Alle inzendingen over negentig

Vandaag negentig jaar, de tijd loopt hem voorbij. Het leven valt hem zwaar.. Alles wat hij heeft zijn wij. Wazig kijkt hij in het rond, naar de mensen om zich heen.. Vorig jaar nog kerngezond, en onafhankelijk van iedereen.. Nu niks meer in eigen hand. Alles wordt voor hem gedaan..…

P zijn dodenrit per snelle arrenslee de wolven – ja, het waren barre tijden - die reizigers als warme hap verbeidden werd grijsgedraaid (eerst plaat, daarna CD) nog altijd gaat een veerpont heen en weer al heeft geborrel akelig geklonken (hetgeen betekent dat hij is gezonken) de woorden echter zinken nimmermeer al negentig, de veerman…

na 'n telefoontje vol paniek over 't kwijt zijn van haar pinpas haast ik mij naar het huis van negentig plus daar vlij ik neer op de bank en vind het boek ' Poëzie op Pootjes' met daarin mijn naam 'zal ik je mijn gedicht voordragen ' vraag ik aandachtig luisterend wordt ze weer rustig nu belt ze mij iedere dag om te vertellen…

op de loten daarvan steeds weer nieuwe generaties met wat ooit onmogelijk leek zag jij de wereld veranderen die jij en jou te omarmen wist door het moment te genieten door het dierbare te betekenen spiegelen jou de herinneringen met een glimlach en een traan wie jij vroeger was en nu bent ik hoop dat te mogen betekenen als ook ik negentig…

nu Remco Campert inmiddels al in de negentig is kan ik me haast niet voorstellen dat hij ooit een vijftiger is geweest…

Dat racen, meende Jason, dat kan sneller En dus accelereerde zijn machien Van negentig naar tweehonderd en tien En hoger op de kilometerteller En inderdaad brak hij toen vliegensvlug Het baanrecord. En trouwens ook zijn rug...…

De tijd draait door en wij staan even stil bij negentig levensjaren Dat is nooit te klaren zonder Gods wil…

verveel je te pletter schrijf dan eens een letter aan een eenzaam mens met de grote wens niet alleen te zijn je hoeft niet ver te zoeken alle telefoonboeken bevatten voor negentig procent mensen die niemand kent…

Het vonnis is wel een discussie waard, Voor allen die hij toen heeft doodgeschoten Wordt hij zijn leven lang nu opgesloten, Maar Stork is negentig, dus hoogbejaard. Wie op zo ’n leeftijd nog veroordeeld wordt, Krijgt heus geen levenslang. Wél levenskort.…

verscheurd Diep van binnen voelt het Alsof het elke dag gebeurt Die paar woorden maar één blik Gewoon twee ogen en één mond Het was toen zo ineens heel even Alsof de tijd voor eens en altijd in de stilte stond Ik tover woorden benoem spreuken Met de allermeeste moed Omdat diep echt heel erg diep van binnen Nog steeds verscheurde liefde woedt Negentig…

Kijk terug op De ruim negentig Jaar van mijn bestaan ' k Overzie de wegen Waarlangs ik ben gegaan Zie de pieken en de Dalen, de mooie en De minder mooie verhalen - Soms was het wat, Soms helemaal niks En ' k zie dat Ik jegens allen In mijn leven Wel wat steken Heb laten vallen…

Als zij vooruitgaan maken zij een dubbelspoor van kleine kolken, en boegwater als de verticale doorsnee van een pannendak, negentig graden omgeklapt. ------------------------------------------------------ Dit gedicht zal verschijnen in de eerstvolgende bundel van L.Th. Lehmann, bij Uitgeverij De Bezige Bij…

Denkend aan Holland in de jaren negentig denk ik aan Lubbers maar vooral aan zijn vrouw Ria Zij die bewees te kunnen delen in de verlangens van haar man Ruud Van 'die' vrouw Beatrix tot het dagelijks "vrouwen-billen-knijpen" "all over the world" Maar Ria sprak telkenmale "Als ik maar niets te kort kom" waarop Ruud de whisky…

wolkjes adem achterna in de vrieskou auto’s met veel tinten wit het is ochtendmist flarden levenslied uit een café over een moeder hoog in de hemel kijk toch even omhoog onderweg naar vak D707 twijgjes treurwilg plukken vlecht een bezempje ermee veeg de geboortedatum schoon van vijftien jaar denkbeeldige resten vuil negentig…

Hij loopt elke dag zijn rondje achter de rollator weliswaar grote man, en wat gebogen Een grote pet op zijn weinige haar Hij is al dik negentig jaren Zijn voeten wilden eerst niet meer Maar je ziet dat hij een wil heeft Want ik zie hem iedere keer Maar al een maand is het geleden dat ik hem voor de laatste keer zag Zijn stappen mis ik…

negentig jaren geleden verstomde het geweld herinneringen bleven indringend en wreed de somme ieperen verdun en de ijzer op de 11de van de 11de wilde hij nog iets zeggen nog in de houding staan maar alles weigerde dienst veteraan henry allingham zijn zwijgen sprak boekdelen afgevoerd in een rolstoel het applaus hoorde hij niet…

Gelukkig heeft niemand iets van Uw lijden gemerkt altijd was U alles en iedereen enorm dankbaar ook al was U in Uw doen en laten beperkt maar dat is niet zo gek met negentig jaar Vanochtend is Uw levenskaars uitgewaaid en daarmee vervlogen al Uw anekdoten in onze droom hebben wij U uitgezwaaid en wat hebben wij vreselijk van U genoten De…

Jij die negentig En mijn vader bent Ligt hier nu op dit Sobere seniorenbed Alleen maar stil te zijn; Adem die vertrok En niet meer terugkwam Het bloed dat blauwe plekken In je benen vormt omdat Het niet meer stroomt - Jij nog zo dichtbij En al zover bij ons vandaan; Nog voordat de ochtend voorbij is Zegt mijn moeder dat…

Er spoken types door mijn hoofd van allerlei pluimage ze hebben állemaal een snor het lijkt zowaar een rage de ene heeft de krul omhoog de ander naar beneden de derde hangt er lullig bij snor vier lijkt overleden vijf geringd en ver van huis zo'n zestig senior zevenentachtig niet zo pluis negentig groeisels een lor Honderden knevels…

Maar wanneer de eerste pasjes zijn gezet komt de vriendschap met gelijke tred Vrienden komen en vrienden gaan maar die eerste vriendschap blijft bestaan Al gaan er jaren overheen voor je elkaar weer ziet dat verkleint de vriendschap niet Altijd blijft daar het ene hoekje in je hart met haar/hem deelde je vreugde en smart Ook al word je negentig…

Haar tien jaar van de negentig telden gewoon niet mee…

Het is toch een wonder, dat email, geërfd, afgesopt, al negentig jaar, en heel die tijd heeft geen enkele kras het geschonden. Hoeveel keer per dag kijk ik op, keek een voormoeder op naar de zwarte wijzers daarboven? Aardappels koken, gebraad in de oven.…

Terwijl ik uit de helverlichte winkel wankel het donker in denk ik aan vader Dit kruispunt, druk verkeer tram, auto's, fietsers, stoplichten Toen nog zonder stak hij hier over vaak met fiets en met negentig op weg naar de Aldi Ik, zoveel jonger, kachel en waggel naar buiten met tas let op stoep en op tegel, tringelende tram,…

Je ogen om herkenning Te voorkomen van hen Die jou niet kennen Zoals jij jezelf al Niet meer kent - En als ik dan je Lippen aanraak met Mijn vingers begint Zonder dat jij het Beseft de zuigreflex En ben jij na het Lopen van de volle Ronde die leven heet Terug bij af - En eindig je zoals Je begonnen bent, Foetus die negentig…

Ze dendert en stoomt, raast met een verantwoordelijkheid aan honderdvijftig per uur, haar overtuigingskracht weegt zowat negentig ton!' 'En schoon dat dat is als dat met volle snelheid de hartkleppen openzet! Ze overstemt zo graag de ruige natuur met haar gefluit!'…

Kan ik het helpen dat ik negentig word En een gevaar op de weg zou wezen Haast geen verkeersbord meer kan lezen Zeg mij nou echt eens wat er schort Een verzekering die plots moeilijk doet Omdat ik niet op mijn rijvak was gebleven Mijn auto is mijn vrijheid, is mijn leven En bovendien werd ik dit jaar niet eens beboet Vaak twijfel ik…

meer een modegril je kijkt hoe de hand omlaag wijst, prikt, tikt en keurt ziet de borsten, buik verward haar om schamel naakt twee handen in elkaar op navel diep in mijn put was jij er altijd een weg naar het licht de vroege morgen die niets belooft en opengaat lotusbloemen drijven op de vijver omdat je dertig wordt vandaag zestig en negentig…

Een oude hond zakt door z’n heupen jankt en heeft pijn kan amper nog lopen wat is het dan toch fijn dat zo’n wezen pijnloos uit z’n lijden wordt verlost Een oude oma dik negentig blijft op een verlossend einde als van die hond hopen krijgt toch nieuwe heupen aangesmeerd ze ligt op bed kan van pijn niet meer lopen maar die jonge chirurg…

Kogels op azuurblauwe zee Uit tijd die nooit meer wordt Eindeloos ommuurde tijd in zeer smalle straatjes Een herinnering aan die oorlog uit de jaren negentig Die strijd om niets dan eigenzinnigheid Gelukkig biedt dan het Museum voor Moderne Kunst slechts verademing... Dubrovnik, september/oktober 2017…

het plan gesmeed koffie om elf uur ik zou haar daar zou treffen daar waar de koffie lekker geurt 't Zonnetje scheen verwelkomde mij en een ieder die 't plan had gevat al vroeg uit de veren te zijn lieflijk te begroeten daar aangekomen waren de stoelen koud en onbezeten al wie er kwam negentig min bleef absent, de gepleegde telefoontjes…