je wat nu van jou is Een natuurkracht…

De treurwilg bij de rand van het eikenwoud heeft gekromde vingers, vol neerslachtig grijs. Door zijn reuzenhand ruist een trotse wijs, die op strijdbaar, toch vreedzaam voorjaar bouwt. Bladknoppen in het zwaar hangende hout zien neer op een klein bloemenparadijs, geboren uit modder, verdwenen ijs. Het siddert onder sluipwind, ademt koud.…

Opgestuwd door natuurkracht bereikt vurig steen hoogte, koelt, slijt en brokkelt tot minuscule materie. Neerslag voert het mee door uitgesleten kloven en het bezinkt, laag na laag, tot zwart strand ontstaat. Ik sta op het strand en tuur omhoog naar de uitgedoofde vulkaan, bedekt met nevelwoud.…

vingers spitsten en je handen wezen naar wat jij met weerlichtende bliksem in talloze kleuren geschreven had ondanks je angst voor het onverwachte opende jij je hart voor deze manifestatie van geweldige natuurkrachten dolde het aardse in vuur en vlam met een rollende donder weerstond regen en wind met een lief en…

daar de Godin in onze harten leeft Ik wandel met Maria Magdalena langs de lentebloemen en de vrolijke vogels, wij zijn helemaal in ons element als gezworen krijgers, met de liefde van Christus in onze zielestrijd, terwijl Zijn Geest onze liefde zegent wij ruimte vrijmaken op deze aarde zodat het Goddelijke zich meer kan verbinden met de natuurkrachten…

schenken muurvast vertrouwen Water stroomt door het ravijn Vogels fluiten het concert van de dag Vrede voelt als een associatieverdrag Vogels zingen melancholiek Een ballade van romantiek, na tragiek Waterspreeuwen vertonen bad-rituelen Vredig gevoel met ieders hart delen Stilzwijgende diepgang uit het ravijn Waar je intens verbonden met natuurkrachten…

Kracht uit zich door een natuurlijk geweld Gaten tussen bomen Een boomstam door natuurkracht geveld Een zwarte specht was in je gekomen Gehavende stammen vertellen over eeuwen In jouw holten sliepen spreeuwen Je hart was rot tot diep in het zicht Een proces dat doorging totdat je was gezwicht Verspleten tot houtige vezels Judasoren vergelijkbaar…

Hollander overtuigd, geankerd in een nauw wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard vast liet lopen, bolde winddruk 12 zeilen met de kracht van de gordiaanse knopen en van een vaste koers verstoken, stuurloos met een gebroken kompas, gedoemd in een laatste reis de klippen te verleggen, viel tegen innerlijke natuurkracht…

Ze geloofden in de geesten van de voorouders en natuurkrachten, tovenaars en heksen en Ama was hun oppergod. Nu zijn ze afgezakt naar beneden, waar ik met hen van gierstbier heb genoten, een filmploeg bekeken, die naar de toppen wilde.…

Uitwaaiend en genietend van die natuurkrachten. Weg negativiteit weg nare gedachten. De wind waait dwars door je hoofd. Alleen nog positief alsof de wind je verdooft. Uitwaaien heerlijk bij die ruwe zee. Die harde wind neemt al je zorgen mee. Schelpen zoekend aan de waterlijn. Konden we maar altijd hier op het strand zijn.…

Ik bezit niet de natuurkracht om jou van bladeren te voorzien winterse koude heeft al mijn zondes blootgelegd in stil verdriet ik praat zelden tegen vreemden omdat jij niet weggaat blijft schaduw naast zon bestaan op hoop van zegen misschien stimuleert het als ik voortaan zwijg over familie en vijand wanneer wolken voorbij drijven voor…

geprangd tussen oceanen en Evita’s tranen uitgestrekt gerekt slingert je land je lief langs de rand van een continent zo zwanger van tragiek in die smeltkroes van smeulende strijd stromen je woorden als linkse lava strooien in wonden van de kolkende massa de kiemen van Hoop de kracht van Geloof met die oer-natuurkracht maar dan lipzacht…

voeten in de aarde en mijn armen wijd gespreid voel ik mij een boom van waarde een monument in eeuwigheid met de vogels op mijn handen en hun jongen op mijn kruin groeit er mos tussen mijn tanden ben ik het middelpunt van jouw tuin met mijn vingers kromgetrokken trotseer ik regen, wind en storm blijf ik sterk en onverschrokken al zijn de natuurkrachten…

de haarlok als dichter al sinds lang gedoemd tot démentie verdroogd, verdord, háást uit de tijd denk ik zo soms met wel wat spijt aan mijn al eeuwen terug vervluchtigde esprit mijn hart dat klopte voor zo menig jonge vrouw natuurkracht die zich niet liet ringeloren waarbij ik fluisterend mocht horen dát wat ik graag vernemen wou ooit…

ze komen uit het niets, uit een andere tijd, lang voor ons, onzichtbare lijnen vliegend tussen de sterren. in de avond wiekende vleugels, snaterend gekibbel in de koude lucht, op hun moeizame weg terug naar jou en mij. ze gaan onder de maan, langs de wolken, door de tijd, sierlijk en plomp, onmogelijke machines van holle botten en ijzeren…

buskruit boekdrukkunst kwantumtheorie aluminiumfolie wenteltrap weetteelt trein vertragingen baggeren polderen dralen rage ballotage ballonvaart draagkracht Plato Socrates wijsheid vriijheid natuurkrachten verontachtzamen schrikkeljaar antilope ontlopen ontmoedigen broedseizoen moeite doen oproerkraaier keizersnede ledenvergadering…