Alle inzendingen over nostalgisch familie weerzien

Nu zeven jaren later, gewend aan pijn en haat, afgesloten van mijn familie, hervind ik weer de draad. Toch denk ik vaak aan vroeger, die zorgeloze tijd, en mis ik mijn vader, die mij moeiteloos mijdt.…

Ik heb familie en lieve vrienden, zij kennen mijn enige wens. Zij luisteren en beschouwen me niet als zieke maar als mens.…

tussen de holle woorden en de lege zinnen wens ik jullie wat echte betekenis alles begint met een droom soms komt die droom tot leven dus droom ik voor iedereen een nieuw jaar met veel om dankbaar te zijn familie en vrienden om je heen wat geduld en wat geluk waardering voor jezelf als mens rust bij iedere zonsondergang elke dag…

zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu door zijn regen…

Een nacht zonder zorgen genieten van die ene seconde doorgaan zonder morgen zonder oude of nieuwe wonden Voor een nacht alleen ik snap dat ik niet verander laat ze nu niet binnen even niet druk maken om een ander Slechts een nacht alleen geen familie kennis of vriend misschien vals en gemeen maar een nacht heb ik verdiend…

Kaarsen en een plaid over je benen, Een ontredderde dochter met baby, zoekt warmte bij familie, in het oosten des lands! Het was maar even, maar 2 dagen... maar het licht in de duisternis, was meer dan welkom!…

opwaartse tragiek in een hand de paraplu geen vangnet gesponnen uitgegleden en gewond de tred voort gezet wederom een dag gewonnen al voel ik mij ellendig en ben ik nog zo down dan acteer ik als een huilende clown waardoor de gesminkte lach je mijn tranen niet ziet want echte mannen gebroken of naar beneden gestort die huilen volgens mijn familie…

zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu.…

De Majesteit gaat eten in Oman Ze kunnen daar ontzettend lekker koken Terwijl de barricades buiten roken Schuift de familie likkebaardend aan Meer burgerrechten, alles goed en wel Maar eerst een toast op Koninklijke Shell! DEN HAAG - Koningin Beatrix, prins Willem-Alexander en prinses Máxima gaan volgende week toch nog naar Oman.…

Het was nul één voor de tegenstander mijn vader schreeuwde voor zijn club als geen ander het mocht niet baten zijn club had hem in de steek gelaten hij had niet zomaar een kaartje gekocht meer dan aan zijn familie, zo leek het, was hij aan zijn club verknocht thuis gekomen verscheurde hij dan zijn ticket dan was het weer als altijd hij…

om je familie mee te ergeren je vrienden mee te imponeren wat ben je toch bekrompen. ruimdenkend ? (alles behalve) je bent - kreupel - in je denken ik hoor het je al zeggen ik val nu eenmaal op donker ha, alsof we dat als een compliment zouden zien…

heb de hemel bestormd op weg naar succes met het mes in mijn rug helse poorten geopend me gebrand aan het laaiende vuur en moest terug terug naar het hek met de puntige staken en de krakende deur van mijn huis kuste vragende ogen schudde hun handen vond in gezin en familie weer thuis maar als de maan vol oranje opkomt slaat weer…

heb de hemel bestormd op weg naar succes met het mes in mijn rug helse poorten geopend me gebrand aan het laaiende vuur en moest terug terug naar het hek met de puntige staken en de krakende deur van mijn huis kuste vragende ogen schudde hun handen vond in gezin en familie weer thuis maar als de maan vol oranje opkomt slaat weer…

voor die zwarte is hij als de dood Van sterven wil hij niets weten als het komt, moet, dan een snelle dood: sterven in het harnas van de journalist Hij laat een enorme leegte na maar ook een godsvermogen en dat als VARA-socialist Er wordt een salon afgehuurd zijn dochter Sylvia spreekt de mooiste vleugel vertolkt Bach De Andriessens-familie…

In Utrecht de eerste geplaatst Geïsoleerde zorg- instelling voor een face-to- face contact Tussen patiënt en familie Naar een echt weergaloos idee van kankerpatiënt Paco V.…

In alle staten Heb ik de kliniek verlaten Tranen langs mijn wangen Niemand om ze op te vangen In gedachten zag ik mij sterven Wat met mijn partner Wat met mijn familie Wat met mij?…

Er is een huwelijk gestorven Het ligt inmiddels opgebaard Er wordt vol naar afschuw gestaard Het was ooit fris en onbedorven Er is een echtpaar omgekomen Hun kinderen zijn zwaar gewond De dood kreeg grip op een verbond En nog niet waargemaakte dromen Familie rouwt en legt een krans De mensen gaan gekleed in zwart Ze hebben een gebroken…

De foto opent mijn herinnering aan de vrijheid van het strand de ruimte waar alles kan waar ik mijn fantasieën opjoeg tot ik ermee wegvloog de hemel in maar er zat altijd een strik om mijn enkel, met een touw dat mij weer omlaagtrok en als ik een aanloop nam en in zee sprong, spoelde ik na een tijd vanzelf terug naar de familie aan…

citroenvlinder verwelkomt mij verwarmt door de zon is zij ontwaakt doch rusten deed zij niet opzoek naar nectar drentelde zij voort meneer of mevrouw specht probeert wat basten uit de familie eekhoorn geeft geen thuis ook al staan sneeuwklokjes in het maagdelijk wit te schitteren houdt de rododendron hun knoppen angstvallig gesloten daar…

ik pak de tram om hem te zien hij kijkt mensen aan ziet ze komen lacht ze toe en laat ze na wat haltes gaan ze weten zich familie in zijn ogen omdat ze elkaar mogen ze zien zichzelf in zijn blikken en leren zo de das en sjaal te schikken hij is vader van de groep die hij mag rijden in vertrouwen laten ze zich leiden hij kijkt…

Zijn moeder Beatrix haalde hem in huis Huis ten Bosch voor de zomer Zijn vader Claus onthaalt hem thuis in 't Huis des Heren voor de eeuwigheid (s)amen!…

Op zaterdagavond 22 juni 2019 worden zakken met opbeurende teksten en/of mooie versiering langs de route gezet met een theelichtje erin, om de lopers bij te lichten, omdat er de hele nacht, in estafettevorm, gelopen wordt. Mijn bijdrage: (k)anjers Mensen met kanker worden als anjers overblijvende meerjarige staan bekend om hun houdbaarheid…

ik weet zeker papa dat je me horen kunt daar aan de overkant dagelijks via ons hart je weet dus lieve pa dat ik elke dag weer even bij je wezen moet zoals jij bij mij zijn wilt het maakt niet uit hoe oud ik ook word altijd zal ik jou horen zoals ook jij mij luistert in gedachten bij elkaar staan wij vandaag stil in wat het ons betekent…

Hij verjaarde op 9 november 1944 Hij ging z’n 37ste levensjaar in Hij was getrouwd, had 3 kinderen Hij zou weer vader worden van de 4e Hij werd op 10 november 1944 opgepakt Hij en met hem nog eens 50.000 in Rotterdam Hij werd getransporteerd naar Hameln in het Duitse Rijk Hij werd daar opgevangen door een Dominees Familie Hij liep in april,…

Dus drink ik een glas en zwijg als vermoord ontwaak uit mijn droom en droom nog wat voort zeg "dank u tot weerziens" en poets dan de plaat.…

Later, dan komt het verlangen naar weerzien. Of vergeten, wat het verleden heeft aangericht, in het licht der eeuwigheid, misschien. De honger naar heimwee is nooit gestild. Het leven is voor mijmeringen veel te kort. Gedachten dwalen af naar nergens, ongewild. Een toekomst die nooit geschiedenis wordt.…

blikken gericht op het groen in de verte woorden en zinnen in scherpte verwoord maar met verve Spelende kinderen tussen rondscharrelende kippen en schapen Vrouwen met kruiken op hun hoofd, lopend in bonte gewaden Loslopende dieren die van draf in galop overgaan die op afstand in een ruk weer blijven staan 's nachts dromende mensen over weerzien…

een vrolijke lach maar als ze er waren ook jaren nog daarna hartelijk en welgemeend daarnaar omkijkend zeert ons jouw verscheiden dat jou en jouw loten net als die graag jou zagen kanker woekerend ontneemt wat eigenlijk leven moet wat jij ons laat het vanzelfsprekend zijn voor iedereen een moeder dragen wij dankbaar tot eens het weerzien…

van wereld meneer pastoor werd boos verloren reddeloos O god zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is 't dan die ene keer waar wij ons op beroemden De tuinman en de dood wat loopt hij hier te zoeken laat hem zijn gang niet gaan ook niet in Ispahaan Gaat heen met uw verdoemden geef ons de zekerheid de vastberadenheid van weerzien…

ik zag de kleine vingertjes in jouw grote hand voelde het stralen van verbondenheid in een warme familie uit genetische band jouw meegaandheid was een heerlijk nest waar ruimte voor ontwikkeling was vertrouwen op zijn best als afhankelijkheid met liefde werd toegedekt jullie zijn steeds op een bijzondere wijze een gebleven soms…