Alle inzendingen over nostalgie

naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd café dit zijn nu maar enkele kleine dingen maar weet heel goed het doet zo’n deugd van binnen elk afscheid is er een teveel nostalgie…

Ik kocht een doos met 24 Vegter's-rolletjes bij Albert Heijn. Voor de helft van de prijs. liggend tussen een stapel overgebleven artikelen van Kerst en Oud en Nieuw 2016. Met een gratis spuittuit, maar de slagroom hield ik om persoonlijke redenen achterwege. Ik heb er flink van gesnoept, want er zitten nog maar 3 in. Ze doen me denken…

De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step En die verdween dan in de zware klep Van onze zwarte kachel in Hoogvliet We woonden in een industriegebied Met Sjors en Sjimmie, Donald Duck en Pep De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step We waren nog bevreesd voor Sint en Piet…

pagadders schieten propjes papier naar mijn hoofd - ze raken mijn jeugd…

Ik zal de plekken van mijn verleden niet meer betreden, want ik houd de betovering intact. De bezieling gaat verder en laat een spoor van leegte achter. Alleen in mij dansen de herinneringen als onverwoestbare filmbeelden. En in anderen anders, maar ook dat gaat voorbij, waarna zelfs het verlangen het opgeeft. Diep in de oceaan…

Verlaten parkbank mijn liefdes zijn verdwenen weggejaagd door tijd…

Door tederheid vergeten vergeven de pijn dan het verdriet zo zinloos allemaal Door vergeten tederheid nostalgie op menu de zorgzaamheid kwijt nu verder…

Hoe zwaar is mijn hart om te dragen Hoe zwak kan mijn stem om vriendschap vragen Hoe fragiel bespiedt mijn ziel de dagen in de verte en ik zie alleen nog nostalgie.…

Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

Nostalgie die ons belaagt en, wat me van het najaar beklijft, het dorre loof uit takken jaagt. En als het dan daadwerkelijk dreigt dat de herfst zijn intrede doet, de dag weer korter wordt in tijd, maar aan luchtigheid inboet, zie ik ons beider sterfelijkheid.…

Zwarte Woud nostalgie zwaartekracht rond middernacht.…

Storing door noodstroomtest Eventjes géén TV Dàt is pas nostalgie Wordt vast een hit Terug naar de tijd van het Evengeduldbordje 's Nachts alleen sneeuw En geregeld zwart-wit…

kristal waarin achtpotigen drinken van hemeltranen Met mijn verkleumde handen diep in mijn zakken voel ik een heimwee naar mijn ontvankelijkheid als kind Ik leek mij niet bewust van de kou noch van de geur van nostalgie omdat ik de wereld als een wonder zag vanuit mijn eigen kasteel van flinterdun kristal….…

Jij vroeg was deze hang een zucht Naar Eva's appel, passievrucht, Was deze puur uit nostalgie geboren? Jij vroeg mij naar de liefdespijn Naar 't bitterzoet van rode wijn, Was jou en mij geen morgenland beschoren?…

Er schijnen oude helden terug te keren Van Klukkluk tot aan Freddy Mercury En zo verwart men nep met nostalgie En imiteren met reïncarneren Maar ongeacht de grime of wat ze zeggen: Hoe alles wás blijft zeer van die ver wegge…

Van wie ik ooit hield in jeugdige dromen vol overmoed en energie Je woorden ademen vrijheid maar ook heden vol verleden nostalgie zonder toekomst Laat me maar dromen dromen zijn sterker dan elke dood…

Idealen verdwenen je kunt er om wenen maar is het niet fijner te zoeken naar nieuwe om weer iets te wensen Ach geef ons toch onze dagelijkse idealen zodat wij niet verzuren in hopeloze nostalgie of valse bitterheid…

Jij meisje jij dat zomaar ergens staat, staart mij bekeert verleer ik wat het was om te (on)pas je verwonderende ogen te kijken, je te stralen en te verhalen over hoe grauw nostalgie is in contrast met jouw meisje jij-zijn.…

De grote zaal is leeg en in de haard dansen de vlammen Van de bedienden slechts hun verre fluisterstemmen Een ogenblik is alles stil een dood moment in tijd de neus gedrukt in het naar stof riekend trijp van de versleten canapé Naar buiten kijkend in de wintergrijze lucht een sledetocht met paarden over het landgoed van mijn…

volgens mijn leraar filosofie is ´het existentialisme tromgeroffel op een leeg vat´ daarbij glimlachte hij intens rimpels in zijn gezicht van poëzie vond hij dat daarmee alle gaten in het menselijk denken te pas en onpas worden gedicht een beetje dankzij hem ben ik geworden die ik ben…

ik ben niet vergeten hoe je de wereld verkende in uren en uren op je kinderfiets de steile helling en het enge bos waaraan voorbij, de wereld vredig werd en haast volmaakt, met de wind in het gezicht en de geur van het land losgewoeld door de trekpaarden dat ik in jouw armen niet eenzaam ben…

De oude onomatopee klimt stram uit zijn cabine en stekkert vast een '1', een '2' - zijn pet staat naar benzine. Ik vraag zijn toekomst, zijn tevree, zijn hang aan de machine. "Ach", zegt hij, "vroeger viel het mee: het is het ongeziene ..." "En", zegt hij schoorvoets, "onderzee moet ik de kost verdienen. Maar verder maak ik…

van Eemnes binnen tot Eemnes buiten liggen nog steeds in zondagse rust langs de dijk weilanden vierkante eilanden monotone schoonheid tot de einder herhaald polderwegen vallen samen op een punt en ik die niet wist dat je er verder kunt boerderijen wachten in slagorde erven geharkt, rustdagklaar…

Langzaam daalt de schemerige avond over een verlaten heuvelweg Mistflarden hangen als rookpluimen boven de velden en buigen zich over een heg Als onder een wollen deken wordt de wereld om me heen zachtjes ingestopt Het is een andere wereld die zich geruisloos aan mijn oog ontpopt In de verte klinkt gedempt het loeien van een koe ergens in een…

teveel verdriet hangend in de lucht altijd gemengd met resten tederheid als onvervuld verlangen naar meer dan matheid als onverwerkte blokkades afgeremd door onzekerheid in een ver verleden lonkt nog immer ongecompliceerdheid als fluisterdun ideaal…

een groot rood blad vliegt op van de binnenplaats zou ze wel thuis zijn…

het eeuwig groene tuinpad van mijn vader blijft unforgettable…

~ de paardenbloemvlek op mijn zondagse jurkje rook naar sunlight zeep ~…

In mijn hoofd is alles groen of ik nu naar buiten kijk of mijn ogen sluit Ik zag ergens een berichtje van je staan, gisteren Je bent er dus weer Het deed me wel iets, ja Een vleugje nostalgie kwam er over me, dat wel Nee, geen rillingen meer, maar toch Of het je goed gaat met je en zo en dat ik niks wist te zeggen Zo’n soort…

Betonnen ding wat nooit bewoog nooit ging je omhoog een brugwachter zag je daar niet staan je kon gewoon er onderdoorvaren of overheen gaan iedereen sprak er af prille liefdesparen ook relaties waarvan men sprak in zoveel roddeltalen achterklap en staren stelen van een kus even vlug dat betonnen ding wat nooit bewoog altijd was…