Alle inzendingen over noemen

gisteren fluisterde de wind haar woorden toe na een warme nacht vielen ze als rijpe vruchten in haar schoot de zaadjes van het goed luisteren hadden wortel geschoten juist het on uit gesprokene werd koesterbaar in de palm van hand en hart liefde straalde uit twee paar mensen ogen zo mild en zacht…

Door een plotseling vochtig wordende mist wordt de lucht voelbaar zwaar geen hand voor oog te zien ze zucht haar wangen nat de wind steekt op haren wapperen voeten zoeken houvast waar je ook bent ik zal je vinden klinkt haar fluister door de nacht…

Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer uw blikken in mij schijnen en al mijn lijden doen verdwijnen; wanneer uwe ogen liefde stralen en, als de beken in de dalen de bloemekens zo fris besproeien, mijn hart met zoete lust bevloeien: Hoe zal ik u toch noemen? Hoe zal ik u toch noemen?…

noem me vuur en noem me fleur en heel secuur je lentekleur noem me wens en noem me fee en heel intens je rozenzee noem me ziel en noem me bloed en heel stabiel je zonnegloed noem me lust en noem me lied en heel bewust je stroomgebied noem me zee en noem me kust en heel tevree je levenslust…

Noem me dan, zeg mijn naam, zeg me wie ik ben, omarm mijn verlorenheid in zachte armen. Lieg liefdevol en breng me stap voor stap naar huis waar de winter met koude ogen wacht. Help me oversteken naar de nacht voordat ik tot stilstand kom. Noem me, zeg me dat ik ben.…

Leegte is een cyclus in het land van het cynisme hoe kan iets wat zo steenhard is toch zo zacht en aardig aanvoelen ze roept U aan om haar schreeuw te begrijpen haar schaduw te beminnen anoniem is haar schuilnaam incognito in jouw ontheemde dromen van eindeloze jongensachtige fantasie en glooiende heuvels in het nachtwoud niet te noemen…

het zou mooi zijn als er nu een V van ganzen overvloog en die voor de eeuwigheid in hun vogelvlucht zouden shinen de kracht schuilt in het ontstijgen reiken naar het hogere noem dat maar een klein verhaal…

Noem mij, noem mijn naam, ik heb je lief lief laat me – uit jouw mond heten.…

Noem mij een boom waar ik niet onder geschuild heb Noem mij een steen waarop ik niet heb gerust Noem mij een zee die ik niet heb bevaren Noem mij een ochtend waarop ik je niet heb gekust.…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

Ieder persoon kan En wil wat doen Noem het een visioen Noem het situaties belichten Ik Noem het Dichten…

Als mensen je overdreven vinden noemen ze je manisch als mensen je somber vinden noemen ze je depressief als mensen die combinatie lastig vinden noemen ze pillen op als je die niet inneemt noemen ze je naam niet meer!…

Je mag gerust mijn naam nog noemen ook als ik er niet meer zal zijn denk dan aan mij zoals ik vroeger was stralend als de gouden zonneschijn. Laat niet te vaak je tranen stromen maak voor jezelf niet alles stuk ga dan door met je nieuwe leven en vind opnieuw een groot geluk.…

ik tekende vogels en werd blind vouwde het water open alsof ik er bij hoorde maar werd onzichtbaar in deze stilte golven overspoelden, dun en donker het voelen opnieuw onleefbaar tot aan de hals ik legde mijn hart naast voetstappen, op ribben van het kale zand hoorde regen praten, nog smaller dan anders ik sprak van beminnelijkheid…

op vierkanten wielen, elke dag een vaste rit maar andere kleur waarvoor op de cocosmat moest knielen, ik zal het niet besmetten maar trachten de tijd te doden door het in woorden om te zetten, daarover zal niemand mij iets vragen, want lang voordat, ben ik het antwoord kwijt het is heerlijk vertoeven in de tijdloosheid maar hoe noemen…

mijn vader is mijn naam niet vergeten hij heeft hem nooit gekend als je jezelf niet aan een naam went je hem nooit hebt horen uitspreken kon hij hem ook niet echt weten weet je je voor altijd niet erkend…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik uw Naam, de allergrootste liefde noemen heeft iemand ons zoveel schoonheid gegeven als de zomer; hemelse tuin van jubelend leven!…

…en ik blijf maar verder en verder over je schrijven terwijl niemand je naam nog uitspreekt de mensen gaan hem vermijden te noemen uit angst dat mijn hart om jou dan weer breekt.…

Noem het geen liefde Noem dat het niet Noem het lust Genot, gemis Verwerking van verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier…

“ALLES GOED” Is een gevleugelde uitspraak van hem Zo hoor ik hem al jaren antwoorden Nu hij de 70 jaren aantikt Wens ik dat ‘het goede’ vooral vleugels mag blijven houden Maar “alles”, dat is om de Goden te verzoeken Dus als niet “alles goed” gaat Weet dan mijn aardse te vinden VAN HARTE GEFELICITEERD Van je geaarde gevleugelde…

Noem mij, bevestig mijn bestaan, laat mijn naam zijn als een keten. Noem mij, noem mij, spreek mij aan, o, noem mij bij mijn diepste naam. Voor wie ik liefheb, wil ik heten.…

Een statement noemen ze het, ik noem het barbaars, een straf noemen ze het, ik noem het krankzinnig, een onthoofding voor iedereen zichtbaar op alle media te zien, is de wereld echt zo rot, als dat ene filmpje laat zien? Een statement barbaars en wel, Snappen jullie nog iets van de wereld?…

Een vrouw die haar man heeft verloren noem je weduwe, maar hoe noem je een moeder die haar kind verliest.…

Hoe zal ik u in mijn kamer noemen als gij schreiend uw mond drukt aan mijn huid als gij stamelend man wordt in al uw zoenen tederheid zal ik u noemen.…

Noem haar bloem in de morgen in de vooravond het daglicht.... bijna verborgen maar noem haar bloem ze is 't waard meer dan waard.…

Noem het stille verlangens. Geluk, dat onnoembaar is. We ontmoeten elkaar opnieuw, omdat we niet bewust waren, van wat onze verlangens zijn. We komen elkaar weer tegen, alsof we vreemdelingen zijn, die ondanks verschillen, toch ontmoeten willen. Daarna treffen we toevallig. Noem het vriendschap nu. Noem het een bedoeling.…

Heer, ontferm U Over de man die ik mijn vader noem Zijn vlees en bloed in mij verankerd Zijn kind te dichtbij Om van te houden Heer, Ontferm U Over de man die ik mijn vader noem Gesneuveld voor de oorlog Zich veilig wanend in glazen loopgraven Heer, Ontferm U Over de man die ik mijn vader noem Schraal getroost en zelf niet kreeg Nooit…

als ik even terugkom in jouw wereld noem dan mijn naam als ik niet meer weet wie ik ben noem dan mijn naam tot ik jou weer even herken maar laat me daarna los laat me dan weer naar mijn nieuwe wereld gaan…

Ik heet eigenlijk "Maximiliaan van de Pol", Ja, voor een naam is dat een hele mond vol, Maar ik kan het hebben als karaktervolle vent, Zo laat je door je naam zien wie en wat je bent, De hele dag op jacht naar bijen en mieren, En eventjes met buurmans kat lopen klieren, Desnoods jaag ik hem drie tuinen verderop, Da's moedig want dan krijg…

Ik zou het willen noemen maar kan de woorden niet vormen die jij kennen zal. Een communicatie probleem dqt mijn zoveelzeggende stilzwijgen onderbreekt. Meningen en feiten uit mijn diepste worden uitgesproken vertellend over niks een hele boel.…