68 resultaten.
ochtendmist
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 379 ik weet
ik word morgen wakker
met diepe kleuren
als zonlicht of sterren
pasgeboren
nog nooit zo dichtbij
maar naaktheid
weegt zwaar
zwaarder
dan wolken vol winter
of het zoeken naar
het andere
het is geweest
maanlicht wit
in een lied
vol onstilbaarheid
het liefst praat
ik met jou
elk woord
in één nacht
ja, morgen…
Ochtendmist
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 198 De ochtendmist voorbij
De nieuwe dag is weer op
Geen stilte, lawaai…
Ochtendmist
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 881 Boven de berg hangt een dwalige mist,
over de straten gaan mensen en dingen.
Lui staat de morgen te wachten, te wachten:
wordt het een treurdag of gaan we wat zingen ?…
ochtendmist
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 569 een vochtige deken
verblindt het zicht
van polder en lucht
ganzen verdoezelen
hun vlucht in doffe
klanken verzonken
leegte…
Ochtendmist
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 214 trieste berichten
omvouwen deze morgen
zo vrolijk als de zon schijnt
doen de grijze wolken
toch anders vermoeden
zo naar buiten kijkend
rollen tranen langzaam
in een koud kopje thee…
Ochtendmist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 125 trieste berichten
omvouwen deze morgen
zo vrolijk als de zon schijnt
doen de grijze wolken
toch anders vermoeden
zo naar buiten kijkend
rollen tranen langzaam
in een koud kopje thee…
Ochtendmist
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 139 Ochtendmist,
nog vol nacht
omhult me
en verbergt nog even
wat komt,
in haar schoot.
Jouw woorden
omhelzen me
en doen verlangen
zoals de ochtend
zwanger van de nacht
verlangt
naar de nieuwe dag…
De ochtendmist
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 62 De ochtendmist
Mistig in de vroege morgen.
Op de lange brug
zie je dat het langzaam opentrekt.
Eindeloos ver is de hevige mist,
het maakt je onzeker.
Een waas voor je
ogen.
Een sluier van mist
omtrekt de kleine
wereld.
De route ligt in
het verborgen
einde van de onbekende
brug.…
Mist
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 122 Wanneer de ochtendmist
niet prijsgeeft al wat is
en ik in mijn auto door de versmalde wereld rijd
dan weet ik: het is weer herfst…
Vergankelijkheid-2
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 117 Koeien met halve poten
beroeren traag de nieuwe dag
bij het grazen in onzichtbaar gras
verdwijnen ook hun koppen
in een dunne grijze deken
die net boven de velden hangt
de dag lijkt nog even uitgesteld
maar reeds onder het kijken
verliest het beeld langzaam
steeds meer van haar mysterie
terwijl de zon alles oplost…
In mij..
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.983 Vandaag begraaf ik jou
in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet onder de bomen, in de ochtendmist..
daar ben jij niet,
jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij..…
Herfst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Bladeren verdort door zomer droogte
Laven zich aan ochtendmist
Voorzichtig kleuren de bomen herfstachtig rood
Wachtend op de winter die komen gaat…
Alles tot niets gemaakt
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 759 Het bestaan
zal vervagen als een dwalende ochtendmist.
Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen
zullen het zijn van ons wezen terugbrengen
tot iets wat ooit was,
maar nooit meer zal zijn of worden.
Alles wat was
en zou zijn
werd ons ontnomen.
Alles
wat was
werd tot niets gemaakt.…
de waterlelie
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 557 de ondergaande zon
glanst over de waterlelie
die haar blad laat hangen
grassprietjes buigen onder
snoeren regenkralen
waar onzichtbare vogeltjes
elkaar oppiepen in de ochtendmist…
jan de fantast aan de drank (deel 1)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 162 Jan de fantast aan de drank
Hij had het gemaakt
En dan pas bedacht
Een donkere dag
Een heldere nacht
Er stonden paleizen
Met zilveren daken
Maar in de ochtendmist
Waren ’t heksen en draken…
Plotseling mijn deel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 253 Als ochtendmist,
onzichtbaar maar te voelen,
niet zelf koud maar
de huiver overbrengend...
Als stilte, klaar al
om gewekt te worden,
ontwakend tot een
zuiver ritueel
van
vreemde vogels
in het riet verborgen...
Zo kom je,
ben je
plotseling mijn deel....…
Jouw stralende gezicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 231 jij strooit lente
in je woorden
licht je zinnen uit met zon
laat je ogen
warmte glanzen
door de koele ochtendmist
in jouw stralende gezicht
bloeien alle bloemen de
prille kleuren van het voorjaarslicht…
Nazomeren
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 277 Verwacht geen mierzoet gefemel over de nazomer
Geen etherisch gewauwel van een dagdromer
Over herfstkleuren, ochtendmist en vallend blad
Die nazomer en nog lang daarna wil ik overslaan
Laat de voorzomer maar weer beginnen
Dan pas kan de korte broek weer aan…
DE lentebloesem
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 65 De ochtendmist glinstert
over versluierde velden.
De herinnering aan de lucht
die mijn wezen verzucht
naar nieuwe gedachten
in lentes liefdesvlucht.…
opgezette vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.408 ik heb haar te boek gesteld
als een opgezette vogel
die niet fluit of zingt
niet trekken kan
naar het fel gekruide zuiden
of als een machine
of een verlaten goddeloos dorp
in het dal daar beneden
ik heb haar bekeken maar niet gezien
betast maar niet echt gevoeld
niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…
Afwezigheid
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.570 Jouw afwezigheid
een breekbaar masker
danst in het moeras
jouw aanwezigheid
de zon
die je huid verwarmt
ochtendmist
verandert adem
in nevel
spinnenwebben
als geweven
herinneringen
golven in schelpen
fluisteren jouw stem
een komeet in de nacht…
Vergeten woorden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 wat even geleden
nog ontloken leek
lijken nu
vergeten woorden
streling
met jouw ogen
die glimlach
deed vlinders dansen
de vele
overeenkomsten
konden geen toeval zijn
doch verstomden ze
in 'n hand vol ochtendmist
ik heb nog gezocht
maar ben je verloren…
Zonder titel
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 337 Lage ochtendmist over de weilanden.
Ergens op vakantie wakker worden, vroege morgen,
tent uit, natte sandalen, die aan
en door een heelal van druppels gaan.
In een mantel van vocht verwonderd stilstaan.
Hoe het is een diertje te zijn geworden
dat zich uitrekt naar horen,
en ruikt de schimmeldraden herfst.…
Buurvrouw
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.097 Afscheid genomen van een oude buur
hoe mager en dood vijfentachtig jaar
de familie gecondoleerd, aangehoord
hoe zeer ik op mijn vader lijk
van uiterlijk
Afijn vanmiddag dus
wordt ze begraven, weer wat draden
doorgeknipt, ik verlang naar zweven
naar bevrijding van de vaste grond
als ochtendmist opgaan in de lucht…
Aarzeling,
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 272 Telkens als je mij
met je ogen aanraakt
en ik in de ochtendmist
ontwaak, word ik licht en
doorzichtig als een druppel
dauw in de mediterranen
van je hand, waar levend
water stroomt waarmee je
mij hebt gemaakt, nu
aarzelen je lippen nog,
waarmee je mij eens zult
drinken, zal zien en begrijpen
als je dat gedurfd had, nu
kan ik alleen…
schrijven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 in het stille rijk van papier en pen
laat ik mijn gedachten dansen
vrij van het wanneer en het hoe
als ik ze in de inkt laat stromen
de woorden worden als ankers
waarmee de chaos verdwijnt
als de golven in ochtendmist
het hoofd leeg
het hart ontspannen
vind ik zo de rust en ruimte
in de stilte van eigen woorden…
Het is jouw dag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 285 Die koele ochtendmist
kan nooit verhullen
wat zich vandaag
ten volle met lichte
warme liefde zal vervullen.
Dat je in die liefde groeien mag
als je dan maar wel beslist
je gezicht naar Hem te draaien
dus jij tulp jij narcis en
hyacint en mensen kind
straalt op Zijn gezag
het is vandaag jouw dag.…
Ljouwert in de ochtendmist
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 425 Dit is onze afscheid niet,
kameraad.
Boven de wolken
zullen we elkaar ooit tegenkomen.
We gaan zwarte Friese paarden bestijgen,
over onze gewonnen oorlogen
en mooie vrouwen praten.
Ik zeg je geen vaarwel
maar
tot ziens, grote vriend !
In memoriam
meneer D.…
Stralen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 149 het regent
katten hier en
daar een hond
beestenweer
is het weer
ik maak een
grote gele
ronde zon
van spiegels
en lampen
ik creëer
ochtendmist zelfs
het zonlicht
breekt de bui
het is warm
werkelijk warm
als ik baad in
het aanzicht van
mijn mooie
onbeschrijflijke zon
ik ben buiten
als ik
binnen ben
stralend…
Maandag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 3.859 Het diep gesnerp van loden remmen
Vertraagt de pas, omklemt het hoofd
Zal dan weldra het waken stollen
En heeft, tot slot, mijn ziel gekloofd
Dan heeft de kim, de gewisse verte,
De dood gezalfd met mijn geduld
Wanneer mijn lust in ochtendmist,
Als in een rouwgewaad gehuld,
Afscheid neemt van vrije dagen
En ik ook dan fortuin verloor
Aan Charon…