Alle inzendingen over object

een getal, een daad, een liefde iets dat zichzelf kent zonder noodzaak tot notie iets dat een buitenwacht uitzondert en lichtjaren overbrugt zonder benul mijn steen ontbeert een stem gelijkend op tederheid, trilling eerder nog dan adem bevat stilte afwezigheid is afbraak ook niet meer wat het geweest is een breukvlak, een zeurende pijn…

Je kijkt enkel naar mijn voeten en mijn schoenen Gluiperig en geniepig, om veel te verbloemen. Nooit voel ik me 'vrouw' Vernedering, afschuw, pijnlijk...waauw. Geborgenheid en ware liefde zijn mijn innige wens Ben jij een dier of een 'mens'? Eng als voorwerp te fungeren Zal ik dan nooit de waarheid leren? Leven en volop beminnen…

bij een object van Alexander (Sandy) Calder 1898-1976 een mobiel langzaam bewogen door een zuchtje wind zoekend naar balans vindt het object zijn evenwicht het simpele bewegen blijkt een vorm van overleven…

bij een object van Katarzyna Karbownik sensuele kunst met de mond geblazen dus het moet wel waar zijn het tedere betasten van het fragiele werk wordt niet op prijs gesteld breekbaar glas streel je namelijk alleen met de ogen wellicht uit piëteit mooi is het wel en een beetje ondeugend maar juist dat maakt het object zo begeerlijk…

plots staat hier een vreemd object storm er niet op af pas op de plaats: eerst denken dan doen niet over één nacht ijs met mijn slurf mijn ware zelf een verkennend onderzoek nu de achterkant van het object is gesloten wellicht de onderkant wacht…kijk eens even zie mijn oorflappers mijn slurf: masseur en krachtpatser ineen…

Achteloos als een levenloos object. Achtergelaten in mijn gedachtes leven, denken, verloren in het waarom.…

mijn geliefde speelt Franse Revolutie verlicht ieder onderdanig object ongerept verhult wat hij in de schaduw veronderstelt totdat Eclips gelijkheid schept…

Weer sta ik model ben ik object Staat hij zich aan mij te vergapen Hij sluipt kruipt op zoek naar het perspectief Wij, schapen staan vele malen op de gevoelige plaat Je kunt er een dam van bouwen.…

Vol onbegrip en verdriet stap ik in de auto rijd ik bij jou vandaan dit had ik kunnen zien aankomen,maar ik ben compleet ontdaan je bent lief, aardig en ik heb met jou spannende dingen ontdekt heb je me nu geplayed of gedroeg ik me als een seksobject? Je hebt je het spel redelijk goed kunnen uitwerken maar je vergat één ding, dat ook vrouwen…

Inmiddels hebben de Amerikanen Uit voorzorg drie objecten neergehaald De ware toedracht is nog niet bepaald Wellicht zullen ze China gaan vermanen Kraakhelder of in nevelen gehuld Ze hebben nooit iets boven zich geduld…

Doet u mij maar een broodje met een bite En om te drinken graag een glaasje prik Je krijgt het en je voelt meteen een kick Maar je mag toch geen sharp objects op een flight? Als de broodjesberging op het noorden was Dan waren het de naalden uit ’t kompas…

vloeibaar in de kassen oog in deze tranen kijkt naar objecten zonder iets te zien dampend uit de ziel binnenste van de haat schreeuwt naar deze stilte zonder iets te zeggen bevroren op de grond wereld boven mij kent geen hoop zonder deze wanhoop…

Amerikanen zien van alles vliegen, Ze spreken van een ‘onbekend object’, Omdat ‘een weerballon’ de argwaan wekt Dat ze, zoals in Roswell, ronduit liegen. Het Pentagon maakt er een potje van, Een vogel? Vliegtuig? Nee, ’t is Superman!…

Niet te beweren, noch een innerlijk object te bewaren alleen te weren met gevoel. Zonder woorden een zonde voor zinnen. Zonder woorden, zinloos zo zinneloos.…

Bezeten van het kweken van vermogen belegt-ie steeds in allerlei objecten. Hij heeft een portefeuille vol effecten. De man gaat naar de beurs met dollarogen. Nu gokt-ie mis: hij heeft zich laten lokken. De beurs wordt aan een draadje weggetrokken.…

kijk haar maar niet aan ogen vliegen alle kanten uit achter oogkassen geen houvast uitgesleten in kijken van de wereld beelden hangen te wiegen voor haar ogen onherkenbaar gaan ze voorbij objecten schitteren wazig in de mistigheid van beeld…

Mijn rug is glad versleten mijn armen zijn ontveld mijn tijd is uitgezeten en nu compleet ontsteld word ik eruit gesmeten verlaagd van top-object tot doelloos accessoir wiens gat is afgedekt met opoe’s grand foulard.…

ons lichaam heeft zich van het moment ontdaan drijft tijdloos in denkbare gedachten binnentijds vinden vissen hun vloeibaar water en lijkt de vijver winterloos voor even het inwisselbare moet zijn object nog ontmoeten verdwijnen in afwezig tot ver buiten dit gedicht…

hij loert naar zijn rivaal in wie de ander is verzonken maakt zich onzichtbaar houdt zich onhoorbaar maar spitst zijn oren en als dat roerloze object dat een langdurig onderzoek niet waard is wordt weggelegd door haar die wijzer is geworden begeeft hij zich met één sprong naar de plaats die hem rechtens en natuurlijk toekomt…

Objecten waarnemen, ook al heb je ze herkend. Vormen betasten, waar niemand ooit enig vorm vindt. Sterren vangen, waar duisternis behoort te zijn. Zonder enige twijfel kan niemand mij dit leren. Niemand, behalve jij.…

soms denk ik: jawel verdelgend, moordend, claimt hij heel de kloot brengt medeschepsels met plezier ter dood een vreemd object, wat botten in een vel “het daghet in het oosten” zei een mens dat is en blijft een vaak vergeten wens…

Daar kwam weer een nieuw object waar hij zich aan laven kon even uitdagend als toen hij zijn carrière begon woorden van de leermeesters in wie hij altijd had geloofd vastgepind in zijn achterhoofd zijn eigen pijn diep verborgen kon hij zo indirect verzorgen de zieken keken hem naar de ogen en hij ging meer en meer in zichzelf geloven…

de lucht is vandaag gevuld met aankomst en verblijf bevroren in hemel en veranderlijk met wolkenvorm vertrekken is geen object geen onderwerp in een kooi geen zinsnede op het strand geen visgrond en zilverplevier misschien een draadloos paaltje in ongemaaid weideveld een onzichtbare kust, een hek of onmiskenbaar iets dat beklijft…

Vanavond vannacht samen het vierkante tafeltje de asbak die voller werd en lege glazen bedachten zij dat feitelijk alleen objecten tussen hen bestaan alles ondergeschikt zelfs woorden vragend bevestigend Later in de mist die zij niet konden inhalen wisten zij hoe stil ook passie kan zijn…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

Het was gewoon ik die mijn hand uitstak en wat objecten uit mijn vel strooide! Nu ben ik moe en laat alle meren zich terugtrekken onder mijn oogleden want mijn tong is van leer en mijn huid staat vol eelt door het afwerpen van onderhuidse spinsels. Ik noem het geen afscheid het is een land van helen in wording.…

Ik leef: momenten waarvan ik niets weet en niets kan weten Pas een fractie van een seconde erna besef ik het – mijn verstand verdeelt het in mezelf in anderen en objecten – wat er allemaal niet is wanneer ik leef, dan ben ik één met alles zonder dat er aandacht en zintuigen aan te pas lijken te komen Het is gewoon zo en kan niet…

De ruimte is eindeloos, onze liefde eveneens, in de ruimte meteoren in ons leven eveneens, objecten kunnen botsen, ook dat doen we wel eens, maar de ruimte is eindeloos, dus onze liefde eveneens! De ruimte niet te vatten, in een hand of twee toch zijn onze afgestemd op 't leven van ons twee.…

Afhankelijkheid Als minuscuul object Bewegend tussen massa’s massa Doorlopend van een lang traject Niet wetend van de causa Oneindig einde van de tijd Gevangen in haar eigen dogma Vertwijfelde hoop op zekerheid Verstrengeld met het kosmische magma Eeuwig vragend naar het waarom Verlangend naar de moederschoot Uitdijend tot het wederom…

het is liefde die uit harde aarde kruipt aan stilte ontsnapt die er begraven ligt bij onbepaalde, verhalende limiet zolang de voorraad strekt vaak ook stellen we geen vragen doen we het voor en met elkaar in ons museum ontbreken objecten vormen we kijkwaar voor onszelf niemand vraagt nog naar het waarom als de botten in ons lichaam…