Alle inzendingen over observeren

Ik kijk en observeer. Maar telkens zie ik het zelfde weer. Niemand die me kan boeien. Ze kunnen me kunnen me niet laten bloeien. Ik kijk en observeer. Maar dit keer zie ik meer. Jij ben als een diamant. Edel en galant. Ik kijk en observeer. Hoe langer ik naar je kijk des te meer ik leer. Leer over mij en mijn leven.…

Vriendelijke ogen spiegelen zee woorden ontsnappen bewegende lippen bepalen spaties in zinnen Verlangende gedachten, nu al naar een volgende ontmoeting een lachende mond warm, hierbinnen…

Ik zie het blauw. Een grote blauwe hemel. Een en al blauw. Ik zie wit dat blauw wil verdringen. Wit doet zijn best. Ik zie de zon die, waar het kan, stralend kansen pakt. Niet alles is tot in de uithoeken blauw. Ik zie staaldraad diep in de schors van een boom gekerfd. Langzaam gewurgd door zijn eigen groei. Kroon en takken afgebroken. Ik zie…

De kat zit muisstil de maan te observeren – de hypnosebal.…

zit en observeer kijk in stilte door het zien een nieuwe wereld…

die scherpe observerende stil zwijgende blik in jouw ogen verwoordt alles wat jouw mond niet zeggen kan…

aanschouwen ze ontwaren ze observeren ze staren ze loenzen ze bedaren ze turen ze gebaren ze ogen ze evenaren ze stilzwijgend verjaren ze…

Wind, er gebeurt niets, behalve misschien als je -- kijkt om iets te zien.…

observerend... meelij vervult. hoe maak je je los? het beeld doorboorde mensen.…

voor heel even kruip je dichter zo komen je kleuren beter uit, blijk je bereid je te laten observeren door degene die het leven lief heeft, zichzelf troostend met de gedachte dat er meer is dan men ooit vermoeden kan…

langzaam voortbewegend als in 'n wereld vol watten kijkend om me heen observeer ik doch dringen woorden niet door, hoezeer ze ook bedoeld zijn de stilte immens verdoezelt regen het werkelijke (ge)zicht…

vele kijkers ontwaren observeren alle bewegingen onverstoorbaar zetten de wereld op z'n kop om te doorgronden wat onontgonnen lijkt klampen zich angstvallig vast aan het heden tot de druk te zwaar wordt…

zij die licht gaf bij duisternis is nu ook verdwaald in die donkere tunnel van vergetelheid hij die zich liet leiden als een blinde zal verstoken blijven van haar hand wij die observeren in de schemering sluiten de gordijnen en maken groot licht…

Tevergeefs, zeggen zelfs de wolken; grassprieten kluiven dus maar en hopen dat zij nog bestaat zoals ze bestond, zonder trachten te begrijpen hoe precies; snuitkevertjes observeren. Haar haar droeg ze soms opgestoken. -------------------------------- uit: 'Miniem gebaar', 1995.…

Het mooie observeren maakt me rijk Die krachtige positieve kijk. Genieten van simpele zaken Kan fruitig en zoet smaken. Een blik, een lach of traan De zin van mijn bestaan. Waarom zou ik zeuren Al dat prachtigs bespeuren!…

vanuit ieder perspectief kijken ze dwars door je heen houden zij je in de gaten eindeloos turend observeren zij iedere stap elke beweging die je maakt ongekend verlangen wakkert de nieuwsgierigheid aan om dit mysterie te ontrafelen…

Ik kan het schouwspel uren observeren. O shit! Straks is de winkel dicht ... vergeten! ‘k Moet vliegen anders is er niks te eten.…

Mooi is het als je dat langs de kustlijn mag observeren. Het was niet te voorzien, maar het werd een ware happening.…

Hij wiegt zonder te rusten terwijl zijn vingers draaien om wat mij niets lijkt ik ga naast hem zitten observerend stil tot ik de drang om mee te gaan in zijn beweging niet meer kan weerstaan maar wanneer hij zegt hou op zo raak ik de draad kwijt gek stop ik verward…

Het perron is nog nat als zij binnenkomt en rondkijkt, om te gaan zitten en hen te observeren met de indruk die zij maakt van trots om wie zij is en heeft en het effect Als zij opstaat naar buiten gaat in haar wijd opbollende jas een geur van Chanel 5 kijkt ze nog eens rond en laat haar natte sporen op de grond…

Als baby heb je nog vrij spel Om de wereld te observeren. En al doende leer je wel Dat het leuk is om te proberen. Het schept meer ruimte in je hoofd Je komt tot een omgekeerd denken. Je hebt je weer flink uitgesloofd Om aandacht te kunnen schenken. Ook al zie je alles nu onderste boven Zelf ben je er niet van onderste boven.…

Glijdend door de lucht Observerend, hoog naar beneden Een veldmuis in het koren Aanvallend zonder te horen Weer een succesvolle duik Weliswaar instinct Des al niet te min Wederom een gevulde buik Hoog in een boom Het overzicht terug Veilig en tot rust Vogelvrij, voor jou een must!…

Dat Belgen dom zijn leek ineens ontkracht Ze blijken heel erg goed in observeren En in onze premier analyseren Ze zijn dus toch heel anders dan ik dacht Totdat excuus kwam, toen dacht ik: waarom? Dat vind ik nou gewoon weer heel erg stom…

Laat me vrij Laat me gaan Het is tijd ’k Moet hier vandaan Zwevend Over Landen Weiden Stranden Oceanen Zeeën Meren Naar een onbekend gebied Vanwaar Ik kan observeren Zonder dat men mij Ook ziet In die rust Zal ik dan blijven Nooit Door wie of wat gestoord Misschien Dat ik dan kan begrijpen Waarom Mijn stem niet werd gehoord…

Wat ik niet bereiken kan in jou terwijl ik observeer en reik is omgekeerd evenredig aan wat ik van mij laat zien. Een meer helder als glas, waarin kristallen vissen het licht breken en kleuren tonen, verdwijnt in één harde klap spoorloos. Met kromgetrokken tenen en in- getrokken klauw, hou ik van jou.…

Ik zit hier stil alleen sla hen gade en observeer en bezweer zonder vergis dat dit het leven is " flowen", is al wat er is. Na deze dans, vliegen zij weer heen ieder, voor zich, opnieuw alleen.…

Het was als elke avond met haar Dat ik het niet voelde Net als overdag met hen Observerend Sportend; werkelijk geen Centje pijn Het was als elke avond met haar Nadat het was gebeurd Net als overdag met hen Denigrerend Spottend; leven was niet Altíjd fijn 'k Verlang, als elke avond naar jou Naar toen jij hier nog was Net als overdag…

Vissen duwend, spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten paars rank en prachtig naast het midden van de vijver hoger haast nog dan het huis waar de reiger vroeg al stond…

zichzelf zien en chocolade als de teerling speelt ze met grote maten kleinere hangt ze aan enkels voor de bron terwijl een stad zich verheft tot aan de horizon spiegelt ze waarop ze blijft haten de tovenares van het lentemeer laat steen als bomen groeien en paarden uit klompjes brons ze verrast me elke keer weer terwijl ik vanuit de bus observeer…

Hier is het aangenaam Voel je je fijn Raakt het gevoel bekwaam In het eindeloze zijn Hier ligt de vrijheid aan je voeten Kun je prachtige natuur begroeten Ogen delen hier geluk En plaats je de natuur op een voetstuk Hier heb je leren relativeren Mocht je urenlang observeren Heb je er naar uitgekeken De mooiste dingen van het leven vergeleken…