Alle inzendingen over nood

of hij wel past toch wel bedankt nog voor je hint’ ‘er is zoiets nog als een kast voor als je ooit de ware vindt’ ‘waar vind ik dan zo’n rubberman ik ben toch wel geïnteresseerd ‘t is niet eens zo’n heel slecht plan heb dit nooit eerder geprobeerd dus kocht ik maar een huisgenoot hij paste zelfs in het budget en heb ik dan ooit hoge nood…

God, wat heb ik mezelf dit vaak verweten: Het bed, de kus des doods, het grind, het hek De gedachte hieraan maakte me langzaam gek Waar blijven ze , de redders In de nood. Te laat en dan Onvermijdelijk de dood.…

Hij was jouw liefste levenslicht, plotseling, weg... de nood is groot! Er viel 'n bizar nare stilte in een mooi lijfje stil en klein. Nu is daar een doodse stilte, waar een druk leventje moest zijn. Onbegrijp'lijk dat gebeuren, waar was God nu, op zo'n moment? Wij vragen dat steeds; en treuren, hij was toch onze kleine vent.....…

Boven 't vlak des oceaans, boven ruimte, boven tijd, staan wij in der geesten strijd, in weelde, in nood, trots krijg en dood, Drieénig groot, Groot-Nederlanders.…

Herken mij want ik ben je beste stilste vriend armoede, eenzaam zuchten, schrikbewind wanneer mijn nood het grootst is, voel ik maar enkel pijn, gevolgd door mijn gevoelens deel ik mijn eenzaam zijn. Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten die luide stem die diep van binnen klingt, die raad geeft en eenzamheid verdringt..…

hebben met ons in verlichting gewandeld herinneringen vergeten, beproefde kleine dingen pijnlijk verlicht, zelfgenoegzaamheid gespot… en herbekeken er was liefde, minder liefdevol en vol, de vragen, die ons terugbrengen naar nul, afgescheiden van onszelf, het samenspel wel waard, verteerd door nood aan zelfverheerlijking vochten wij hunkerend…

Maar elke vogel at uw brood die, kloeg geen enkele u zijn nood, 't genoot tot op de laatste korste; en gij, die geen beloning zocht, wist dat gij niet begeren mocht de min die klopt in mensen-borsten, oud hart, dat niet bemind en heeft dan als een bedelaar, die geeft om eigen armoe te vergeten; en voelt, ter laatste rust gestrekt…

Bidden om het koninkrijk helpt niet waar patsers geld oppotten voor de oorlog van morgen waar vandaag ongedeeld brood royaal weggesmeten wordt containers vol om te verrotten waar onze grootste nood er mooi uit zien is en zorgen omdat we de laatste mode niet kunnen volgen nee het komt vast niet als je denkt dat alleen jou mening…

de strijd verliest word je gevierendeeld je wil nog wat je wil nog veel maar de onmacht heerst, lamlendig alles wordt haaks, gespleten tussen willen en niet kunnen elke hoop is slechts illusie ballast je koestert bergen tederheid en liefde die je aan de straatstenen niet kwijt kan die je in de strot blijven steken want in de nood…

Aldus wie zijn geluk in 't noden van een teken gelijk een geurig brood meewarig-blij durft breken, en nut de zuurste zemel-korst in heil'ge waan; om bij het heil dat weende en 't vreemde leed dat lachte, en in de hoede van uw deemstren, o Gedachte, eens, als een schone vraag, glim-lachend heen te gaan.…

onbekende lot Waarop geen antwoord gegeven wordt Maar oh, de eerste signalen De techniek of de mens die wellicht gaat falen Het lijkt nog enigszins te gaan Hoewel de tijd niet leek stil te staan De oproepen worden al snel heviger Heimwee naar veiligheid steeds steviger Het is een gevecht op leven en dood Tussen hemel en aarde van mensen in nood…

De schrijver van toonkunst heeft zijn afgebeulde hoofd vol daverend orkest snelt wanhopig naar het bos waar geen klank meer in hem luidt slechts volkomen stilte heerst de bomen zwijgen stug noden lui te liggen opeens ritselt een braamblaadje brengt een zacht fluisterlied in het brein van de kunstenaar doet benen juichen in de huiskamer…

Bidden om het koninkrijk helpt niet als patsers geld oppotten voor de oorlog van morgen waar vandaag ongedeeld brood royaal weggesmeten wordt containers vol om te verrotten waar onze grootste nood er mooi uit zien is vol zorgen dat we de laatste mode niet kunnen volgen nee het komt vast niet als je denkt dat alleen jouw mening…

Aan een geurig bloeiende wei door het grote bos bij Chaam omringd ligt een afgelegen jeugdherberg stralend vol opwekkend licht roze zuigt frisse adem van het morgenloof om de gasten na het ontwaken tot daad en wandeling te noden drinkt rossig glanzend laat avondrood op langs het grindpad naar de deur staan slanke berken in een lange rij hebben…

weer een noodkreet 't Wordt voor mijne ogen geel en groen, Van al die noden, al die vragen, Ik kan toch niet aan álles doen !"…

Ze fluisteren over de stad Waar de adem van de trompet deint Waar snaren veelstemmig trillen (Het warrelig loflied van lover in de wind) Waar volkse helden sporen dragen En een draak spartelt voor de genadesteek Dagen verbruiken me Wazig als een spiegelbeeld in het uitstalraam Hol ik door het tumult, graaiende menigte De anderen die de nood…

Wanneer ik overdenk èn ’tgeen ik was vóór dezen, En wat ik, tot mijn smaad, moet tegenwoordig wezen; Wanneer ik mij bezie in dees mijn hoogste nood, Mijn lijden is te zwaar, mijn ongeluk te groot.…

De onzichtbare dam houdt het niet meer tegen alle beheersing is nu kwijt weg gespoeld met de regen die vanuit mijn ogen een spoor slijt Deze kolkende rivier verandert in een waterval als hij de rand van mijn kin bereikt het verdriet klettert in een dal alwaar ook de tweede dam bezwijkt Het hele lijf in paniek, de nood toestand van kracht…

Ik zong van dood en leven, Van liefdes rijke nood: Des harten tederste ademhaal, Hij werd verstaanbaar in uw taal. Al dieper zoeter wonder Fluistert uw stem mij voor... Laat mij niet sterven zonder Uw levenwekkend koor! De wind die in uw lover luwt, Is 't afscheid dat mijn hart niet schuwt.…

Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest! Leid ons, macht- en krachtelozen, Geen verzoeking te gemoet! Maar beveilig onze voet, En verlos ons van de Boze!…

Doorman noemen noch Piet Hein Ik breng een ode aan de Watergeuzen Divers pluimage, zelfs een admiraal Als helden vochten zij, mannen van staal Odysseus' makkers tussen sterke reuzen Neem nou Heer Lancelot van Brederode En Bloys van Treslong, Van der Marck Lumey Zij stonden voor Den Briel in voorste rij Begin der Opstand: Alva was in node…

Alleen wij zien de angst en de nood, alleen wij hebben het in de gaten. En de zanger op de hoek zingt zijn lied, over de toekomst, de angst, het verdriet, over de vrede die niemand zal tekenen. Is er iets waarop we nog mogen rekenen?…

wij moeten nog de wereld rond ik heb maar tijd tot de morgenstond op kerstnacht moet ik zoveel strooien dat ik soms mijn arm niet meer kan plooien en moet ik rusten voor een jaar intussen maken goede geesten mijn snoepjes klaar ook mijn honden hebben nood aan rust na zo’n helse rit zijn die ook uitgeblust.…

In der schamelen nood Gaf hij meer nog dan brood: Als een vriend had hij troost voor zijn mindren. O Hoe heugt mij de dag, Toen mijn bitter geklag Mij geen uitstel der pacht mocht verwerven! En ik wenste bij Reyn Op het kerkhof te zijn, Zo mijn wezen ook mij konden derven!…

gelouterd door lichaamsstroom Achter dwars gescheurde muren van het gebouw Dat de waarheid draagt ook binnen de mooiste droom Niet beperkt door klein gegroeide bevrijdingszin En bekend met vol te houden belevingskracht Om het zwarte wit te maken als nieuw begin Zwanger van onzichtbaar blijvende kansendracht Paradijzen kunnen zien in de hoogste nood…

yoga in new yorkse flat funky spiritiste wegen van de waarheid welk van haar nicotinegrijze levens schemert niet als knijpkatten door vrouwelijke mist en rijm kijk eens wat ik onder mijn nagels vind geen nood het is schitterend en uniek een peulschil en herboren het is de aarde die me zachtmoedig spietst wat was het dom straten glanzen…

Voor u was er geen armoe en in tijden van nood was daar nooit úw uitgestoken hand. Te trots om toe te geven, egoïstisch als u bent Koos u voor een bestaan zonder ons en armoe... een bestaan zonder tendens. Uw geld en goede naam verkwanseld, koud tot op het bot Maar egoïstisch als nooit te voren, bad u nu tot uwer god.…

- 't Zijn andre dagen thans, bij 't rondzien speuren wij Slechts kromme slingerpaân en, ach, wat nood, wat lijden!-------…

Geef ons brood en kracht ten leven, Gij, die alle nood vervult! En vergeef ons onze schuld, Zo als wij elkaar vergeven! Voed ons harte met Uw Geest; Leer ons lieven allermeest! Leid ons, macht- en krachtelozen, Geen verzoeking te gemoet! Maar beveilig onze voet, En verlos ons van den Bozen!…

Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest, En zie mijn oog van stille tranen leken! Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd. Gij ziet mij een prooi van bedwelmde zinnen: Gij weet alleen hetgeen uw kind behoeft, En mint het meer dan ’t ooit zichzelf kan minnen.…