Alle inzendingen over nerveus

Als ik morgen bij je ben word ik pas rustig maar tot het zover is ben ik dood nerveus…

de stilte valt harder dan steen zo ineens sta ik alleen ben ik het punt van aandacht geleid door inspiratie die wacht totdat ikzelf de stilte breek en dan de woorden kies en spreek over deze mensen, voor mij in het dal giet ik zinnen als een waterval vervuild water laat ik meeglippen totdat de kanalen vastslippen…

Verwarrende schreden Vertederend verwoordt Stamelend zonder reden Voor het eerst gehoord Zoekt hij naar woorden Treft mij een diep verdriet Nerveus friemelende handjes Praten wil en kan ik niet…

geen geluid op een paar oorsuizingen na die ik herken als achtergrondmuziek geen licht op een flakkerende vlam na die me boeit als een nerveus schimmenspel niks levend aan de wand op een spin na die jullie meedogenloos slijmerig samenspint…

En nu is heel het kabinet nerveus, Maar zij beroepen zich op ‘vrije keus’.…

Samen naakt, nerveus. Beiden vol verlangen. Onophoudelijk intens gekust. Toenadering heel intiem. De vrijheid delen van de liefde.…

Als regisseur moet het je ego strelen Als mensen wat nerveus (want toch riskant) Met een cameraatje in de hand Voor videopiraat gaan zitten spelen. Disney, had toch beter opgelet En eerst dat nieuwe park on line gezet.…

Ze worden dan nerveus en ook een beetje bang die denken dat ik zomaar in hun broekspijp hang. Maar het is slechts verrukking bij mijn hondenspel want ik ben een echte lieverd en ik bijt heus niet zo snel…

Je fietst door 'Het Groene Hart' voor mijn part wandel je er De einder ver en immer het geruis van snelverkeer Maar de vogels strijken neer op plassen op zomen van groen Hun snavels in beweging nerveus hun vleugelslag Er ademhalen 'moet je doen' je ogen op steeltjes.…

Wanneer het mist en windstil is hoor je van kauwen in de bomen het drukke praten dingend on- nerveus, het zich verplaatsen zonder drukte, het huiselijke met verstand, en je bent thuis als het oktober is, dichtbij de nacht. --------------------------------- Uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

De meeste Kamerleden ratelen Gaan daardoor af als de bekende gieter Maar Omtzigt niet, bravo voor onze Pieter Verheven boven hen die zwatelen Als Pieter doorbijt, wordt men zeer nerveus Hij neemt z’n Kamerlid-zijn serieus!…

Schuchter en nerveus tikt het soms tegen een keukenraam; vraagt het om wat winterhulp om de winter te doorstaan.…

Nerveus zoals jij het servet ontvouwt Gevolgd door liefdevolle blik ongemeend Ik verliefde blinde dwaas die van je houd Herken je niet en mijn hart versteend Jouw rode lippen nippend aan de rode wijn En fluisterend zeg je, ik zal nooit meer de jouwe zijn…

het blijft steeds nerveus rondtollen onder een tak éen herfstblaadje, dat schijnbaar los in de lucht hangt vlagen wind zwiepen het oranje blad heen en weer wat zou de spin bewogen hebben voor het maken van die draad? op een ochtend ligt het opeens bij al zijn andere broertjes…

Het leven is van de organische natuur in bescheiden liefdesschijnbewegingen wakker worden door het zonlicht op nauwlettende dauwdruppels door het ochtendnieuws in tranen nerveus als een trillende bloem ver weg van het verheven hemelse door deze virale hel op aarde gereserveerd, op veilige afstand totdat de avondmaan verhaalt.…

De een zit stil, de ander, nerveus, beweegt één voet in ritmisch op en neer. Soms met zijn twee meestal alleen, geen lach of luide stem hooguit heel zacht gefluister. De vrees wordt niet gedeeld, elk een omarmt zich zelf en lijdt en hoopt in stille eenzaamheid.…

het pad bevat, links en rechts, opgeschoten fluitekruid overwoekerend hebben beschutte plekken het zicht onttrokken, geen prachtschubwortel meer te zien een verloren ooghoek schittert takkenstralend nerveus een bosblauwtje ja, kleine vlinder ik heb je gezien de zon doorbrak het bos, bekende kleur en ik vervolg mijn pad…

Je spreekt me aan met je mooie bruine ogen Die pijnlijke bittere woorden Wat ik voor je voel is nooit gelogen Altijd blijf ik zoeken naar antwoorden Net als regen onvoorspelbaar Mysterieus Voor een roos is dit onmisbaar Je maakt me nerveus Jij bent de regen en ik sterf van de dorst laat me niet lijden Door me te misleiden…

Op vrijdag zat ik aan het beeld gekluisterd Met vrouw en vriend, gespannen met z’n drieën Nerveus en hoorbaar knikten onze knieën Heeft Freddy Teeven naar het Volk geluisterd? Fred hééft…! Het Volk is opgelucht, maar bang: Komt Volkert volgend jaar al uit 't gevang?…

mijn zinnen zijn te grof ik wil ze niet stileren ik zuig ze uit en hits ze op ze zijn mijn kleine dood jij onthoudt je van de jouwe levenslang geconstipeerd ik lik de woorden uit je reet en laat hen schreeuwen van genot dit nerveus vlees bevalt je niet je vrome gruwen raakt me niet ik vind genoegen in het wild rij zonder gordel door het…

een gelig licht bruint irreëel de blanke houten schuur een eerste druppel spat tot kroon op de arduinen muur het zacht gekeuvel op ’t terras wordt stilaan animeus geroffel op de parasols maakt pimpelaars nerveus bij glasgekling en stoelgeschuif wordt hier en daar gegild de vlucht naar binnen wordt gestart met dienbladen als schild…

Ik ben haar tegenpool meelevend, ernstig, serieus spanning maakt me nerveus voel me dan 'n halvezool. Toch zoeken we elkaar steeds op kunnen heel goed praten als we onze levensstijl er maar buiten laten.…

lompe Jan uit Waasland Beveren onhandig en zo nerveus hij had een grote wipneus waar alles bleef aan kleven hij was ook zo erg nieuwsgierig stak die neus in alle zaken wou de mensen goed vermaken want dat vond hij echt plezierig bloemen met bruine meeldraden geurden als chocolademelk dus wou hij ruiken diep in de kelk wel ja, de rest…

Nu ik uit jouw stilte ben gestapt wil ik toch nog iets zeggen over de wilgenwouden van mijn jeugd de denkbeeldige wolven en tedere beren een tatoeage op jouw linkerarm en een verleden van dwangmatige moeder moedertjes noem ik ze nerveus terwijl het eiland eenzaam alleen wordt zonder jouw berichten uit de Oeral met de meren en de bergrivieren…

Verjaagd door het stampend leger, dalen ze, het nerveus zenuwachtig getokkel van de zwarte kat negerend, werveltrap na werveltrap naar boezemkamer. Gedreven door het pompend ritme storten ze zich, en masse ongestoord op het ontwarren van de sinusknoop.…

ze kijkt hem doordringend aan nerveus steekt ze (weer) een sigaret op ze heeft alles gezegd ze zwijgt hij heeft zijn blik gericht op een punt achter haar hij kan haar nu niet aankijken ook hij zwijgt wat valt er nog te zeggen? uiteindelijk staat ze zo beheerst mogelijk op.…

wat nerveus friemelend, vraagt het vrouwtje, wil je koffie? Dat kan ik best zetten hoor, maar jij mag het wel doen! Beiden houden zich staande, maar jeetje wat is het moeilijk, om zo'n mensje alleen te laten.…

Onwennig nerveus en met dezelfde klop als toen, maar: je bent niet veranderd. Jij ook niet. Geen spat. Een zwakke glimlach die niet alles wil weggeven maakt plaats voor een gebaar van afscheid. Het was er even. Stil scheurt het geluid van holle voetstappen op de brug twee zwaar volwassen mensen uit elkaar.…

Je zit tegenover me een dubbeltje voor je gedachten je volgt mijn bewegingen ik je ogen geen idee wat je van me vindt stoer of aardig misschien wel drie keer niks Nee, daar kijk je te lief voor meestal word ik nerveus als iemand lang naar me kijkt nu helemaal niet, gek is dat af en toe kijk ik wel over je schouder naar buiten om mijn…

Je zit tegenover me een dubbeltje voor je gedachten je volgt mijn bewegingen ik je ogen geen idee wat je van me vindt stoer of aardig misschien wel drie keer niks Nee, daar kijk je te lief voor meestal word ik nerveus als iemand lang naar me kijkt nu helemaal niet, gek is dat af en toe kijk ik wel over je schouder naar buiten…