De dag dat jij vertrok
Was zwarter dan de nacht
De leegte zo enorm
Jouw actie goed doordacht
Je wou al eerder weg
Maar wist toen nog niet hoe
Het vechten was je zat
De ruzies allang moe
De dag die weer bewees
Hoe eenzaam leven is
Zonder jouw aanwezigheid
Die ik zo node mis
Ik hield zoveel van jou
Je weet niet half hoeveel
Het is verleden…
Geef mij een penseel en
ik schilder je in woorden
geef mij een beitel en
ik hak je uit op een doek
geef mij een pen en
ik kalligrafeer je in marmer
Nooitgedacht dat het kan
geen echte vrouw geen echte man
zal zich aan zoiets wagen
geef mij slechts mijn fluit en
ik zet het voor u op muziek
spits uw oren en luister
want echt het kan
in…
Lang heeft ze gedraald
Gehaakt scheen zij in verlangen
De verleidende macht
Die faalt betaalt en vertaalt
Niemand die haar hier bedacht
Iedereen kan haar ontvangen
De horizon gespiegeld
Het mysterie gegiecheld
Ze verschijnt altijd ongeacht
Paradoxje nooitgedacht.…
vooruitzichten
wezenloos knakken
ik mijd de nacht
als bij volle maan
alles helder schijnt
maar de zon
achter de einder
is geslacht
en in de oceaan
verdwijnt
ik mijd de dag en de nacht
een etmaal lang
spring over het heden heen
het scheelt een helse vracht
van ontwaken, ademen en slikken
van praten en kijken
het is slapen
in het nooitgedacht…
Op dromen rijdt mijn wolkentrein
door strobolicht langs oosterlijn
met speelgoedvogels voor het raam
waar noorderlicht mijn gids zal zijn
op hemelsporen buitengaats
door stiltes die ik achterlaat
stationnetjes van Nooitgedacht
gebouwd op slechts één spinnendraad
Ik laat mijn zere ogen gaan
op wolken hier niet ver vandaan
waar Kleine Beer…