Alle inzendingen over nuchterheid

Ik raakte onlangs van de weg, bewesten Belterwij en niemand om te helpen, want er kwam geen hond voorbij, toen zag ik even verderop een kleine boerderij, dus ik er heen, dwars door het land van vers geploegde klei. De boer was me ter wille. Wel haast vrolijk, heel niet zuur hees hij zich in zijn bonkertje, we liepen naar de schuur, de trekker…

Glimlachend kijk ik op je neer terwijl je slaperig in je ogen wrijft wijs je op het mooie weer vertel je dat je bent als een roos dat je ruikt naar viooltjes narcis en lavendel als ik je zie dat ik steeds bloos met een glimlach sta je op en zegt dat je de tuin ingaat bloemen plukken voor op tafel.…

We zijn nu belangeloos nuchter er valt een schaduw op jouw huid een insect danst op de maan bij dageraad begint de therapie die maakt alle dichters sober zoals het gras dat welig geilt dit is het topje van de ijsberg jouw erotiek is grenzeloos eenvoudig op het hoogtepunt glijd je naar beneden in het glibberige doen we niet moeilijk alsof…

Hij was in zijn beleid niet soepel, want hij wou als nuchter mens een nuchter land bewuster onbeschonken gaan besturen. Hij houdt misschien na 't ziekenhuisverblijf z'n zielepootje toch wat minder stijf.…

ik word dronken van al dat zogenaamde nuchter gepraat of ligt het toch aan de wijn!…

Nuchter aanschouw ik zwaar beschonken collega’s en verlang naar huis…

straks naar kerstfeestje ik moet nuchter blijven - mijn vrouw gaat rijden…

Maar wij zijn net als zoveel stellen, Nuchter, en met beide benen op de grond. Ze kunnen me nog meer vertellen, We blijven maar gewoon, dat is wel zo gezond.…

Geen besef van de blik die je achterlaat, je schijn overtreft echt de waarheid niet, jouw nuchterheid die langzaam overslaat, op wat jij die avond van mij achterliet.…

aan mij is geen sjamaan verloren gegaan voor mij geen gehuil bij volle maan daarvoor ben ik te nuchter in dit aardse bestaan…

Praktisch, nuchter Stevig, aards.... Ha! Eén telefoontje van jou en ik verander van vast in vloeibaar…

Volhardend geloof is in het daagse leven en klein gebeuren, nuchter, met bezonnen geest, Gods wil gedenken en doen.…

het diepe gewemel dat schaduwspelend een donkere hemel aankleedt wil ik zonder nachteenzaamheid in ogenschouw nemen tot de morgen rijst nuchterheid terug de bovenhand krijgt…

De satelliet Solar A In een hoge baan om de aardkloot geschoten Belicht de straling De hete streken in de heliosfeer Ontastbaar voor het bloot mensenoog Gezeefd door de dampkring Astronauten nemen als eerste waar Aan boord van hun hemelse huls De film in de ver reikende lens Versmeert het detail Door verstrooide straling Later vond men…

We kijken, jongens, met de hele klas, in sportkantines, kroegen, op terrassen, waar grote mensen, allen heel volwassen, zich keurig houden bij een enkel glas. Je ziet: de grote mensenmaatschappij geeft hier het goede voorbeeld. En nu jij!…

Dronken van liefde Dronken van vrijheid Dronken van wijn Verschillen zijn er niet Katers volgen sowieso…

Ik heb gereikt naar de sterren om die te plukken voor jou ’t maanlicht wilde ik stelen en strooien boven ons bed ik zocht rozen zonder doornen een hart dat nooit breken zou. Maar toen ik je wilde vertellen van mijn snode plannen blozend in lyrische taal sloeg jij je arm om mijn middel en met lieve glimlach zei je, Kom hier, vergeet ’t…

De Sadduceese Joden geven heden nog duistere woorden en gedachten, daar zij Christus, onze Heer, ter dood brachten, Hem leed, onrecht en verdriet aandeden. Die schuld van twintig eeuwen geleden kan men, ondanks vergeving, nooit verzachten. Niettemin wilde hun geloof trachten zich met onbaatzuchtigheid te kleden. Deze wrede, maar vrij denkende…

wars van competitie schrijf ik gedichtjes die me raken verwond door m'n woorden wil ik dronken worden en wegdromen in één van mijn eigen versjes maar wat ik ook probeer en hoe ik mij verwonder ik blijf er telkens weer te nuchter onder…

want ik sprak Nuchter want ik zweeg De consternatie die constant is Adem in en adem nooit uit Waarom zou je je aandacht verleggen Naar geen veld vol bloemen Waar we verkracht worden Met spijkers en hout En een blood door lopen kroon Ben ik judas pilatus herodes Ben ik de tuin van getsemane Gevlogen doe ik mist Uit mist En punt tot punt…

rood aangelopen verward gespannen gekweld en dol hersens gepijnigd door nicotine en alcohol het wordt steeds moeilijker om het leven helder en nuchter te blijven bekijken…

krijg ik altijd gelijk Na niet genoeg liefde en iets te veel bier Als ik hard genoeg denk, ben je weer hier Alleen op de wereld en ik ga langzaam onder Nog een knipoog van God, hij belooft me een wonder En het bier is weer op, ik begin aan de wijn Ik ben niet geboren om nuchter te zijn…

Maar nu ik dat heel nuchter overweeg, Betaal ik dus voor iets wat ik nooit kreeg.…

woestijnzand verblindt zieners en dolenden verhindert zicht op einde(r) oase van nuchterheid en werkelijkheidsbesef vervangt fata morgana het paard wordt achter de wagen gespannen de karavaan keert om…

Het was nog geen maand geleden dat wij -nuchter als wij zijn- overwinningen bestreden want ons ego was te klein Maar nu weten we het zeker er valt niets meer aan te doen morgen winnen wij de beker morgen zijn wij kampioen !…

De angst om nuchter te zijn. Bibberend van de afkick. Ik heb enorme pijn. Zoek in paniek naar drank. Ik weet dat ik alleen niet meer stoppen kan. Gelukkig vind ik nog een halve liter naast de bank. Zo komt er geen einde van.…

Een verstokte drinkeboer uit het Gelderse Hoevelaken wil echt iets doen om van zijn verslaving af te geraken, hij meldt dat hij van nu af aan weer het nuchtere pad zal opgaan, en enkel nog op dagen eindigend op -G een fles zal kraken ...…

in de ochtend van haar glorie gaapte ze de euforie in wolkjes weg het had bijna iets werelds dat goddelijke happen van een boterham met pindakaas…

soms neigt het gedicht naar de galm van een psalm dan weet ik dat er weer iets is misgegaan dat smeken en loven voor alles daarboven 't geeft iets onrustigs dat doet denken aan waan zelf ben ik te nuchter geloof niet in fabels en heb al genoeg aan mijn eigen bestaan…

Wij werden nuchter tot bewusten al bennen onze daden groot. En als men moede is, kan men rusten in uwe warme haven, Dood.…