Alle inzendingen over neergang

Op elkaar gericht Gezin gesticht Hoeksteen van de Samenleving Onheilsbericht Betonrot belicht Puinhoop van de Samenleving Gezin gesticht Gezin ontwricht Slopend gedicht...…

Verzinnebeeldt de neergang van de rede en de vrede die eindelijk zijn plek vind. Speelsheid overwint !…

De Neergang is overwonnen. Wat omvat je bagage? Nog veel te veel te veel. Check je grote beslissing... Praktisch ben je verlicht. Want jij vertrouwt je Maat. Sluit nu maar je koffer.…

Gezien de neergang van de AEX Hecht ik geloof aan onze economen Die allen een recessie aan zien komen, Maar Bos en Balkenende zien nog niks. Zij willen dat u zich geen zorgen maakt: “Gaat u maar slapen. De regering waakt.”…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Voorbij is het floreren Ze is als een spin zo kwaad Het is de neergang die ze haat Een God die futloos gadeslaat Ze weet zich eigenlijk geen raad Ze is hem kwijt haar rode draad Haar zelfbeeld demonteren Niet langer meer creeëren Is dat wat haar te wachten staat? Ze weet zich eigenlijk geen raad…

Zo steil is de woestijn zelden terwijl aan de neergang de oase kleeft en daar waar het licht het landschap raakt wordt het vastgeklonken door gewassen zonder vrees Onvindbaar voor smalle briesjes of brede stormen wast - nog onzichtbaar - de toekomst de aarde kiert en dreigt zonder inhoud zoals dood lava doet de horizon reist hier…

De op- en neergang van een naastverwant, van een duisternis die licht kan geven, geregeld in strakke orde van hogerhand. Zij laat zich een aards leven aanleunen, in een dans van aantrekken en afstoten. Het is meer noodgedwongen elkaar steunen, een verhaal van de kleine en de grote.…

Ze haalt voor zich de tijden in Die minder over rozen gaan ze kijkt er anders tegenaan omdat ze vecht dus overwint Haar inzicht is een allerlei van krachten uit geputte wil te warmen liever dan het kil te hebben in zelf medelij Een neergang staat zij zich niet toe dan trekt ze `t liefst de hele kluit met wee en moed de wortels uit ze…

Halfoogst en reeds de eerste tekens van neergang, herfst en einde zomer maar plots vandaag een lichtgetover van kaarsjes, liederen en gebed. Maria, Vrouw verheven hoger dan zon en maan en sterrenrijk, Ge staat voor velen nu te kijk maar waart een onbekende, arme moeder.…

Een taal voor neergang resistent onwerkzaam op het doodsniveau. Gebeiteld in het Lege huis van Leven: Hier werd verleden nooit geschreven. --------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1995)…

Het zijn unieke tijden om onomkeerbaar juiste wegen in te slaan Die de weg kwijnende natuur uit de apocalyptische neergang zullen moeten kunnen redden Historische kansen voor de zich homo deus wanende 'sapiens met zijn reptielenbrein' Om te erkennen dat twee eeuwen industriële revolutie door…

Haar hand smoort droge snikken in smeken strekt de arm zich uit kreten sterven zonder geluid in de wanhoop van haar blikken Knikkend zoeken de knieën grond het lichaam buigt voor het geweld moe van het strijden en geveld door 'n schrijnende diepe wond Verzwakte handen weggekwijnd vangen nog even 't vol gewicht voordat ze in d'r neergang…

We koesteren ons in gevoelens van neergang, die tegelijk een geweldige voedingsbodem is voor het uitzichtloze. Wij schreeuwen moedeloos en trachten ons aan een strohalm vast te klampen. Het is net of we verdwalen in het donker, waar het licht niet meer zal opkomen.…

We koesteren ons in gevoelens van neergang, die tegelijk een geweldige voedingsbodem is voor het uitzichtloze. Wij schreeuwen moedeloos en trachten ons aan een strohalm vast te klampen. Het is net of we verdwalen in het donker, waar het licht niet meer zal opkomen.…

verlossende eind nee het is nog lang geen eeuwige nacht voor ik ga kwijnen verdwijnen als in een dikke mist ontvlamt mijn haard en baart mijn brein verstilde wolken van verwondering word ik daarin toppen gewaar die vele malen hoger zijn dan de scherpste ogen kijken zolang ik zoveel verder kan reiken naar hartenlust is er geen neergang…

werelds golven, op een wankel surfboard van de lusten en de lasten balans zonder werkelijk gevoel vanzelfsprekendheid ontstaat niet zonder reflectie van de eigenheid dus laten we hossen en uitbundig zijn, dat we uitverkoren zijn te hopen, omdat wat we hadden kunnen zijn maar soms niet kregen, deelbaarheid als willig doel van op - en neergang…

Zijn denken vertroebeld Zijn pupillen vergroot Zijn aders totaal kapot Doordat hij zoveel spoot Verzorgt zichzelf niet meer Ongewassen, ongeschoren Zijn neergang ziet hij niet Hij is gefixeerd op scoren En ooit was dit 'n jonge knul Met toekomstplannen, idealen Nu wacht hij tot het tijd is Om zijn methadon te halen Trillend zit hij…

Ach deze tijd, onze tijd van neergang en overgang, scheidt de vroege dauw van de schaduw die we nu vertrappen, morgens opgestart in de late middag al verdampt, zich vast klampt in het tempo van elke hartenklop waarin we mochten hopen, en iedere seconde tart en eindigt ligt de nacht van overmacht een nieuw stelsel als vulsel in…

immer nog te keren knagend aan echt alles In decennia opgebouwd, weg Ja, weg gaat langzaam het leven logisch, want een ongeneeslijke ziekte wint altijd uiteindelijk zal ik 'verliezer' zijn juist terwijl ik heb gewonnen oneerlijke strijd die 'k wil winnen betekent zonder discussie 'de dood' dus ongeneeslijk betekent zonder discussie 'neergang…

In zijn ijzige ogen was mijn neergang ontwaakt En vervolgens in roestige splinters gespleten. Ik voelde me tot schim van de toekomst verworden Als een ridder geveld door zijn bloedeigen zwaard. Mijn harnas was een waanbeeld van beschutting geworden Het verraad van mijn lichaam was door ijzer verzwaard.…

Onder de toonbank houdt de la verborgen een dorps-historie, die geen derde ziet: de trots, de deugd, de neergang en de zorgen, in briefjes-van-de-week, betaald of niet. De winkelierster kan geen naam vergeten van de eigen mensen, of van wie, bedaard, met ogen, die van wind en verte weten, verankerd liggen, tot hun schuit weer vaart.…

het houdt van verval, het trage ontbinden, de graduele neergang van orde tot aarde, water en slijm, het kleven van woorden aan handen ontdaan van hun grip, vuur dat vreet aan molm, gebinte van kerken, donker gewemel diep in een crypte, barsten, glasbreuk, stofwalmen, krakende vloeren, steenslag, roest, gelig vet in de kromme hoek van het blad…

Mag ik uit de wilde spelen van dit wisslend licht en donker, uit de wankle op- en neergang der verbloeiende getijden niets dan u en u alleen onthouden in uw nimmermeer te grijpen stralende onafhanklijkheid?... Kan uw ijver niet gedogen dat u iemand buiten mij zou weten?…

hand ging over stapels borden gestald om aangeraakt te worden Zachtjes tikte ik er eentje aan die had moeten blijven staan Niet al wat breekt wordt ook vermalen In de helle juni zon blonk het glazuur er niet minder om al moest ik de splinters wel betalen De schitterende scherven sneden als sterren die fonkelen in het zicht maar die hun neergang…

Haar lichaam sterk en stoer geheel zichzelf in oergezonde staat en spotlachend om wie er niet als zij totaal geen kwalen kent maar last en leed verdraagt de neergang van een lijf dat het wél af laat weten Haar ironie zweeft uitvergroot boven de klachten van de lijders die na bekentenis over hun feilen en het vertonen van hun wonden in…

Mocht het zo zijn, dat conflicten zich bekeren en als we wakker worden op een speciale morgen verworden zijn tot liefde zonder enig geweld, dat lelijkheid afstand neemt van eigen vorm zich vormt in alle schoonheid die al bestond wordt opgeteld, wel of niet vermomd zelfs een uitgebloeide roos in de lijst van neergang van z’n kracht…

Dwars door de nacht hij laat het licht in ijzige winterluchten kristalliseren aura’s in vochtige lucht poëzie in sneeuwlandschap Als kaf in de wind als de muziek klinkt marcheren ze als robots buiten in de mist mannen met dode zielen hellemuziek drijft hen voort…