Alle inzendingen over neerslachtigheid

blij met de regen de pollen nu neerslachtig mijn neus opgelucht!…

Zit in de put in afnemend licht licht zonder zonzicht druilerige regen schemert neerslachtigheid waar in de put geen plaats voor is dáár somber ik met mijn tegenspoed dieper dan diep tot ik land licht is niet meer dan een vermoeden van stip de enige uitweg…

Het medicijn dat men had voorgeschreven Als middel tegen depressiviteit Verloste hem van zijn neerslachtigheid, Hij stapt weer blij en vrolijk door het leven. Al voelt hij zich niet meer een echte vent, De man is wél blijmoedig impotent.…

Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t zo zeer naar neerslachtigheid neigt Mijn levensgeluk laat zich niet vangen nu zelfs het diepste van de stilte zwijgt Ik staar in zwarte duisternis, vele uren nu mijn hart vreselijk huilt van verdriet Hoe lang moet toch de duisternis duren vraag ik de tranen.…

Er is voor mij geen reden om te klagen Over de gestage voortgang van de dagen; Toch overvalt me soms neerslachtigheid En ook de weemoed, moeilijk te verjagen, Om alles wat voorbij is en voorgoed gedaan.…

Veel te wankel om te reizen en te trekken, en te neerslachtig. Toch is er nog hoop op zalig overgaan naar de heilige rust. Een kopje koffie wellicht, een plakje koek met boter.…

Dat alles maakt mij af en toe neerslachtig. De actualiteit is mooi en prachtig.…

Als een sluier hangt de nevel trots over de maagdelijke grond niet van plan op te geven wat de gretige wolk op aarde vond Droevig, neerslachtig geeft de aarde haar bezit al haar prachtige juwelen opgeslokt in oneindig wit…

In de hel aangekomen, bekomen van de neerslachtigheid. Door naiviteit gaan dromen, dromen tot mijn spijt...…

zwarte tranen vallen als zeldzame parels langs zijn wangen dwalen traag over zelf gebaande paden omlaag waar langzaamaan de kostbare waterlanders verdampen en neerslachtige wolken zwaar van smart watervallen braken…

VS-piloten moesten altijd liegen Bij last van somber- of neerslachtigheid Ze liepen door hun depressiviteit Gerede kans er zomaar uit te vliegen Terwijl die vliegeniers toch al sinds tijden Gewend zijn om depressies juist te mijden www.twitter.com/ReneMBroeders…

Flikker toch op Het leven zonder schijn Baar dan de vrolijkheid in gein Ik heb geen zin in leuke taal Ik flap het eruit, nu verbaal En stort het over je uit Ik verhaal Ik heb schoon genoeg van je neerslachtigheid Aan, uit Licht, flikkerend zomaar Allicht Ik wil geen commentaar Ik trek de stekker eruit…

de drab waarin ik uren investeer de helft van mijn leven de narigheid die zich beweegt langs kletsnatte lijnen van de buien met invloed ik voel mij neerslachtig als ik struikel over tegels scheefgeschoven over de vettige substantie aards slik met een hoog lutumgehalte maar kleurloos als een afgedekte hemel toch wordt ze blauw…

krast ons kansloze bestaan groeven diep en laat ons beven is harmonie en rust beleven langdurig en slepend vergaan wordt op het pallet van bestaan berustende grauwheid verdreven door dodend vuur in gruwende kleuren is de geest angstig sluipend heengegaan dan veranderd weer onverwacht snel dit neerslachtig angstig beeld als een penseelstreek…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

Er woont nog één man in de glazen stad achter zwart-witte ramen In stegen dwarrelt stof leegte vult ruimtes alles is verlaten wat een mens ooit begon Hij gebruikt oude woorden uit geheime kelders voor wat eens nieuws was Voetstappen van eertijds zitten hem op de hielen stilstaan als enig wapen vluchten als offensief Hij woont…

(tanka) Geelgroene bladen van lelietjes der dalen brengen in het bos licht opbeurende vlekjes op triest, gevallen herfstloof.…

En alles wat mooi is, is alles wat waar is, hoe neerslachtig wordt dan de regen, de neerslag, de hagel het gesprek met de buren over het weder en zelfs de mooiste meid van 't gezelschap.…

deze tijd van frivole rijmelarij maakt de dichter juist neerslachtig het teveel aan letters van banket heeft hem voor enkele dagen op dood spoor gezet…

wetend dat alles anders wordt aan het einde voor een nieuw begin denkend dat veel verloren gaat uit de verzameling tussen ons in wachtend op een nieuwe liefde in het witte schijnsel van verlangen die het zwart van onverlichte passie in een grijze kleur laat behangen de neerslachtigheid beklemt de lust van hartstocht ontwent toch zal de…

Ik word bedolven met gevoelens die mij neerslachtig maken die mijn hart te diep raken om er uit te komen. Ik voel mij meestromen naar de dieper dan diepere zee het trekt mij ongewild mee. Ik voel vulkanen woekeren onder mij hij barst…ooit…mijn geluk, dan weer, voorbij…..…

en tegenover het bezongen leven ligt de doodse stilte op het gras in het eeuwenoude treurlied dat door buien van neerslachtigheid wordt geschreven, ver voor de tijd en in de diepte van willen vergeten ik huiver om het kerend verlangen wanneer de avond, moe gewaakt, zich wentelt in het niet meer zijn het zielenzwijgen zondig vindt wanneer…

stormgewassen zuiver ruikt het bos een populier ligt neerslachtig dwars over het voetbalveld geveld moeder eend telt nog een keer vandaag mist ze er drie van de vijftien maar de vijver maakt een draai waar ze zich verstoppen kunnen boven water onder de treurwilg buiten beeld in de verte vindt een trein zijn rails terug evenwijdig er…

ik heb niet echt een idee hoe de voorjaarsblues moet klinken ’t is niet het moment om een noot te kraken of hoe dan ook neerslachtig een zomer te verwelkomen ik kies voor breeknoten als een tweede kans van verwelkomen ze versnellen mijn wachttijd gebroken en wel maar ritmisch hollend naar een zomers gejubel en dan pas wil ik een blue note…

Gebed Heer, ik ben als dit neerslachtig land waar mist een onweer kan verslaan. Kleurloos als het zwartbont vee dat graast in vlakke bekrompen rechtlijnige weiden. Hartstochtelijk als motregen.…

terwijl jij omstuwd door veelkoppige dierbaarheid plechtstatig in de oven wordt geschoven of kiest voor statische afscheid- positie doe ik neerslachtig de boodschappen bij AH gooi achteloos TumTum en Brie in obstinate kar denk aan verassing bij posters met verrassing eerbiedig je onbegrepen wil temidden van kopers’ animositeit herhaal…

een gevangenis is veilig alles strak gecontroleerd dat de vrijheid maar beperkt is wordt regelmatig geprobeerd toch is alle luxe daar aanwezig mensen zat die er voor gaan alleen de werkelijke vrijheid daar ontbreekt het nou net aan wat neerslachtig denk ik soms ’t is net als aan het hof een gevangenis gelijk ook al lijkt de luxe tof…

Droevige omhelzing van lucht en land waaronder een wenend kind traant in wolken van zure wind, neerslachtig door hartstocht overmand. Weemoedig land, verzopen van verdriet doordrongen van kil bestaan onder snakkende lucht, in grijs vergaan en geen zonneschijn meer biedt.…

Druppels vallen neerslachtig uit de grijze lucht Een voor een spatten ze dood op het koude glas Overlevers rollen zachtjes weg van de dodenplas Beneden komen ze samen na hun vreselijke vlucht Achter het koude glas zit ik, de pen in de hand Zonder inspiratie, het blad nog altijd leeg De ziel gedood na de brief die ik van je kreeg Voor mij is de…

Mijn gevoel zegt me Niet neerslachtig worden, nu niet Waarom is er niemand die het aan me ziet. Deze moeilijke tijd je moet er weer doorheen. Elk jaar komt het terug Altijd moet het weer alleen. Het onbegrip is soms zo ondragelijk Waarom zou het nu anders moeten zijn, Buiten is het mooi Maar ik voel enkel die pijn.…