Alle inzendingen over noden

onbekende lot Waarop geen antwoord gegeven wordt Maar oh, de eerste signalen De techniek of de mens die wellicht gaat falen Het lijkt nog enigszins te gaan Hoewel de tijd niet leek stil te staan De oproepen worden al snel heviger Heimwee naar veiligheid steeds steviger Het is een gevecht op leven en dood Tussen hemel en aarde van mensen in nood…

De schrijver van toonkunst heeft zijn afgebeulde hoofd vol daverend orkest snelt wanhopig naar het bos waar geen klank meer in hem luidt slechts volkomen stilte heerst de bomen zwijgen stug noden lui te liggen opeens ritselt een braamblaadje brengt een zacht fluisterlied in het brein van de kunstenaar doet benen juichen in de huiskamer…

Bidden om het koninkrijk helpt niet als patsers geld oppotten voor de oorlog van morgen waar vandaag ongedeeld brood royaal weggesmeten wordt containers vol om te verrotten waar onze grootste nood er mooi uit zien is vol zorgen dat we de laatste mode niet kunnen volgen nee het komt vast niet als je denkt dat alleen jouw mening…

Aan een geurig bloeiende wei door het grote bos bij Chaam omringd ligt een afgelegen jeugdherberg stralend vol opwekkend licht roze zuigt frisse adem van het morgenloof om de gasten na het ontwaken tot daad en wandeling te noden drinkt rossig glanzend laat avondrood op langs het grindpad naar de deur staan slanke berken in een lange rij hebben…

weer een noodkreet 't Wordt voor mijne ogen geel en groen, Van al die noden, al die vragen, Ik kan toch niet aan álles doen !"…

Ze fluisteren over de stad Waar de adem van de trompet deint Waar snaren veelstemmig trillen (Het warrelig loflied van lover in de wind) Waar volkse helden sporen dragen En een draak spartelt voor de genadesteek Dagen verbruiken me Wazig als een spiegelbeeld in het uitstalraam Hol ik door het tumult, graaiende menigte De anderen die de nood…

Wanneer ik overdenk èn ’tgeen ik was vóór dezen, En wat ik, tot mijn smaad, moet tegenwoordig wezen; Wanneer ik mij bezie in dees mijn hoogste nood, Mijn lijden is te zwaar, mijn ongeluk te groot.…

De onzichtbare dam houdt het niet meer tegen alle beheersing is nu kwijt weg gespoeld met de regen die vanuit mijn ogen een spoor slijt Deze kolkende rivier verandert in een waterval als hij de rand van mijn kin bereikt het verdriet klettert in een dal alwaar ook de tweede dam bezwijkt Het hele lijf in paniek, de nood toestand van kracht…

Ik zong van dood en leven, Van liefdes rijke nood: Des harten tederste ademhaal, Hij werd verstaanbaar in uw taal. Al dieper zoeter wonder Fluistert uw stem mij voor... Laat mij niet sterven zonder Uw levenwekkend koor! De wind die in uw lover luwt, Is 't afscheid dat mijn hart niet schuwt.…

Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest! Leid ons, macht- en krachtelozen, Geen verzoeking te gemoet! Maar beveilig onze voet, En verlos ons van de Boze!…

Doorman noemen noch Piet Hein Ik breng een ode aan de Watergeuzen Divers pluimage, zelfs een admiraal Als helden vochten zij, mannen van staal Odysseus' makkers tussen sterke reuzen Neem nou Heer Lancelot van Brederode En Bloys van Treslong, Van der Marck Lumey Zij stonden voor Den Briel in voorste rij Begin der Opstand: Alva was in node…

Alleen wij zien de angst en de nood, alleen wij hebben het in de gaten. En de zanger op de hoek zingt zijn lied, over de toekomst, de angst, het verdriet, over de vrede die niemand zal tekenen. Is er iets waarop we nog mogen rekenen?…

wij moeten nog de wereld rond ik heb maar tijd tot de morgenstond op kerstnacht moet ik zoveel strooien dat ik soms mijn arm niet meer kan plooien en moet ik rusten voor een jaar intussen maken goede geesten mijn snoepjes klaar ook mijn honden hebben nood aan rust na zo’n helse rit zijn die ook uitgeblust.…

gelouterd door lichaamsstroom Achter dwars gescheurde muren van het gebouw Dat de waarheid draagt ook binnen de mooiste droom Niet beperkt door klein gegroeide bevrijdingszin En bekend met vol te houden belevingskracht Om het zwarte wit te maken als nieuw begin Zwanger van onzichtbaar blijvende kansendracht Paradijzen kunnen zien in de hoogste nood…

In der schamelen nood Gaf hij meer nog dan brood: Als een vriend had hij troost voor zijn mindren. O Hoe heugt mij de dag, Toen mijn bitter geklag Mij geen uitstel der pacht mocht verwerven! En ik wenste bij Reyn Op het kerkhof te zijn, Zo mijn wezen ook mij konden derven!…

yoga in new yorkse flat funky spiritiste wegen van de waarheid welk van haar nicotinegrijze levens schemert niet als knijpkatten door vrouwelijke mist en rijm kijk eens wat ik onder mijn nagels vind geen nood het is schitterend en uniek een peulschil en herboren het is de aarde die me zachtmoedig spietst wat was het dom straten glanzen…

Voor u was er geen armoe en in tijden van nood was daar nooit úw uitgestoken hand. Te trots om toe te geven, egoïstisch als u bent Koos u voor een bestaan zonder ons en armoe... een bestaan zonder tendens. Uw geld en goede naam verkwanseld, koud tot op het bot Maar egoïstisch als nooit te voren, bad u nu tot uwer god.…

- 't Zijn andre dagen thans, bij 't rondzien speuren wij Slechts kromme slingerpaân en, ach, wat nood, wat lijden!-------…

Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest! Leid ons, macht- en krachtelozen, Geen verzoeking te gemoet! Maar beveilig onze voet, En verlos ons van den Bozen!…

Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest, En zie mijn oog van stille tranen leken! Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd. Gij ziet mij een prooi van bedwelmde zinnen: Gij weet alleen hetgeen uw kind behoeft, En mint het meer dan ’t ooit zichzelf kan minnen.…

Het is veeleer geluk, waardoor ik tranen wis, geluk van vroeger, dat ik nu zo node mis. Toch ga ik wel weer zoeken naar iets wat ik toen had. Alleen om daar weer te vertoeven.... Bij mijn geluk, waarvan ik ééns mocht proeven.…

Heer, wees met allen die in nood verkeren Die vrede en veiligheid moeten ontberen Heer, ontferm U. Heer, wees met onze kleine kinderen Dat geen pijn en verdriet hen mag hinderen Heer, ontferm U. Heer, wees met allen die ernstig ziek zijn Die het moeilijk hebben en vergaan van pijn Heer ontferm U.…

Dies hebben ook op dijne macht grootdadig Ons ouders vrij vertrouwd; en du genadig Hebs', Heer, verlost, uit alle lasten smadig, In hare nood. Als haar geschrei rees tot in dijnen schoot, Du stondst hen bij, in alle wederstoot: Zij hoopten vast, en werden niet schaamrood In hun gebeden.…

zwembad om mijn lot te ondergaan en ik plonste als een baksteen in het diepe naar beneden waar mijn houtje-touwtjes knapten en ik bijna was gebleven maar ik wou mijn zwemdiploma niet verloren laten gaan en dus vocht ik mij omhoog totdat mijn vingers boven dreven En ik wees ze als een dominee die preekte naar de hemel waar een reddertje in nood…

Verstrooid langs de heirbaan, in kommer en nood Zocht zwervend en beedlend de dorper zijn brood. Maar eindlijk wees 't lot aan het kind het gezag; De riddervorst viel in de weiflende slag. Luid zongen de priesters en loofden hun god; Het leger trok op naar het koninklijk slot.…

Een witte roos bloeide op het vale veld, roos van de dood te midden der gewonden een jong gezicht had in zijn laatste nood de vage schaduw van een lach gevonden.…

Je hebt nog een heel avontuur te gaan, ik zal altijd in jouw nood klaarstaan. Al staar je even doelloos naar de zon, weet dat jij bent, mijn grootste levensbron. Zie je lieverd, het wonder in jou.. (het gewone, schuilt meestal achter een wonder..) je mama..…

Gij behoeft niet te spreken 'k verlang niet te kennen Uw nood ! wie wil mij ontsteken, wie geeft mij het leven met d'inslag van dood? — Hier zijn mijn voeten, mijn borsten, mijn handen, hier zijn mijn leden, mijn lippen, mijn mond, wie laat mijn folt'rend smachten verbranden? wie heft heel mijn wezen van aard-zware grond?…

Ik heb honger, ben in nood en voor mij zijn vrienden dood, 'k heb geen kamer en geen vrouw, 'k bleef alleen, doch zonder rouw, 'k heb geen tranen, 'k heb geen lach... morgen zij de schone dag!…

Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest! Leid ons, macht- en krachtelozen, Geen verzoeking tegemoet! Maar beveilig onze voet, En verlos ons van de Boze!…