Alle inzendingen over nostalgie

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

Nostalgie is schuilen onder de paraplu van het verleden…

Nostalgie die prijkt.…

Een vloedgolf van nostalgie, mijn heerlijke kindertijd.…

red me van de nostalgie ik ga eraan tenonder je bent nog slechts een allergie je te vergeten is gezonder ik zag je gister op je fiets je kwam en fietste uit het niets je fietste gezwind jouw leven in ik liet je gaan met tegenzin red me van de nostalgie ik vraag niet om een wonder jou vergeten is niet veelgevraagd maar wel een stuk gezonder…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

Krokodillentranen als nostalgie in eigen nat.…

Met warme nostalgie starend naar de fotolijst voelt de dierendag met dierbaar geluk op schoot als luxueus souvenir.…

stoomfluiten klinken daarbinnen herinnering er geurt nostalgie meegenomen door vroeger komt hij pas later terug…

Delfts blauw nostalgie in Hollands polder verpakt stralen weer ogen bij het geven van de reep en koester de tinteling.…

10... Dat zijn je kinderjaren. 20... Ga je aan het sparen. 30... Ben je wel getrouwd. 40... Ben je daarvoor te oud. 50... Ga je aan het zakken. 60... Krijg je ongemakken. 70... Heb je 't niet meer zo druk. 80... Loop je misschien wel met een kruk. 90... Ben je niet meer zo kras. 100.. Draag je waarschijnlijk een houten jas!…

met jouw hoofd tegen mijn schouder voel ik mij niet echt veel ouder dan toen met jouw hand in de mijne denk ik terug aan die fijne eerste zoen en mijn stem klinkt nogal hees als ik de woorden lees die ik toen dacht met de kinderen in bed heb ik ons plaatje opgezet volume zacht met onze voeten schuifelend rond zijn wij ogen…

Moeder was kruidenierster in die tijd een zware job de waren werden afgewogen gort, meel, groene zeep en drop erwten, stroop en koffiebonen suiker, zout en cichorei snoepjes in glazen stolpen stonden op de toonbank in de rij. Ging, om haar te helpen op de fiets door weer en wind bij klanten hun bestelling halen en als ik dan te horen kreeg…

Goudgeel de zon over het koren waarvan de halmen wiegen in de wind aan de horizon de spitse toren van het kerkje, waar het dorpje zich bevindt. Het is een heel mooi plekje verborgen in de natuur de huisjes zijn wit-groen met een hekje en je vriend dat is je buur. Het is er heel goed toeven in dat dorpje ver van hier de mensen doen rustig…

Zo goed meisje? Hij straalt met Vochtige plekken Zwarte handen Wat vind je ervan? Hartstikke mooi! We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…

De geur was onmiskenbaar Een nooit te vergeten reuk Van armoede vreugde en lijden De reuk van vervlogen tijden Het was de geur van haar persoonlijk Roept bij mij beelden op van weleer Dat lang gebloemde jasschort Dat bruine plaatje van onze lieve Heer En soms wanneer ik dat aroma opsnuif Hoor ik in gedachten weer mijn Oma Vragend of…

wellicht was het meer dan nostalgie bij de stal en de boom, waar ik mij ooit koning dan weer herder voelde rond de vertrouwde beelden immer vrede proefde, alsof hier alles klopte gehuld in meer dan licht alleen bij de kribbe mijn kinderziel verstilde de wereld vreedzamer scheen…

door de rimpelingen van tijd schuimt nostalgie in golven van passage het verleden zwelgt in geuren van kindertijd beelden ooit in tastbaarheid gepresenteerd ingekrast in tijd van geheugen grove sporen van onuitwisbaarheid in strelingen van zwoegen doorzeefd van nostalgische gebaren…

Toen ik vroeger als straf op school moest nablijven kon ik echt probleemloos, en zonder te overdrijven, tien telefoonnummers op m'n arm noteren van meisjes die ik wist te charmeren ! Nu kan ik ze allemaal op mijn buik schrijven ...…

een dromedaris en haar jong liggen in de zon te dromen van een oase als plots het wijfje in een geeuwbui over haar schoffeltanden heen haar nostalgie de vrije loop laat en haar bult in gedachten door de woestijn over zandruggen heen op en neer gaat…

Vertrouwen Toebehoren van de meeloper Conventies uitgevonden door Pastoors Moraliteit de zorg van Kinderverwekkers Echte stielen Ware debielen Het heden Het leven Is de onwil van een Romanticus…

In het avondrood van mijn herinnering sluimert jouw naam   En ergens die in mij slaapt de hunker... het verlangen naar jouw wezen... bitterzoet en onweerstaanbaar...  brandend als de zon die goud zaait door het fluisterend graan... teder als de wind die de bloesems streelt van droomrozen in schemerblauw...…

NOSTALGIE Er is voor het poëtische gemoed In t’rugblik weinig prachtigers Dan Gorter, Kloos, die Tachtigers! Dat l’art pour l’art! Die felle gloed! Wie dicht er nog “Ik ging een keer uit vissen...”? Martinus Nijhoff heet nu Driek van Wissen, Rijmt op bestelling slechts... Gaat het gerucht.…

Verbaast kijkt ze naar buiten de grijze wereld is verdwenen een witte is er nu verschenen. Even is ze weer dat kleine meisje een mutsje en wollen wantjes rode wangen van de vrieskou. Baantje glijden in de straat op elke hoek een sneeuwpop met hoed en een rode sjaal. Warme chocolademelk voor de kou herinnering aan mijn vader die de…

Ben ik de enige Vraag ik me af Die vaak terugdwaalt In het verleden Denkend aan de mensen En het plezier Dat alles gaf Brutaal en fel Zo jong, vol vuur Nog lang niet moegestreden Is het raar Om te erkennen Toe te geven Recht te doen Dat het zoveel charme had Het leven In die tijd van toen…

De oogst geschoren een overschot aan rozen driftig in de knop tamme kastanjes hazelaars in volle dracht en al die noten peren hangen zwaar en appelen die blozen abrikozen ook een drink in de zon een roman van Foenkinos Délicatesse denkend aan Parijs al een tijdje geleden een haiku van mij…

Wat was de wereld gelukkig toen de mail niet bestond en je een brief vol ellende pas na maanden soms vond. Als de zon scheen, gelukkig steeds elk nieuws ongehoord alles goed en gezapig want de post droeg het woord. Je hoefde weinig te vrezen want al liep in de rails zelfs geen kip was ontspoord en geen mens werd vermoord.…

Als kind liep ik door de straten van de oude stad En bezocht ik De tempel van het verleden Ik herinner me dat Oude mensen naar het altaar stapten Om hun schepper te eren, zij baden, smeekten en dankten in vreemde talen die ik toen nog niet verstond. Nu begrijp ik wat ze wilden, Nu versta ik de vreemde talen Nu loop ik door die oude…

tussen rietstengels hoor ik jong eendengekwaak - ik draai mijn trouwring…

naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd café dit zijn nu maar enkele kleine dingen maar weet heel goed het doet zo’n deugd van binnen elk afscheid is er een teveel nostalgie…