Alle inzendingen over nimmermeer

Ik wind de wollen sjaal zo warm Haar om de schouders, buig mij neder En kus haar; leunend aan mijn arm Loopt zij de herfstlaan heen en weder. Had ik haar ogen toegedrukt, De handen op haar borst gevouwen, En lag ik voor de steen gebukt Waarin haar naam stond uitgehouwen, Zou zij niet zó verloren zijn, Zó hooploos voor mijn hart gestorven…

Ik ben een slak, en durf geen hap te eten want ik zag iets vanaf een berkenblad en werd er misselijk van moet u weten een mens, ik zal het nimmermeer vergeten die al mijn vrienden uit hun huisjes vrat.…

Wees onbevreesd: eens zult gij slapen In 't Niets, dat Nimmermeer vergaat. --------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

hoe graag zweefde ik mee hoog boven nimmermeer…

Zal nimmermeer gebeuren Mij dan na deze stond De vriendschap van uw ogen, De wellust van uw mond? De vriendschap van uw ogen, Van uw ogen. De vriendschap van uw ogen, De wellust van uw mond, De gunste van uw hartje, Dat voor mijn open stond De gunste van uw hartje, Van uw hartje.…

Namen Nimrods negenhonderd neven Na Nebukadnezar's Niniveh - Nooit nuffige naijverige nimfen, nee Noch Nijldelta-Nubiërs, Nazarenen - Nimmermeer nieuwe negorijen Nabij Nablus en de Negevwoestijnen?…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

De twaalfde juli blijft steeds memorabel: Die kleine knaap zag voor het eerst het licht Élk flesje bracht een lach op zijn gezicht Dat maakte hem als kind reeds presentabel Met vlinderstrik werd hij geportretteerd Wat Driek dus nimmermeer heeft afgeleerd…

Zal nimmermeer gebeuren* mij dan na deze stond de vriendschap van uw ogen, de wellust van uw mond? De vriendschap van uw ogen, de wellust van uw mond, de gunste van uw hartje dat voor mij openstond. Zo zal ik nochtans blijven u eeuwig onderdaan*; maar mijn verstrooide zinnen*, wat zal hun anegaan*?…

'k Ben droef te moede als een, de borst vol tranen, met 't naar gevoel van nimmermeer te wenen .... April 1888…

Waar buren hypocriet de buit verdelen daar laten wij ons nimmermeer bestelen.…

En vond de woorden die zo treffend waren dat ook het water nimmermeer zijn rust weer vond...…

Tussen de wolken Schijnt soms een licht In mijn verbeelding Zie ik jouw gezicht Ik kan maar niet wennen Het is stil zonder jou Dat komt Omdat ik Nog steeds veel van je hou Soms droom ik Dat jij mij zacht aanraakt in bed En dat jij mij kust En nog steeds op mij let Dat heb ik ook nodig Het geeft zekerheid Die droom en verbeelding Wil ik nimmermeer…

op die strand in sand soek ek die see ek hoor haar ek voel haar maar kan haar nie betas nie sy is weg vertrek in die aand sonder woorde ek nie verstaan nie soveel te sê sy hoor nimmermeer sy is weg vertrek in die aand sonder woorde…

Laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel wat liefde was gaat nimmermeer verloren Laat mij uw vleugelslagen weder horen en herinneringen worden opnieuw herboren onze roos gaat mooier bloeien dan voordien laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel…

OOK DAT KLINKT MIJ BEKEND IN DE OREN Maar het lijkt mij beter Om meer te doen dan wensen en begeren We hebben toch tijd genoeg gehad Van ons verleden te leren Dus sla de hand eens aan de ploeg Met opgeheven hoofd Want doe je nu niets Dan weet je zeker Wij worden nimmermeer geloofd…

Nimmermeer kwam ik jou tegen hoewel jij sporen achterliet.…

Jij bent mijn laatste puzzelstukje met jou ben ik compleet met jou ben ik geworden een mens die nimmermeer vergeet dat liefde zo oprecht kan zijn zo puur en eindeloos volmaakt, door jou heb ik geleerd dat amors pijl het juiste raakt.…

volksmond een bordeel waar drie uitgelezen heren trainden in het copuleren "hé zag" steunde een haagse heer "houd op laat los" ik kan niet meer "parbleu" zo lispelt een markies "uw buikje kriebelt aan mijn lies" "ik investeer in jou" hijgt een magnaat "een aandeel in mijn koersvast zaad" geschokt door deze taferelen bezoek ik nimmermeer…

haar nimmermeer uit “De Zee en Ommelanden”…

Mijn vrije geest, los van verleden En toekomst die nog niet bestaat Jij mijn elan en ruggengraat Jij uitkomst van mijn smeekgebeden Ik wil je met mijn huid bekleden Jij die mij nimmermeer verlaat Een lange tijd werd je geschaad Door allerlei omstandigheden Nu jij voorgoed bent teruggekeerd De spiegel niet meer is beslagen Geeft die ons…

Ik vertrouw op U Heer Mensen kunnen mij in de steek laten Maar U houdt mij altijd in de gaten U verlaat mij nooit en nimmermeer.…

Ik verheug mij in de HEER Want op Hem kan ik altijd vertrouwen En heel mijn leven op Hem bouwen Hij verlaat mij nimmermeer. Ik verheug mij in de HEER Alles in mij juicht om Zijn grootheid Om Zijn trouw en wijs beleid Ik kniel eerbiedig voor Hem neer.…

Mijn schild ende betrouwen zijt Gij, o God mijn Heer, op U zo wil ik bouwen, Verlaat mij nimmermeer.…

Hoe hoog nog kan het dak mijn schreeuw de wind doorklieven de tijd voorbij gereisd een zucht in lucht bewaren een wachtwoord vol met hoop houw ik uit grauwe muren de hamer vastberaden de code in jouw kleur ik oefen barensweeën als wou ik jou opnieuw als zouden twijfeltouwen jou nimmermeer verstrikt mijn hand omvat de rand waarop je…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

De zomernacht die hen zo diep ontroert Zal hij wellicht, zij nimmermeer vergeten; Hij was als zij: verwonderd en vervoerd, Zij niet als hij: gepijnigd en verbeten.…

Dan krijgen wij die beste schat, Die nimmermeer vergaat. Dan lopen wij op het deugdenpad, En schrikken van het kwaad.…

Blijf maar verlangen naar wat je ooit zag in dromen en tekens, in lied en in lust en weet dat verlangen hier nimmermeer rust.…