9820 resultaten.
Zwarte Zwanen
gedicht
3.0 met 81 stemmen 22.431 Een vlugge glimp van witte lingerie
onder roetwolk van rokken: zwarte zwanen
die, gekoppeld in eenzelfde rêverie,
als kanten schuitjes door de vijver varen:
kokette weduwen die niet om hun doden
blijven treuren - zwart is in de mode.…
knokken en vechten
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 841 soms gaat het in je leven niet zoals je zelf wel wil
en zie je alles om je heen een beetje grauw leeg en stil
dan moet je gaan knokken en vechten en er weer tegenaan
of misschien wel een hele nieuwe weg inslaan
het heeft geen zin om maar te blijven treuren en lijden
zo laat je ondertussen wel mooi je leventje voorbij glijden
daarom ga genieten…
Zwaluwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 167 treuren
Genereus komen ze elk jaar trouw
onze lentes weer zomers opfleuren
Met lichtvliedend talent
laveren ze vogellijk patent
Een kort vliegend leven lang
lijkt zwaartekracht niet van belang…
De jaren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 65 Het zijn geen jaren die ik zal tellen
maar enkel de stralen zonneschijn
die denkbeeld over mijn leven vellen
daar ’t anders één ellende zou zijn.
Al kent een jaar ook wind en stormen
en zal het zonlicht geen kim beschijnen
zal nog geen duister mijn leven vormen
geen tegenslag mijn hart doen kwijnen.
Al nemen de jaren toe in getal,
onafgebroken…
En toch treuren
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 923 En toch treuren om al het eigene
Dat verloren ging, al het eigene
Dat elkaar was
Zijn woorden, zijn zinnen, zijn taal
Ingebed in die van mij en ingelijfd
Die nacht waarin ons verhaal
Gebonden werd
In mijn armen de chemie, die
ik uit alle macht tot liefde
Transformeerde
En ondanks het slot, dat in
Zijn handen lag, weet ik me
Voor…
Treuren
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 456 Wees gewillig en buig
Bezie uw gezicht in de stroom
Schroomt u niet te kreunen
Laat u tranen de vrije loop
En zo u tot inkeer gekomen
Ervoer de pijn in geleden tijd
Berust dan in hetgeen gaat komen
En hult u verder in eenzaamheid…
Treur niet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 om de dagen
die voorbij zijn
die je bij de lurven wilde pakken
om deze voor eeuwig
in het hier en nu te bewaren
Niets is blijvend
alles dat leeft vergaat
ook de mooiste momenten
met geliefden
die je ooit hebt gekend…
lege dromen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 926 Wanneer vlinders fladderen zonder kleuren
en bloemen treuren zonder geuren
dan huil ik zonder te bedaren
om al die verloren jaren.
Ik kijk om, ontelbare keren
en zie vogels vliegen zonder veren.
Verleden gevoelens
kijken naar scheefgegroeide dagen
waarin oud geworden uren
gevangen liggen
in vaak bewandelde paden.…
Lach of een traan
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 781 Is dit mijn eigen ik
ik geloof dat ik stik
gevangen in mijn lijf
het voelt zoals ik het beschrijf
waarom laat ik het weer gebeuren
ik wil eigenlijk niet treuren
maar dan speel ik toneel
een glimlach is vandaag teveel
misschien bekijk ik het morgen weer van de zonnige kant
maar nu ben ik even in een verkeerde stemming beland!…
en nu
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 loop ik langzaam terug
proef hoe het ooit voelde - toen ik jouw kist
op mijn geschokte schouder droeg
blauwe plekken denderden
tot wonden in m’n ziel
waar touwen, geleid door liefde
heel zacht
jouw lichaam lieten gaan
tussen zand en warme wensen
leeft de hemelsleutel in jouw hand
het hart van vele mensen
aan de rand - ze
treurden…
jong en fris
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 244 jong en fris
reizen met tijd
maken plaats voor
oud en wijs
niet getreurd
want ieder op beurt
maakt wel kennis met
verdwenen jeugd
herinneringen lachen
en zullen niet sterven
want het levensverhaal wordt
fris en jeugdig...wel verder verteld!…
Ik treur, maar misschien teveel!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 792 Ik treur om vergane tijden,
die niet meer terug komen,
ik treur om verlorenen
die er niet meer zijn,
ik treur om de jaren die voorbij zijn
en nooit meer terugkeren,
ik treur om al die nutteloze acties
met zoveel doden tot gevolg,
ik treur, omdat er een vader
zijn kind liet sterven,
vergat het af te geven op de crèche,
ik treur,
maar…
Eendagsvlieg
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.202 af
Net zo als dat onze liefde brak
Maar wij blijven eendagsvliegen
Dus lang treuren kan ik niet
Ik zal niet tegen je liegen
Want dat is ook waarom ik je verliet…
Loslaten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 337 loslaten, aanvaarden
dat ik niet meer
mag treuren?…
Jouw naam in mijn rozen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 487 De zomer sterft – de bloemen treuren
in verlepte harten treur ik nu om jou
je hoeft mijn bloemen niet meer, om je op te beuren
mijn tuin ligt onder een wade van verdriet en rouw.…
Nachtcreme
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 521 Als ik op een dag
een nachtcreme smeer
En doe alsof ik dan ga slapen
Wie weet dan nog hoe laat het is
wanneer ik 's ochtends sta te gapen…
Gewapende woorden
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 1.388 Ik herlaad maar weer eens
en begin opnieuw te richten.
Tijd voor het grove geschut,
van schelden en tieren en dichten.…
het spiegeltje
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 986 D`r was een hele, hele tijd terug
een boertje, met een kromme rug.
Hij was niet meer zo jong van jaren
en werd al wat dunnig in de haren.
Aan weelde was hij niet gewend
en `n spiegel had hij nooit gekend.
Maar toen hij aan het spitten was
toen vond hij zo`n mooi stukkie glas,
`t zat onder het smeer en onder het zand
hij nam het in zijn werkmanshand…
De watersnoodramp
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 27 Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin
Weer spatte het schuim over dijken en duin
Weer raasde een vliegende storm over 't land
Weer beukten de golven 't geteisterde strand
Weer gingen gedachten gebeden naar zee
Weer leefden er honderden duizenden mee
Weer waren de machtigste schepen in nood
Weer vochten de mannen op leven en dood
Weer wachten…
sterk hoewel breekbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 88 we bewegen hemel en aarde
en treden de tijd met gehavend
hoofd tegemoet
sterk hoewel breekbaar
smeken we Kronos niet noch treuren we
bij de eeuwig rouwende cypres
we leunen tegen een oude boom
heffen het glas op de dingen
die blijven en op vrede
met onze vergankelijkheid…
De wilgen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 406 De wilgen buiten treuren met een lied
om de mensen binnen.
De wind is als een fluit de begeleider.
De regen, die tegen de ruiten aan striemt,
is hun ritme.
De wilgen treuren en de mensen zwijgen.…
Mijn liefste, de afgrond
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 770 Staande aan de rand
kijk ik langs de punt van
mijn schoenen
naar de afgrond
onder mij
In het zwart dat
mijn gedachten
nadert,
een oase van rust
wil ik niets liever
dan me storten in
het onbekende
Liefste,
vaarwel
treur niet
treur wel
Staande aan de rand
schuifel ik dichterbij
ik kon het niet
want de ware afgrond
dat ben…
en ik zal
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.251 stilte
zal ik treuren
zal ik treuren
en dan, dan zal ik huilen
in je kussen
dat koud en onbeslapen blijft
om wat ik niet genoeg besef
en nu voorgoed verloren heb
zal ik huilen
en ik zal ontroostbaar zijn…
de recessie maar anders...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 278 'zolang de lepel
in de brijpot staat
dan treuren wij nog niet'
dat zong men vroeger
dikwijls om de moed
erin te houden
vandaag de dag echter
hebben we nog genoeg te eten
doch het treuren staat ons
nader dan het lachen…
jaja 5
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 465 ach wat treur ik
laat het de wilg…
(Niet-)essentieel
snelsonnet
3.0 met 21 stemmen 219 Ik heb een bank, een tafel en vier stoelen,
Die zijn hier thuis behoorlijk functioneel.
Een meubelzaak is niet-essentieel,
Ik meen te weten dat ze die bedoelen.
En daarom is mijn voorstel niet zo raar:
Verbied voorgoed de meubelboulevard.…
treurwilgen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 438 melangolische wilgen,
treuren in gratie,
onveranderlijk zijn zij.…
daar ergens
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 521 het vreet aan me
het gemis aan warmte
het woelt in me
en graaft gangen,
donkere gangen met
doodlopende uitstulpingen
ik treur om jou
want ik ben je
onderweg kwijt geraakt
ergens in die donkere gangen
ik treur om ons
om wat wij ooit waren
want elk van ons
is verdwaald achtergebleven,
alleen
daar ergens...…
herstkleuren
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.011 de herfst is lijden
al die vergane kleuren
treuren op de grond…
laat mij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 139 ik weet dat ik eens
niet meer zal bestaan
treur niet, vloek niet
laat mij
gaan…