Alle inzendingen over noorderwind

verwaaide merel fluit tegen een noorderwind vol regendruppels…

noorderwind schildert scherpe wolken in het blauw, een gierzwaluw roept…

Het diepe blauw van de oceaan toont een spiegeldroom golven vemengen zich met gevoel zilt schuim spuugt koppen tegen hoge rotsen een meeuw krijst de verlate schreeuw naar geborgen land en ik begeef me in de noorderwind van duizend verlangende dagen…

Toen onder noorderwind de sparappels hun tocht begonnen over de vijvers, de pauwen waren afgedaald van hun roodstenen muur, verschoof een zonnewijzer ’t hele uur – ten teken dat de koningin ’t gesprek geopend had met de peon wiens handen wonderzacht met paarden konden zijn.…

Adem IJzige adem, noorderwind Kronkelt zich als ’n sneeuwwit lint Tussen de kale bomen IJs Zwart en wit, snijdende kou Kraaien in de lucht, zo blauw Winter is gekomen Nacht Eeuwig en eenzaam, duister en donker De donzige sneeuw onder ’t sterrengeflonker Droom je winterdromen…

In verte waar meeuwen hun schreeuw krijsen in noorderwind dwalen gedachten samen heel even dacht ik jou hier te treffen te horen en te voelen maar het blijkt een illusie van de nacht het donker verbergt mijn getergde gelaat ik proef het zilte zout raap zilveren tranen in zand wis de sporen in dit verlaten land…

Badplaatspromenade, noorderwind. Schril als de meeuwen krijst haar stem. Nijd brandt haar zuur in de slokdarm. Het slikt haar wil die met naaldhakken klakt. Het nijpt op zand dat stuift uit de hand. De tijd is een wand met tongen aan de andere kant. Niets gaat nog open, dit licht is van kant.…

We weten dat noorderwind weer op zal staan, Magistaal hard als staal. Alleen de diep gewortelde boom laat staan zien we uit naar de lente als bloesems openspringen, Bij snarenspel vol melancholie in een lusthof van kostelijke vruchten, Een nieuwe kans, een nieuw begin.…

Fragiele stralen, noorderwind en schriel de meeuwen krijsen boven 't stort. Nood brandt in de magen der verdoemden, de kiel maakt water, het zoute wordt vuur, het zand verglijdt in de klemmende hand, de wand stuurt leegte naar de andere wand, niets houdt nog stand, het licht is van kant, iets heeft in mij een pop van stro verbrand.…

ik ben een man van tienen en énen en aard niet in de middelmaat gedoemd tot een solitair leven verkies ik de veldweg en laat ik de straat Een kruid gedijend bij noorderwind en malse regen in het ochtendgrijs ver van de meute, weg van de massa's tref je mij tussen paardebloem en ereprijs "Hij die de slaap vindt wint de morgen Geen man…

Het kind van de noorderwind met zijn felblauwe ogen is altijd goedgezind vertelt ons wat we wel en niet mogen Het kind van de oostenwind met zijn blonde krullen dat altijd afmaakt waar het aan begint vertelt ons wat we later doen zullen Het kind van de zuidenwind met haar snelle benen dat van alles wel iets vindt vertelt ons wat we…

Onuitgesproken zoals de noorderwind, zijn tijd liet glippen. De ritmiek van dingen de dood niet te verzwijgen, van het ongeborene. Het bloed stuwt de zon wind verstuift de ballon van glorie baart vruchten in victorie. De dromenklok waagt zich in de vaandels van de heroïek de waarheid voort te planten.…

Ga nu maar, onzegbaar kind, ploeg akkers en lijd honger laat je bijten door de noorderwind maar schop de jakhals van je vege lijf. Ga nu en word verteerd, er is geen weg terug.…

, de kastanje, schildert in witten, scherp gestoken op azuur, een dromende wijdse, wollige wolkenwereld, de stoere noorderwind blaast de hemel schoon, boven de stad wordt het fris, luid en helder, elk stil geluid kun je nu van heel ver horen, zoals al die groepjes duikelende, buitelende mezen, ze troepen ijl en zacht twitterend samen in…

Opgestane nacht hoorde je kreunen lichte tonen uit een oude grammofoon die speelde - hunkerend en zacht er iets van Brel die diepbewogen er mijn vlakke land vertroostte voor een noorderwind die raasde door een schaamteloze nacht Hoorde muziek en keek opzij stamelde ongezegde woorden voor het raam waar ik bleef staan dat openzwaaide -…

Kris - Kras - Kris - Kras - Op bevroren sloot en plas, glimt ijs als zwart glas Kris - Kras - Kris - Kras - De noorderwind pal tegen Schaatser Jan kromt de rug De ijzers kerven korte halen In stug ritme almaar door Kris - Kras - Kris - Kras - Langs dijk of boerderij Een berijpt paard briest Dor riet kraakt en knakt Wie schaatst, ziet…

prooi die briest Resten van vroege jagers verzinken in het slib Blootsvoets klimt de boer in dadelpalmen Langs rafelig touw Haalt hij de oogst binnen Feloeken drijven op de Nijl De vloeiende snelweg Nog ver voor men sporen trok Het asfalt stolde Voeren zij steen naar piramide en tempel Bij eb en zwaar beladen Stroomopwaarts zeilend bij noorderwind…

Gij bloemen van de wintertijd, gij lopers op het water, 'k vergeet der Noorderwind gebijt door uw zangend gesnater. En 'k zing, m'n meeuwkens, maatjes zacht, om de schone vederkens van u, om 't zonneke dat lacht.…

Soms dan tolde jij om dingen die wij ongezegd verzwegen bloosde jij dieprode nerven van november op mijn pad zocht jij in wolkenwit gestaag verlegen land in noorderwind vocht jij als weerhaan op de spits het jonge roest - verloren regen Soms dan wist jij als geen ander wat voorbij ging in de stad zag jij er meer nog van mijn hart dan ik…

Er is een licht door de noorderwinden aangespoeld een krans van schuim stift de lippen van het avondrood haar grond gemarmerd, de honger is gestorven, de dood gewit met kokosmelk , de lach ontbloot in elk kindergebit Daar worden mensen door de zonnegod aangeraakt regeren trommels waarin de mensen de krijgskleur tonen de vervoering een…

Zeeën baren vissersdorpen die tot steden wellen, Mensen kinderen die in kunstenaars vervellen Hij schilderde maskers die gezichten onthullen Stranden bleken bonte tableaus te verhullen Als de noorderwind de kust komt geselen moeten rolluiken Ensors schatten beschermen Voor wie belt neemt een mondain kunstenaarshok grijnzend zijn volks rijhuiswinkelmasker…

Soms, als de noorderwind loeit, Huilt gij en klaagt ge met hem; IJslijk is dan uwe klacht, IJslijk en roerend te gaar, Waar komt dat klagen vandaan? Waar gaat dat klagen naartoe? 'k Weet het. Gij leeft, arme Woud, Lijdt ende klaagt — daar ge leeft.…