32 resultaten.
tocht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 50 ik stel me een tocht voor
langs nissen en spelonken
door gewelfde gangen
onderkelderde ruimtes
met paden en lanen
-ingedonkerd
en dat ik die
ziel en zaligheid noem…
aardappelen in de pel
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.146 de hitte beet ons
in het vel
wij aten
aardappelen in de pel
die lome avond
in de late zon
met hagedissen
buiten hun nissen
weet je nog
patatas arrugadas
al die rimpels in de pel
en jij zo glad van vel.…
Valse klanken
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.477 In een samengaan
alsof augustus
later was dan ooit
is vriendschap
de trede in jouw hart
toch vergaten wij te dromen
en vulden lege ogenblikken
met het staren naar de maan
en vluchten wij in elkanders
akoestiek waar het gegalm
de nissen vulden met
valse muziek…
Afscheid geeft hoop
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 2.557 ik mis de vorst
in mijn cyclisch denken
het ijswater van de sloten
de lucht met bevroren idealen
ik mis het afscheid
en verzwijg de spijt
van dat ik leef en de bloemen
die ik je nooit gaf
ik mis de vogels in je ogen
de tempel van je fatsoen
de nissen waar ik kon schuilen
soms wens ik, was het maar als toen…
Deelt met alle zielen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 203 de vogels fluiten toch
een ander lied
de zon schijnt warm
toen niet
lees de woorden
op de stenen
zie de urnen schuilen
in de nissen van de muur
het pad weet
van mijn passen
huilen is altijd
van korte duur
ik kwam voor haar
maar zij deelt met alle zielen
ben aan ze gehecht geraakt
toen zij ons ontvielen…
niets menselijks vreemd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 251 het gevoel heb eerbied
buig opzij voor mij
wil me maar niet bekruipen
bij glazen paleizen stenen kastelen
zoek ik bang steeds achteringangen
om onbemerkt binnen te sluipen
uit schaduwen in nissen op priëlen
zwijgend langs promenades en stoepen
behalve als ik hoog nodig moet
zuigen en stangen
pissen en poepen…
onsterfelijk
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 194 gestorvenen zijn hier sinds lang verschenen
zo onbevlekt tast het licht der eeuwigheid rond
dat het ons van hoop en vreze ons bevrijdt
elk open graf heeft ons losgemaakt in hogere machten
wie weifelend nog de nissen stond aan te wijzen
met een glimlach de stenen afvoelt
waant zich plotseling tijdloos
in herinnering van antieke mijmering…
Zijn autistenfeest
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 176 zijn
weer buitenissig
niet opgeslagen in de
catacomben van zijn geest
nog trekt hij
aan de touwtjes
zijn zij als pop de
cast van zijn autistenfeest
ieder opgaand
in het eigen spel
gebonden aan het kruis
dat in zijn wereld huist
tot de lijnen
breken chaos in
psychose heerst
realiteiten zijn vergeten
de beelden huizen
in de nissen…
Jong was nog de maand van maart
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Vogels duiken pijlsnel in de nissen.
Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer?
Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht.
Verzilverde stilte daalt nu verder neer.
Daarom wil ik 's winters niet fijn
bij de franjes en anjers van Spanje zijn!…
water
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 126 water, ik drink je in al mijn tijd
zelfs in vluchtige momenten
benevel jij mijn werkelijkheid en staar
ik bodemloos naar het einde van deze rit
zelfs het sterven wordt door jou begeleid
in nissen waar schaduw en rijkdom
zich vermommen tot een strak gelaat, er is geen
leven in de wolk waarin je drijft,
doch jouw trots zijn de eonen…
muizenissen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 64 de muizenissen
nestelen zich in het hoofd
ze spelen een spel
dat van kat en muis
elke ochtend is het raak
hoe bant men ze uit
in de spelonken
wachten ze op hun kansen
tot men wakker wordt
onschuldig begin
van de eerste muizenis
zo wonderbaarlijk
die vermeerdering
van ontelbare muizen
nissen in mijn hoofd
spreekwoordelijke…
Het kerend tij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 496 Ik herken de klank
van de klokken die voor
mij luiden niet meer
maar wel de nagalm
van de bruinrode dood
die de folklore is van herfst
herken ik weer
De nissen gevuld met geuren
die het laatste graf van het leven
weer zwart doet kleuren
spelen mee met de dans
die voltrokken wordt
door een kind van de wind
Oktober herleeft het bonte…
Strofen
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.337 Slaap in de schelp van uw marmeren nissen,
goden en helden, door niemand betreurd.
Water en wind zal uw namen uitwissen
tot een geheim waar de nazaat op speurt.
Wie in de straten van Rome of Londen
enkel nog dwazen en spraakmakers vindt,
wacht op het Hart dat, met doornen omwonden,
vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…
oude stad
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 103 de oude gevels hebben het licht
gereefd een dag geleefd terug
van de uitreis zijn zware zeilen
gestreken neergelaten aan
een verlaten rede
een smalle gracht meert donker af
schemer schommelt op de kade
het spiegelbeeld van een boot
wordt gedragen
over de romp rimpelt water
hier wordt niet meer gewoond
of verhuisd
uit nissen…
Ik draag het naakt
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.076 eelterig de tijd volbracht
waar ‘t grijpen de jaren vergeelde
in bochten die naar wij dachten
nimmer meer zouden rechten
Ondoordacht en onwetend
door de tijd gedwaald - al was jouw
lichaam het boek dat ik mocht lezen –
toch kwam ik aan en overgrensde
illusies en bakens die slechts
fonteinen aan de horizon waren
Onze polder met haar vele nissen…
- Branderige fleur, vlammend van kleur -
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 525 Verlaten sneed een voorlaatste diepte,
scheurde lucht om te ademen, branderig van geur
brandde de ziel het weemoedige hart,
sprong als een hinde over nissen van kleur.
Enerverend bedelde zoektocht
naar een oplossing, huilde weerstand
als een kind in hem, tranen zacht..…
Jij was het atelier
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 84 de eerste keer
dat ik je zag
was ik overdonderd
door alles wat jij
had en meebracht
jij was het atelier
met overal nissen
en donkere hoekjes
waarin tal van
kleuren woonden
met ezels aan de kant
die verftaal spraken
stammend nog
uit de tijd van de
toren van babel waar
ieder alles kon zeggen
hier werd pittig
gecommuniceerd in
elkaar…
Dagen voorbij
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.170 Dagen voorbij, die slaapt in lichte nissen
van zomerzon, heel 't landschap is uw graf
en kapellen zijn gebeiteld in het blauw
boven rode korenrozen.
Als in de verte de lucht trilt ... wie roerde uw oogleden aan?
Als de wind gaat door 't koren ... wie uwer is opgestaan?…
Met een PowerShot A720
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 258 Geprevelde gebeden uit eeuwen
kluisteren je oor in stille nissen.
Een schone orgelklank bevangt je
als je net een sluitsteen hebt geschoten.
Het mysterie der opklinkende preken
heeft het pleister rijk beloond!
Zolderachtige gemoedelijkheid
verwarmt je ogen, bezwaart je hart.
Voor deze oase heb je gekozen.
Straks is alles weer gewoon.…
herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 222 traag glijdt de dood over
de dorre daken die met pannen
zijn geëerd, de glans is verstreken
wat rest zijn de nagels van dit seizoen
gisteren sprak de wind nog zacht, breekbaar
teder, tot de nacht brutaal zijn kussens
ging verleggen, nu snurkt de wind met vlagen
storm tegen de reinheid van deze dag
grijze nissen die zich verschuilen tegen…
woensdag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 113 een dag met vele vrijbrieven, het
midden gesteund op vier pilaren; het
weekend daargelaten - iets van
door midden zagen ter twaalde ure
maar wie is die man met die
grote zaag die ingeluid wordt
door het gehamer op die immense
grote bel die hoog boven het
kerkgestoelte hangt
vluchtende roeken en mussen
die hun heenkomen zoeken
in de nissen…
Lente
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 403 Het zonlicht sijpelt in de kieren,
hiaten, nissen van het land.
Het valt verblindend op rivieren
en zet het zinken dak in brand.
Een grauwe hond en een seniele.
Een hok hangt schots en scheef. Gratuit
staan er wat wagens zonder wielen;
roest is wat de bloedzuiger liet.
Tot onder tegels strekken stralen
noch dansers.…
Mijn huis, mijn lichaam.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 199 Spinnenrag vangt stemmen,
uit de verste nissen van
de kamers, opgerakeld
door mijn adem, hoewel
ik vertrokken was blijft
er een vage afdruk op een
leeg matras, die dag
hoeven ze mij niet meer
te zoeken, op beslagen
ruiten verschijnen de
wasem van beeltenissen,
één goede beurt, de ruimte
maakt zich vrij van stof
en van enig spoor…
Lege lijst?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 215 raamwerk,waarin een
favoriete droom werd
ingelijst, sta ik op dezelfde
vloer, alsof ik hem zelf
heb opgeborgen in een kist,
die men in de grond liet
zakken, dat moment draaide
knopen in de zakdoek van het
bestaan om vrede te sluiten
met wat ik zie, allang niet
meer voel, zelfs de namen
bij gezichten verbleken,
bijgezet in de nissen…
Faustiaanse Opera
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 883 Veel te bang om weg te rennen
veel te klein te blijven staan
in een huis dat niet van hem was
maar van onbegrepen liefde
Liever hield hij hier zijn mottengang
in nissen tussen steen
en bedekte hij zijn potten
om een schande te vergeten
leefde hij het eerstgenoemde
in vanzelfsprekend weten
ook al was dat nu verborgen
en van engelen ontdaan…
Gesponnen geluk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 114 Spinrag vangt de stemmen,
uit de verste nissen van
de kamers, opgerakeld
door mijn adem, hoewel
ik al vertrokken was blijft
er een vage afdruk achter
op een leeg en naakt matras.…
Stille Tuin
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 767 dwarrelen bladeren
in het zachte schijnselwit
boven leemte van het kiezelpad
verzwijgt
de muur -met daarachter de weg
naar Tongeren - verblijft
de stilte, op deze plek waar
goden met de doden bewegen
als reizen
de grens ver schemert
als in een visioen van leven
- dat het golfde over water
ruiste in de bomen
vleerde in duister
nissen…
Pantheon
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 227 Er woekert een zwarte korst
Hij spreidt een nieuw ontwerp
Te ruim voor de tekentafel
Een bestemming van plundertochten
Een statige prooi voor barbaren
De aardschok schendt het graniet
De zondvloed spoelt de nissen
Een paus graait naar bronsbeslag
Hij laat een kanon smeden voor de engelenburcht
De tempel houdt stand en rust op een ring…
eindig licht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 546 kostbare
bevindt zich luchtig en ongrijpbaar
tussen de zuilengalerijen van generaties
binnenin onze verlichte schedels
we zetten ons een hoed op
alsof we ons door een boomgaard begeven
elk sprekend voor zichzelf
onder de vermomming van de maakbare mens
Hier en daar een kandelaar
met een wassen onderwerp,
werkwoord en lijdend voorwerp
in de nissen…
Boezemkamer.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 144 IJle spinnenrag vangt stemmen op,
uit de nissen van de boezemkamers,
levend stof opgerakeld door mijn
adem,al hoewel ik lang vertrokken
was, blijven er vage afdrukken achter
op een leeg matras en in alle vragen
die je in de spiegels van mijn ogen las.…