Alle inzendingen over navigeren

hanenpoten-briefje van het kind we leggen zoveel terzijde foto's van een vergeten vakantie hoe onbeschrijflijk jong we waren het geboetseerde vaasje van het andere kind dingen die ons herinneren aan wie en hoe we waren wie we dachten te zijn de topjes van de ijsberg de onzichtbare massa daaronder we leggen zoveel terzijde in zachte regen navigeren…

Er moeten veel meer vrouwen in het leger Te land, ter zee en boven in de lucht Straks in een tank en een F-16 vlucht Of navigeren op een mijnenveger Een vrouwenquotum: dapper en heel stoer Geschikt bevonden als kanonnenvoer…

piloot in de nacht van blinde duisternis gedreven door onbestemd verlangen op vleugels van verwachting navigeer je door oneindige ruimte gedragen door het ritme van de wind die het lied van liefde zingt zweefvlieger je vol vertrouwen zachtjes mijn armen tegemoet…

Voorzichtig navigerend in donker gevaar loert om de hoek zonder lamp licht dooft in levenloze ogen blikken werpen op hopeloze toekomst beelden vervagen van vroegere levens ervaring was toen alles uit broodnood zakelijk wordt de lijkzak gesloten.…

Een beglaasd gat in de muur belicht een straat Binnen handbereik ontastbaar Voorbijgangers checken zich spiegelend hun huidige versies Navigeren verder op autotv'tjes Steeds gecomprimeerd vat een dorp gemeentelijk het land samen…

Met vleugels van licht zeilend op sterrenwind navigeren op hemellicht laverend scheren langs sterren en planeten, bij Centauri Alfa overstag laatste blik op thuis het stervende zonnestelsel aarde verzinkt in de zon die z’n kinderen opvreet…

Staand op het zand van een eenzaam ver strand zoek ik vergeefs naar de bron en die stip aan de horizon waarop ik kan navigeren om op het punt te arriveren vanwaar ik ooit ben vertrokken maar ik zie slechts in schittering de dag mij bloedend verlokken langzaam stervend in loutering…

Passioneel getrouw in tijden van harmonie tikt de wijzer voort gestuurd door de felle ster zichtbaar in de glazen bol.…

mistflarden ontnemen mij het zicht op het morgenrood verduisteren de dag vertroebelen het licht stappen worden onzeker op de tast zoek ik de weg maar hoe navigeer ik zonder houvast angst hangt als een grijze nevel in mijn binnenste ik kan hem niet uitademen de kilte bouwt een nest van leegte in mijn borst ik verdwaal in sluiers tussen…

taak gewend En dichtte kieren, scheuren, naden Zoals ze door het leven waadde Een Zeeuwse oester, vaak absent Somtijds geopend en attent Een werf voor averij en schade Het werd haar allerlaatste reis Vertelden haar de lichtsignalen Van vuurtoren en hemelzalen Ze was in evenwicht en wijs Ze kon alles relativeren Dus trossen los en- navigeren…

Wij schieten in de lach, laten ons van de daken waaien in feilloos navigeren Kaatst onze schaterlach tegen de kust bij Etretat: “Beauvais!”roept iemand en een ander: “Icarus!”…

ergens moet ik beginnen met stappen zetten gewoon touwen vastknopen knopen ontwarren blind navigeren zeeën bevaren stranden bij eb ergens moet de evenaar samenvallen met de horizon zodat ik mijn sleutels weer vind Heilige Anthonius goede vrind verre buur, nou ja arbitrair bepaald altijd wat geen einde in zicht boogminuten…

Gedragen door de wind In een bed van veren Waar overzicht bezint Navigeren Contouren geven aan Uitzichten geven Lijnen die door een landschap gaan De wind laat je zweven Neem waar en overzie Het kleine daar beneden Rivieren, zeeën en bergen die je ziet Drukte heb je vermeden Je passeert grenzen De zomer is gedaan Er zijn andere wensen…

Ik navigeer heerlijk met mijn handen over je huid. Onweerstaanbaar, begeerlijk. Ik zoen de sproeten op je rechterbil en via de kuiltjes in je onderrug glijden mijn lippen naar boven richting linkerarm met je Drakentatoeage bovenaan.…

om te volgen volg ik de levensloop van het hart zoals ik ben, wat wil het opnieuw en opnieuw is niets perfect, is er geen garantie maar navigeer je het hart weet leef je, leef je in de wereld pak je de trein van het leven stappen mensen op en stappen mensen af volgen hun hart de dag zal altijd duren in het ritme van dag en nacht…

De laatste noten zijn gespeeld Op het podium nu twee, eenzame mensen Alle harmonieën hebben ze laten horen Alle klanken hebben ze gedeeld Het podium verlaten valt niet mee Voorzichtig dalen ze af Verstild is de achtergelaten ruimte Nu nog ogenschijnlijk met z'n twee Een schreeuwend hart hoor je niet Ze lopen maar waar naar toe Navigeren…

Ze wil hier niet meer weg niet terug naar het lege huis waar alleen nog wat bloemen langzaam staan te sterven in een oude breekbare vaas dus zit ze maar te wachten terwijl de tijd verstrijkt met gesloten ogen verhult het donker soms wat van de twijfel de kunst van navigeren in het wankele duister is te varen op gevoel tastend naar…

Vraag me niets als je me naar de nacht ziet staren mijn armen om mezelf geslagen wiegend in een zee van pijn wiens golven niet te breken zijn maar telkens nieuwe vloed aandragen Vraag me niets als ik worstel met woeste baren stuurloos zoek naar kalme stromen blind navigerend op het vertrouwen dat ik de haven zal aanschouwen wanneer de zon…

Vraag me niets Als ik worstel met woeste baren Stuurloos zoek naar kalme stromen Blind navigerend op het vertrouwen Dat ik de haven zal aanschouwen Wanneer de zon is opgekomen.…

Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, gewit in de kleuren van zwartgalligheid, gestold in de ongewelde tranen van weerbarstigheid, ik navigeer langs het decor van kerkhoven, omcirkeld door een vlucht van kraaien boven het ongekuiste gras.…

Navigeren zonder zicht op de overzijde terwijl ver weg een hoorn wenkt varen we blind op de boeien van het verleden schepelingen zijn we, schamel ons schip en het gerafelde zeil schipbreuk is een dreigend letsel eilanden drijven langszij als reddingssloepen met zielloze masten onbegaanbaar wordt de waterweg peddelend gaan we voort tot…

Jaren voer je en zwoer je aan niemand in het bijzonder, – hoewel ja, aan jezelf het meest – het navigeren te leren. En zo zit je dan op je tropische eiland vol kokosnoten, autarkisch en met een woeste pen. Ze zouden je weerga moeten kennen, maar schuil houd je die het liefst onder een pseudoniem in het verborgene.…

Op zo'n dag ga ik ademloos de weg waar ik werkelijk van hou, navigerend met de kaart van mijn hart.…

terwijl ik hier zit zonder jou zit jij daar zonder mij zo reizen wij ieder voor zich door de achtbaan van deze tijd ondertussen speelt op de radio in vele landen tegelijkertijd voor iedereen die het horen wil ter bemoediging een oud lied dat ons helpt te navigeren door de dagen van isolement waarin wij op afstand slechts elkaar de handen…

been de tere wonde en iets van waarde torn ik aan de gulheid van de drukkende kracht der zwaarte Hier keert het tij, hel ik tegen slagzij aan Woest en ledig vlammen de golven een rijzige macht waaraan ik niet kan ontsnappen en spuwen ziltige zinnen over de doden die dolen en eeuwig schimmen in de schaduw van de Maan Waarheen navigeer…

Hoe dan ook heb ik een grote bewondering en verwondering voor hen daar ze als parade van trotse lichamen navigeren en oriënteren zonder enige vorm van belemmering maar ook elkaar stimuleren om steeds weer samen te vliegen voordat ze hun uiteindelijke bestemming bereiken.…

kleuren naar een toestand die vormloos is aan de inherentie van twijfel en zelfs onwetendheid, deze uithaal staat als een gewelf zonder pilaren en fundament of zoals een yogi die zich de metafysische levitatie in een kluizenaarshol heeft meester gemaakt en zich onttrekt aan de regels van fysica, “er geen asem aan geven “ een kunst die navigerende…

vrije leven wapperend in zachte bries met alle winden mee laverend in het frisse helder ben ik gelijk de kleuren van het Hollands blauw met wolkenwit lonkend met open vizier schuim ik vele wateren af doet de motor het water kolken met de landsvlag ten top geheven staat mijn naam in spiegelbeeld geschreven AMIGO navigerend…

Philips heeft een slecht jaar achter de rug en kwam met een winstwaarschuwing we moeten erdoorheen navigeren - zeggen ze er zijn meer mensen mèt tattoos dan zonder de Schoenenreus heeft uitstel van betaling aangevraagd het bedrijf is gesloten er werken 1000 mensen.…

Laat de boot zelf maar navigeren, zonder zeil, en gooi het kompas maar in de zee,” zei Hector “Na enkele weken zullen we een orgie bijwonen onder de apenbroodboom… Wel moeten we tegen die tijd wat Oudgrieks kunnen verstaan, anders staat je kop straks op een speer.”…